*Hwang Soo Yun*
Ik kijk op van mijn telefoon als ik merk dat er iemand langs me loopt. "Si Cheng?" vraag ik, de jongen stopt meteen met lopen en draait zich naar me om, vragend trekt hij een wenkbrauw op. "Gaat het? Je li-" "Het gaat prima, maak je geen zorgen." onderbreekt hij me midden in mijn zin, de blik in zijn ogen vertelt me dat het helemaal niet zo prima met gem is zoals hij beweert. "Als er iets is kan je altijd met me praten, dat weet je toch?" ik denk terug aan het gesprek wat we hebben gehad die avond van het feest. We hebben elkaar dingen vertelt die we anders aan niemand zouden vertellen, ik voelde eerlijk gezegd echt een soort klik tussen ons. Na die avond heb ik alleen niet meer de kans gehad met hem te praten.
De blik in Si Cheng zijn ogen lijkt te verzachten. Hij haalt eens diep adem. "Sorry Soo Yun, ik was net nogal kortaf." verontschuldigt hij zich. Ik glimlach zacht. "Het is okay, er is duidelijk iets wat je dwars zit. Wat is het?" vraag ik, ik stop mijn telefoon die ik nog altijd vast had in mijn tas zodat ik niet afgeleid kan worden. "Het is niet zo belangrijk, geloof me." Si Cheng kijkt me aan, een zachte glimlach verschijnt rond zijn lippen. "Jij zit ook duidelijk met je hoofd ergens anders." hij slaat zijn armen over elkaar.
Verbaasd kijk ik hem aan. "Hoe weet je dat? Ik dacht dat ik dat redelijk goed kon verbergen..." de laatste zin komt er maar z aht uit, al weet ik dat Si Cheng hem maar al te goed heeft kunnen horen. De schoolgangen waar we ons in bevinden zijn zo goed als verlaten , je zou zelfs het vallen van een spelt nog kunnen horen.
"Ik merk dat Taeyong iets voor me verbergt. Ik weet alleen niet wat en hij wil er ook niks over kwijt. Elke keerals ik hem er naar vraag verdraait hij het onderwerp en begint hij over een gevoelig onderwerp. " leg ik uit.
"Taeyong?" vraagt Si Cheng, alsof hij verbaasd is die naam te horen. Ik knik even. "Ja, gisteravind bijvoorbeeld toen ik hem bij het eten vroeg naar waar hij was geweest die ochtend toen reageerde hij heel kort en begon hij opeens over mijn ouders. Hij weet dat dat onderwerp me gevoelig ligt en toch begint hij er steeds weer over." ik zucht eens diep.
"Jullie zijn toch geen familie? " vraagt Si Cheng die duidelijk verward is over hoe het nu zit tussen Taeyong en mij.
"Nee klopt, al voelt hij wel echt als een broer voor me. Sinds onze ouders zijn omgekomen is hij er altijd voor me geweest, wanneer ik iemand nodig had om mee te praten, iemand on me te troosten, hij was er altijd voor me. De laatste tijd verbergt hij alleen steeds meer voor mij. "
"Soo Yun?" hoor ik een bekende stem vragen, met een glimlach draai ik me om. "Yuta hey!" ik draai me weer om naar Si Cheng om hem aan hem voor te stellen, maar Si Cheng is verdwenen. Huh? Waar is hij nu? "Wat moest je met die jongen?" vraagt Yuta, ik richt mijn aandacht op hem. "Si Cheng en ik zijn gewoon vrienden meer niet."
