*Lee Taeyong*
"Is ze okay?" vragend kijk ik de school dokter aan. De vrouw zet haar leesbril op haar haren en kijkt van haar clipbord naar mij op. "Kan je me vertellen wat er precies gebeurd is? Ik probeer een logische verklaring te vinden waarom ze buiten westen is geraakt. Als iemand valt gebeurd dat meestal niet." de vrouw kijkt even naar Sunmi die in een van de bedden ligt te slapen. Het idee dat ze een slechte thuis situatie heeft en misschien wel mishandeld wordt door haar ouders schiet door mijn hoofd heen.
"Ik zou haar nog even onderzoeken op een aantal dingen. Ga jij maar naar je les, dan vertel ik je later wel wat er aan de hand is. Okay?" de vrouw kijkt me met een rustgevende blik aan. Ik knik even, ze heeft gelijk ik moet weer terug naar de klas.
Nog even werp ik een blik op Sunmi. Ik kan niet begrijpen waarom alle kinderen in de klas zo gemeen tegen haar doen, ze is zo onschuldig. Woede borrelt in mij op als ik denk aan hoe de eerste minuten van de les voorbij waren gegaan. "Als ze maar niet denken dta ik het er bij laat." mompel ik inmezelf.
Ik loop de gymzaal weer binnen, met een harde klap gooi ik de deur achter me dicht waardoor alle kinderen stil vallen en geschrokken op kijken van hun gesprek. "Jongens en meiden, ga allemaal even op de banken zitten." zeg ik tegen ze, vrijwel meteen luisteren ze. Iedereen loopt naar de banken toe en gaat zitten, afwachtend kijken ze me aan. "Ik kan dit gedrag niet tolereren, dat hebben jullie hopelijk wel door toch?" ik sla mijn armen over elkaar en trek een wenkbrauw op. "Wat bezielt jullie om zo te doen tegen een nieuw meisje, omdat ze een beetje anders is dan dat jullie zijn betekent het niet dat jullje haar meteen moeten buiten sluiten en haar zelfs moeten pesten. Het is juist jullie taak haar een warm welkom te geven op deze school, haar het gevoel te geven dat ze er bij hoort." sommige meisjes kijken schuldig naar de grond, ze weten dat ik gelijk heb. "Melkflessen horen hier niet..." zegt een van de jongens tegen zijn vrienden, waarop er een anatal kinderen zijn die wat lachen en instemmend knikken. "Als ik me het goed herinner, Xavi, kom jij ook niet van hier. En toch hoor je er bij en zijn de anderen aardig tegen je." de grijns rond de jongen zijn lippen verdwijnt meteen. Doordat zijn broer bij mij in de klas zit weet ik dat hij hier niet uit Korea komt, zijn moeder is Frans en Frankrijk is dan ook waar hij geboren is.
"Jongens, ik verwacht echt niet van jullie dat allemaal dikke vrienden met haar worden, maar jullie kunnen op zijn minst aardig tegen haar zijn. Als ik zie dat jullie zo tegen haar blijven doen dan kan ik niks anders en moet ik het aan de rector melden. Ik hoop dat dat niet hoeft en dat we dit zo op kunnen lossen."
"Ze is niet dood ofzo toch, zo erg is het nu ook weer niet." mompelt een van de meisjes die daar net nog een bal gegen Sunmi haar hoofd gooide. "Moet er dan per se iemand dood gaan voordat jullie gaan veranderen?!" vraag ik, bozer dan ik al was. "Dat zeg ik niet ma-" "Genoeg, ik wil het niet eens meer horen. De les is voorbij, jullie kunnen gaan."
"Maar de les is nog lang niet voor bij, gym is het leukste vak hier op school, we kunnen niet zomaar eerder stoppen." merkt iemand op. "Ik zei dat de les voorbij is, ga jullie maar omkleden en denk in die vrije tijd maar na over wat jullie fout hebben gedaan." ik draai me om en loop de gymzaal uit. Zo snel ik kan loop ik naar de kamer van de zuster. Ik klop op de deur voordat ik hem open druk. "Ah, Lee Taeyong, je bent net op tijd. Ik denk dat ik heb gevonden wat er aan de hand is." de oudere vrouw wuift dat ik verder naar binnen kan komen. Ik knik even, sluit de deur achter me en loop naar haar bureau toe. Ze tikt nog wat op het toetsenbord van haar computer voordat ze haar aandacht volledig op mij richt.
"Het is een grote kans dat ze flauwviel door een tekort aan bloed." vertelt de vrouw. Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk haar niet begrijpend aan. "Tekort aan bloed?" mompel ik. "Dat is iets wat wel vaker voorkomt bij jonge vampieren, ze zijn nog in ontwikkeling en als ze niet goed oppassen dan ka-" "Wacht even, je zei vampier?" met grote ogen kijk ik de oudere vrouw aan. Okay, Soo Yun en ik hadden al in gedachten dat het een mogelijkheid zou kunnen zijn, maar eerlijk gezegd had ik niet gedacht dat er echt nog vampieren zouden zijn. En al helemaal niet in deze stad, met deze geschiedenis.
Ik kijk even naar Sunmi, nog altijd heeft ze haar ogen gesloten. "Ze is een vampier..."
