Rüyalarımın Hırsızı (Düzenleniyor)

21.Bölüm(Senden tatlısı olamaz)

Son hız hastaneye ilerlerken gözyaşlarım istemsizce dökülmeye başladı. Poyraz'a bir şey olma ihtimalini düşünemiyordum bile. Yağmur hala yağıyordu ve yağan her yağmur bana parkta söylediklerini hatırlatıyordu. Ona hemen orda söylemeliydim işte. Neden bekledim ki. Neden..

Lanet olsun Rüya seni seviyorum...

Aklıma o an geldikçe benim gözyaşlarım artıyordu. Serhat bir şeyler söylese de duymuyordum. Sanki duyu organlarım düzgün çalışmıyordu şimdi. Koşarak hastane odasına varınca Poyraz'ın uyuduğunu fark ettim. Nasılda masumdu uyurken.. Doktor sadece bir kişinin girebileceğini onunda Poyraz'ı yormaması gerektiğini öğrendiğim an sessiz ve yavaş bir şekilde odasına girdim. Beni görünce gülümsedi. Uyandırmıştım sanırım onu. 

Bir anda ne diyeceğimi bulamadım. Ne demeliydim. 

''Selam.''

Selam vermek. Hasta birine. Bu haldeki birine.. Ne kadar da mantıklı bir davranış değil mi?

''Merhaba..''

''Poyraz ne oldu? Neden buradasın?''

''Vuruldum.''

''Ne. Nasıl oldu? Kim yaptı? Çok hayati bir yerde mi? ''

Aklıma kadının söyledikleri geldi. Ama ne olduğunu öğrenmeden söylemek istemedim.

''Önemli değil. Olay halledildi.''

İşlediğiniz en büyük suç sorusu dank etti kafama. Poyraz birini öldürmüş olamazdı değil mi? Bu kadar ileriye gitmiş olamazdı.

''Poyraz?''

''Efendim?''

''Birini öldürmedin değil mi?''

''Sen işlerime karışma Rüya.''

''Ama..''

''Rüya hastayım lütfen yorma beni.''

Söylediği ile cümlem yarıda kesilmişti. Haklıydı... Burası tartışılacak bir yer değildi. Onu da yormak istemiyordum gerçekten. Yatağın yanında ki koltuğa oturdum. Bir süre bakıştık.. Ve sessizliği bozan ben oldum.

''Poyraz sana söylemem gereken bir şey var.''

Evet yeniden cesaretimi toplayabildim. Şimdi söyleyemezsem bir daha cesaretimi toplayamazdım.

''Seni dinliyorum.''

''Poyraz ben..'' dememe kalmadan kapının açılmasıyla Yeşim ve Yalın girdi. Yine söyleyememiştim. Yalın'ın yüzüne bile bakamıyordum. 

''Geçmiş olsun''

''Sağ ol.''

Burada kavga etmemeleri büyük bir başarı ve gelişmeydi. İkisinin de siniri belli oluyordu ama ortamı bozmak istemiyorlardı sanırım.

''Geçmiş olsun Poyraz. Nasıl oldu? Kim yaptı? Buldunuz mu? Mahkeme filan olacak mı? Peki tanıdığınız biri mi? Yani düşman filan mı? Filmlerde ki gibi miydi peki?''

''Yeter Yeşim''

İkazımla yeşim mahcupça susmuştu. Yalın ve Rüzgarsa gülmeye başlayınca dayanamayıp biz de gülmeye başladık. Doktorun odaya girmesiyle hepimiz pür dikkat onu dinlemeye başladık.

''Bugünlük bu kadar yeter. Hastamızın dinlenme zamanı. Kim refakatçı olarak kalacaksa o dursun diğerleri çıksın lütfen.''

''Ben kalabilirim''

''Rüya eve git sen buralarda yorulursun. Bizimkilerden biri kalır.''

Araya Yalın'ın girmesiyle olayın rengi değişmişti bir anda.