Anonim: Yıldız Tozu

3.2

"Alkın gözünü kapatma ya!" Alkın hemen gözlerini kırpıştırdı ve başını dikleştirdi. Saat şuan tam dört buçuk ama Alkın bey uyukluyor.

"Ama çok uykum geldi. Hem... uyumuyordum ki. Gözlerimi dinlendiriyordum." Tekrar gözünü kapattığında dizlerimle yanına kadar emekledim ve iki yanağını sündürdüm. Oyun hamuru gibi maşallah.

Alkın tekrar bana bakarken ellerimle yanaklarını avuçladım ve kaşlarımı çatarak ona baktım.

"Uyursan ölürsün."

Ama o bu ciddiyetimi gülerek bozdu. Öyle bir güldü ki bütün hastanede sesimiz yankılanmış olabilir. En azından uykusu kaçmıştır. Buna şükrediyorum.

"Gülme yeter artık." Eliyle karnını tutarak gülüyordu. Cidden sinirim bozulmuştu. Komik bir şey de söylememiştim ki. Beyefendi için uyumamaya çalışalım o gitsin sizinle dalga geçsin.

"Tamam tamam." Minik kıkırtıları kaldı geriye. Bakışlarımı boş duvara çevirdim. İçimdeki Dila koyunları saymaya başlamıştı bile. Hareketsiz kaldığım her saniye uykuya yenik düşüyordum.

"Eğer gülmeye devam edersen uyurum. Sonra istediğin gibi davranırsın anonimciğim." Başımı ona çevirdim ve anonim dediğim yerde ellerimi kaldırıp tırnak içinde söylüyormuşum imajı vermek için iki parmağımı açıp kapattım. Anlatması zormuş.

"Beni beni... anonimini bırakıp uyuyacak mısın?"

"Evet."

Hayatta iki sevdiğim şey vardı. Biri yemek yemek ki canım sıkıldığında yerim. Neyse ki sülalemizden gelen zayıflık var yoksa kendimi koltuktan kaldıramayacak kadar şişmanlardım.

Diğer sevdiğim şey de uykuydu. Ta ki... anonimciğim olan Alkın hayatıma girene kadar. Bu ikiliyi bir anda yerle bir etmiş ilk sıraya geçmeyi başarmıştı. Buradan ona altın bir madalya veriyorum.

Acıktım bu arada. Aklımda zıplayan koyunlar bir anda leziz yemeklere döndü. Şaşkınlık ve garip bir şey yapmışım bakışım ile duvarı izliyordum.

"Ne oldu?"

Alkın'a o garip bakışımla baktım. Koyunlar oldu sana kıyma. Kıyma da sevmem ki. O zaman köfte oldu.

"Alkın seni koyun aman ne koyunu kıyma... hayır bu da değildi. Iıı... şey... köfte heh. Köfte olarak görmeye başladım."

1/A sınıfıdan Dila'yı, cümle kurduğu için alkışlıyoruz. Açken konuşamayan insanlar burada mı?

"Acıktın mı sen?" Alkın bebek severmiş gibi bir sesle konuştuğunda resmen soğudum ondan. Umarım açlığım kulağıma vurduğu için böyle duymuşumdur.

Alkın yanaklarımı ovuştururken karnım odayı inletircesine guruldadı. Hadi hayırlı olsun. Şimdi asla susmaz.

En önemli sınavda bana destek olmak için guruldayan karnım vardı. Önemli bir derste, tam sessiz olunduğunda ben burdayım diye bağıran bir karnım vardı. Keşke sessize alma tuşu bedenimize de gelseydi.

Hayal ettim de çok güzel olurdu ya. Duymak istemediğin birinin sesini kıs sonra ibne bir gülüş at.

Açken konuyu mükemmel dağıtıyorum.

"Alkın sesin bir tarafına mı kaçtı?" Alkın dudağını bükerek bana baktı.

"Kalbimi kırdın. Öpüşürsek düzelir." Fısatçı manyak biri oldu bu da. Nerden de öpüştük bir kere. Şimdi bırakmıyor çocuk.

"Açım ben. Sen otur burada ama uyuma sakın. Ben gidip şu bozuk para ile çalışan makinelerden ne varsa alayım."

Yataktan kalktım ve çıkardığım ayakkabılarımı giydim. Alkın'a bir bakış attım. Uyursa cidden ağzına sıçardım. Uyumak yasak ona.