Rüyalarımın Hırsızı (Düzenleniyor)

35.Bölüm(Not)

(Serkan'ın ağzından..)

İki küçük kız dar bir sokakta yürüyordu. Kızlardan biri çok küçüktü, diğeri ise azıcık ondan büyüktü. Anneleri her ikisine de yeni elbiseler giydirmişti. Küçük olan mavi bir elbise giyiyordu, öbürü ise sarı.. Bu akşam karanlığında ne işleri vardı bu sokakta. Beni farkettiklerinde biraz ürküp koşarak evinin yolunu tuttular. Asıl kötülüğün ben olmadığını bilmiyorlardı oysaki.. 

Son derece sakin, sinek uçsa sesi duyulacak kadar sessiz bir sokağa girdim sonra. Bugün o kadar araştırmadan sonra çok yorulmuştum ve bu sebeple eve gitmek için en iyisi kestirme yoldu. Eve vardığımda büyükannemi uyandırmamak için sessizce kapıyı açıp odama girdim. Üstümü hızlıca değiştirdikten sonra kendimi yatağa atıp alarmı kurdum. Lanet olası okul yeniden başlamıştı. İlkokuldan sonra üniversite çok daha iyi olurdu. Düşüncelerimle ve saatin ritmik tık sesi ile uykuya daldım.

Sabah bir anda telefonumun sesi ile uyandım. 

''Alo Serkan''

''Efendim abi?''

''Beliz'le ilgili neler buldunuz?''

''Hala araştırıyoruz abi. Okulun yakınlarındaki kameraların hepsine baktırdık. Hala sonuç yok.''

''Okul kameraları?''

''Ona da baktırdık. Rüya'nın gerçekten konuştuğu biri var fakat Rüya'nın bile kamerada yarısı görünüyor. ''

''Rüya camdan atladığını söyledi. O camı görüntüleyen hiç kamera yok mu dışardan.''

''Malesef.''

''Tamam kapatıyorum koçum sen devam et.''

''Görüşürüz abi.''

Alarmın sesini duyunca homurdanarak alarmı kapattım. Alarmdan önce sadece abi için uyanırdım. Hatta alarmdan sonra da. Pantolonumla elime geçen herhangi bir gömleği üzerime geçirdikten sonra büyükannemin yaptığı gözleme kokusunu takip ederek mutfağa ulaştım. 

''Günaydın Aliye Hanım. Bugün bana gözleme mi yaptınız?''

''Günaydın torunların en yakışıklısı..''

''Tek erkek torunun benim be büyükanne.''

''Hadi oturda kahvaltını yap. Poyraz oğlum nerede? Aylardır yanıma uğramadı eşek sıpası.''

Büyük bir kahkaha eşliğinde iki ısırıkta bitirdim gözlememi. Bu kadın nasıl da güzel yapıyordu bu gözlemeyi ?

''O şimdi karısının yanında mışıl mışıl uyuyordur.''

''Karısını da alsın gelsin artık. Özletti kendini hergele.''

''Neyse Aliyem ben okula gidiyorum. Haydi sağlıcakla. Görüşürüz akşam belki geç gelirim.''

''Serseriye bak sensiz uyumam bu evde.''

''Tamam tamam..''

Gülüşerek ayakkabımı bağladıktan sonra evden çıkıp okula gittim. Bugün okula bırakılacak Rüya yoktu ve araba çok sıkıcıydı. 

Okula gelince herkes meraklı gözlerle bana baktı. Hepinizin artık aklını okuyorum be Poyraz nerede? Okumama da gerek yokki, yaptıkları dedikoduyu sessiz yapsalar bari.. Hala onbeş tatilin bittiğine inanamıyorum.

O sırada Yeşim'le Deniz'i görünce biraz sinirlenmiştim. Yavuz'un en yakın arkadaşı olduğundan ses çıkarmıyordum. Aslında ne diye ses çıkaracaktım ki. Ortada hiçbir şey yok. Yeşim bana  tatlı bir gülümse gönderince  tüm buzlarım eridi. Bu kız nasıl bu kadar kısa etek giyebilirdi ki ? Deniz nasıl kıskanmazdı ? Kıskanmayan erkek günlerede gider valla. Ben olsam imkansız giymesine izin vermezdim.  Beraber yanıma geldiler .

''Selam Serkan.''

Bu kız bu kadar enerjiyi nereden buluyordu ? 

''Merhaba Yeşim.Merhaba Deniz.''

''Selam Serkan.''

''Nasılsın?''

''İyi işte Yeşim. Sen nasılsın?''

''Aynı.''

Ve derin sessizlik. Sadece birbirimizle bakışıyorduk. Sonraysa Yeşim okula gideceğini söyleyip okuldan çıktı. Deniz'se veda edip okula girdi. Banka tek başıma oturdum. Of kim çekecekti lanet hocaları ya...

Daha sonra Yavuz'un yanıma gelip kulağıma fısıldadıklarıyla zaten nefret ettiğim dersi de unutup koşarak Yavuz ve Mehmet'le arabaya atladım.

Mehmet'in verdiği adrese gelince karşımdaki yıkık dökük eve baktım. Burada mı kalıyordu?

''Beliz olduğuna emin misiniz?''

''Ölmediyse gerçekten evet..''

''Burada kaldığına emin misiniz?''

''En son dün akşam bu toprak yola saptığını bulduk. Buradan başka gidecek yeri yok. Gece ormana girerse canlı çıkamaz.''

''Daha öncede öldüğüne şahit olmuştuk.''

Sonra Yavuz girdi konuşmaya.

''Abiye söylecek miyiz?''

''Emin olursak.''

Üçümüzde arabadan inip ses çıkarmadan yürümeye başladık. Ne olur ne olmaz diye silahımı çıkarıp iki elimle sıkıca kavradıktan sonra kapıya tekme atarak açtım.

''Serkan amacımız sessiz olmaktı.''

''İçerdekini korkutup onunda ses çıkarmasını sağlamalıydım.''

''Kapının kilitli olduğunu nereden bildin ?''

''Bu şekli daha havalı.'

''Hayır sen çok Supernatural izliyosun dostum.''

''Tamam sessiz ol Yavuz.'

Ben alt kattaki odalarda hiçbirşey bulamamıştım. Merdivenlerden inen Mehmet ve arka kapıdan giren Yavuz'u görünce birşey söylemelerini bekledim.

''Bende bir şey yok.'' dedi Yavuz.

''Aslında işe yarar mı bilmiyorum ama bir şey bulmuş olabilirim.''

''Ne buldun?''

Mehmet'in uzattığı kağıda Yavuz'la bakınca ikimizde çok şaşırdık. Bir süre hareket bile edemedik. Bu.. Bu Poyraz'la Rüya'nın ilk tanıştığı gece konuşmalarının bir fotoğrafıydı.

''Serkan arkasınada bak.''

''5 mi?''

''Bir de buna bak.''

Bana bir fotoğraf daha uzatmıştı. Bu defa Rüya'nın doğum gününde Yeşim'le Rüya'nın sarılması vardı fotoğraf karesinde. Arkasındaysa 34 yazıyordu.

''Başka var mı?''

''Hayır. Sanırım bunları düşürmüş.''

''Mehmet bu sayılar ne? Bu çok ürkütücü.''

''Bilmiyorum.''

O sırada Yavuz söze atladı.

''Serkan buldum.''

''Neyi?''

''Rüya ve Poyraz'ın tanıştığı fotoğraf 5. çektiği fotoğraf. Diğeri ise 34. Buda bunlardan çok fazla var anlamına geliyor. Yani biri bizimkileri izleyip sürekli fotoğraflarını çekiyor. Ve kimse bizim geleceğimizi anlayınca hızlıca toparlanıp kaçmış. Ve bunlarıda ardında bırakmış.''

''Nasıl anladın lan?''

''Zeka.''

''Her neyse bizimkilere söyle burayı didik didik arsınlar Yavuz. Bizde abiye haber verelim Mehmet.''

Dışarıya doğru çıkarken eve son bir kez baktım. Arabaya bindik ve arabayı çalıştırmaya çalıştım. Ama olmuyordu. Lanet olası sıçtığım araba çalışmıyordu. O sırada direksiyonun kenarına sıkıştırılmışbir kağıt buldum.

Yanlış tahmin gençler ! ;)

Şimdi sorumuz sizlere geliyor :D Sizce bu sayıların anlamı ne ? (İlk bilene bir sonraki bölümü ithaf edeceğiz :))