Rüyalarımın Hırsızı (Düzenleniyor)

23.Bölüm(Beni bırakma...)

Yarım saattir yoldaydık ama Poyraz’ın sinirli duruşu yüzünden ağzımı açmaya cesaret edememiştim. Daha fazla dayanamayacaktım.

“Poyraz..”

“Söyle.”

“Nereye gidiyoruz ?”

“Gidince öğrenirsin..”

Belki de sorunumu içimde tutmalıydım. Poyraz’ın eski hali çok daha iyiydi.

“Bak Poyraz ben..”

“Sus Rüya bir şey açıklamanı falan istemiyorum.”

“O zaman neden sinirlisin ?”

“Arabayı düzgün kullanmamı istiyorsan gidene kadar beklemeni tavsiye ederim Rüya. Emniyet kemerini tak.”

Sinirini daha da fazlalaştırmanın bana bir yararı olmayacaktı. Sessizce önüme dönüp emniyet kemerimi bağladım.

Şehirden uzaklaşmaya başladığımızda bir benzincide durduk.

“Telefon görüşmesi yapmam lazım. Bir şeyler istiyorsan gidip alabilirsin.”

Bir şey söylememe fırsat bırakmadan arabadan inip yürümeye başladı. İyice uzaklaştıktan sonra telefonuyla konuşmaya başladı. Şu an canım hiçbir şey istemiyordu. O gelene kadar arabada bekleyebilirdim. Beş dakika geçmesine rağmen hala gelmeyince sıkıntı basmaya başladı. Gözlerimi önümde uzanan ıssız manzaraya dikmiş öylece bekliyordum..

Gözlerimi açtığımda uyuyakaldığımı bile bilmiyordum. Yola devam ediyorduk. Anlaşılan Poyraz arabaya geri gelince beni uyandırmamıştı.

“Arka koltukta yiyecek bir şeyler var. “

“İstemiyorum.”

“Sen bilirsin.”

Birbirimizi tanımadığımızı söylemem onu neden bu kadar sinirlendirmişti ki ?

Saat gece bire geldiği sırada bir dağ evinin önünde durduk.

“İn.”

“Ne yapacağız burada ?”

Biraz korkmaya başladığımı inkâr edemezdim.

“İn dedim.”

Cevap vermeyeceğini anlayınca indim. Kapıya doğru yürümeye devam etti. Kapıyı açtıktan sora girmemi işaret etti. Ardından oda geldi ama yine hiçbir şey demeden mutfak olduğunu düşündüğüm tarafa geçti. Burası tam ailecek dinlenilecek bir yer gibi duruyordu. Bir oda salon ve mutfaktan oluşan minik ama tatlı bir evdi. Ağaçtan yapılmış olması sevimli ve sıcak bir hava katıyordu. Köşe başında duran şömine bana filmleri hatırlatıyordu. Şöminenin önündeki puflara oturup sıcak çikolata içmek izlediğim şeylerden sonra içimde hep bir ukde olarak kalmıştır. Ben Poyraz’ın bıraktığı yerde dikilmeye devam ederken o da geri geldi.

“Poyraz neden buradayız ?”

“Birbirimizi tanımadığımızı söyledin.”

“Evet ama..”

“Aması yok Rüya bende fırsat yarattım. Birbirimizi tanımak için yalnız geçireceğimiz koca üç günümüz var belki bir şeyler değişir.”

“Ne ? Okul ne olacak ?”

“Hepsini hallettim. Kıyafet falan dersen odada gardolapta var. Yiyeceklerde üç gün yeter.”

“Ne ara yaptın bunların hepsini.”

“Boş ver.”

“Merak ediyorum. Birbirimizi tanımayacak mıydık? Sorduğum en ufacık şeyi bile cevaplamazsan pek mümkün olacağını sanmıyorum.”