Anonim: Yıldız Tozu

6.9

Odamın kapısı tıklandığında kapalı gözlerimi hafifçe araladım. Çoğu şeyi pusulu hatırlıyordum. Ne zaman eve geri geldiğimizi de bilmiyordum. Tek bildiğim şey kimseyi görmediğimdi. Neredeydiler, neden yanıma gelmiyordular bilmiyordum. Düşünemiyordum da.

Ses çıkarmadan kapıya bakmaya devam ettim. Kapı hafifçe aralandığında tanıdık yüzlü biri girdi odaya. Ege... manyak kuzenim.

Konuşacak halim olmadığı için sadece onu izleyebiliyordum. Yanıma kadar gelip çalışma masamın hemen önünde duran tekerlekli sandalyeyi çekip ters bir şekilde oturdu.

"Bayadır görmüyordum seni. Bir bakayım dedim bizim deli ne yapmış diye."

Sargılı kolumu gösterim duygusuzca suratına baktım. Duygularımı ilaçla beraber mi yitirmiştim yoksa bileğimi keserken mi bilmiyordum. Ya da hiç içimi dökemediğim psikiyatr mı emmişti?

"İntihar ettim."

Ege bu kadar dürüst olacağımı beklemiyordu sanırım. Öylece kalırken ellerini çenesine dayayıp bana baktı.

"Biliyorum aramız hep kaoslu ama ben seni seviyorum cidden. Neden yaptın bunu kendine?"

Birkaç gündür kimsenin soramadığı o soruyu Ege soruyordu. Bu yüzden onu seviyordum işte. Bana sahte davranmıyordu. Herkes hiçbir şey olmamış gibi davranmaya çalışıyordu ve kimse içimdeki fırtınayı hissedemiyordu.

"Dayanamadım, Ege. O hafta neler yaşadım biliyor musun? Adım çıktı o yerde, sonra birkaç kız yüzünden dayak yedim. Annem de kavga ettiğimi sanıp beni okulumu değiştirmekle tehtid edince... bilmiyorum gerisini hatırlamıyorum."

Sandalyeyle beraber bana yaklaştı. Hiçbir duyguyu hissetmediğim için öylece anlatıyordum. Belki... duyguyu hissetsem ağlardım ama hissedemiyordum.

"Gördüğüm en cesur kızsın sen."

İlk defa güldüm. Ciddi anlamda bir gülüştü bu. Nasıl cesur olduğumu düşündüğünü anlamıyordum. Ben ve cesur olmak...

"Hiç gülme bakayım. Kimse senin kadar güçlü olamaz."

"İntihar etmek güçsüzlük değil mi?"

Başını iki yana salladı. Ardından burnumu sıkıp gülümsedi.

"Güçsüzler değil güçlüler intihar eder. Bu dünya için çok iyi olan kişiler intihar eder. Ama Tanrı onların yaşamasına izin verir. Çünkü dünyaya onlar gibi insanlar gereklidir. Bu yüzden yaşayacaksın."

Başımla onayladım onu. Sandalyeden kalkıp yatağıma oturdu ve kollarını açtı. Sıkıca sarılırken içimde yeşeren bir his vardı. Başarabilme hissi.

🌟🌟🌟

Alkın, Sizi 'Bela Mıknatızları' adlı gruba ekledi.

Alkın: Kocaman bir boşluğu doldurdum şuan

Bartu: O kadar büyük bir boşluk değildi ya 1.63 kadar bir boşluktu

Alkın: Ağzına sıçayım Bartu iki dakika romantik olamıyoruz resmen

Berke: Ben Bartu'yu kapayım sen romantikliğine devam et

Berke: Ya da vazgeçtim git özelden romantik ol.

Deniz: Kararlılık seviyem: Berke