Het bruin harige meisje kijkt even naar haar broer en dan naar haar vrienden. Ze slaakt een zucht en kijkt naar het flesje in haar handen, ze stond voor een belangrijke beslissing. Haar ouders hadden blijkbaar een drankje om weer mens te worden. Ze wilde het al een tijdje, de zon op haar huid, rond rennen in een korte broek en een shirt met korte mouwen. Ze giet het drankje achterover in haar keel en slikt het goedje door, Taeyong kijkt een beetje verbaasd naar zijn vriendin. Hij had niet verwacht dat ze het echt zou doen. WinWin bijt even op zijn lip, trots op zijn zusje.
Sunmi trekt haar trui over haar hoofd en trekt Taeyong mee de straat op, de zon schijnt op haar huid en het lijkt als of haar bleke kleur meteen verdwijnt. Taeyong bewonderd zijn vriendin, ze heeft een getinte huid en ze ziet er nog mooier uit dan ze al was. "Sunmi" het meisje kijkt op en haar ogen ontmoeten die van Taeyong, "Je bent mooi" hij glimlacht en trekt haar dicht tegen zich aan, hij drukt zijn lippen op de hare.
"Gaat het?" Soo Yun gaat naast WinWin zitten, hij knikt met een glimlach. "Het was een lastige keuze maar als je haar die keuze nog een keer zo geven had ze voor mens gekozen" Hij glimlacht even en pakt haar hand. Soo Yun legt haar hoofd op zijn schouder, "Ik ben trots op je" Ze drukt een kus op zijn wang, een beetje verbaasd kijkt hij haar aan "Hoe bedoel je? Ik heb niks gedaan" Soo Yun lacht even om zijn reactie. "Dat je het accepteerde, ik weet hoe je je werkelijk voelde van binnen" WinWin knikt even. "Ik vind het idee gewoon niet fijn dat ik nu opeens elk moment haar kwijt kan raken, mensen zijn zoveel kwetsbaarder dan vampieren" hij legt zijn hand op Soo Yun haar schouder en legt zijn hoofd op de hare, samen kijken ze via het raam naar het koppel die buiten achter elkaar aan het rennen zijn. Hij was gelukkig, ook al moest hij binnen nu en 90 jaar afscheid nemen van zijn zusje, het deed hem pijn. Ze waren al eeuwen samen, letterlijk en dat kon zomaar weg zijn. WinWin kijkt naar Soo Yun die geniet van de zon op haar gezicht die door het raam schijnt, "Je weet dat je nog terug kan naar mens, we hebben dat 2e drankje nog" Soo Yun opent haar ogen en kijkt hem aan, "Nee ik blijf bij jou, tot het einde" ze glimlacht en drukt haar lippen op de zijne.
