*WinWin*
Ik schuif het gordijn even een stukje opzij. Daar staan ze dan, de hunters. Ik bijt even op mijn lip, "Kom" ik trek Soo Yun naar de kelder en kijk even om mij heen. "Ik wil niet dat je gewond raakt, blijf alsjeblieft hier" het geluid van de deur die opengetrapt wordt vult het huis, Soo Yun schudt haar hoofd "Ik blijf bij jou" ze pakt mijn hand vast. Langzaam schud ik mijn hoofd, ik kan haar niet verliezen! "Yun luister naar me, als er wat met mij gebeurd moeten jij en Taeyong voor Sunmi zorgen blijf hier ik regel dit wel" Ik trek mijn hand uit de hare en ren naar boven. Ik scan even snel de ruimte en zie een vrouw in een zwart pak staan, "Zijn ze weg? Yuta!" De vrouw kijkt streng naar hem, mijn blik valt op de foto van mam en pap op de kast, dan kijk ik weer naar de vrouw. Ik stap achter de muur weg, de vrouw merkt dat ik er sta. "Mam?" de vrouw scant mij, "Dus dit is er van je geworden Si Cheng?" ik hoor een deur achter mij sluiten wat me laat weten dat Soo Yun uit de kelder is gekomen, "Wie is dit Si Cheng? Je vriendin vampier?" Ze grijnst even "Soo Yun is geen vampier, mam" Yuta begint een beetje van het ene been op de ander te staan, hij laat echt te overduidelijk merken dat het ongemakkelijk is. "Is pap er ook?" Ik kijk even naar mijn moeder, ze is geen haar veranderd. "Ik ben hier" Een wat oudere man stapt naar voren, hij heeft een zwakke glimlach op zijn gezicht. Hij wilt hier duidelijk niet zijn, iets in mij zegt dat hij gedwongen wordt door mijn moeder. Vroeger was ze ook al zo'n control freak.
"Laten we niet moeilijk doen Si Cheng, laat ons hier gewoon een einde aan maken" Mijn moeder zucht even, ik schud mijn hoofd "Ik laat je ons niet vermoorden, plus waar zat je al die jaren?" Mijn moeder rolt met haar ogen en wenkt Yuta, hij geeft haar een houten staak. Ik rol met mijn ogen, denkt ze nu serieus dat ik haar mij laat doden? Ze mag mijn moeder dan zijn maar ik laat haar mij niet zomaar dood maken. "Zeg waar is je zusje? Ik wil dat ze je ziet lijden" hoe kan dit in vredesnaam mijn moeder zijn? Ik ga op de stoel zitten die bij de eettafel staat "Sunmi is er niet" Mijn moeder kijkt mij raar aan, "Wat ben jij voor slechte broer? Je zorgt niet eens goed voor je zusje!" Ze heeft een kleine grijns in haar gezicht, als of ze weet dat ze iets los gemaakt heeft in mij. "Ik een slechte broer?" Een spottende lach rolt over mijn lippen, is ze nu serieus? "Jij bent de slechtste moeder ooit!" Roep ik uit, iedereen lijkt een beetje te schrikken van mijn opeens geheven stem. "Je bent al jaren weg en dan ga je opeens kritiek geven op mij? Jij durft zeg!" Schreeuw ik uit, mijn moeder ziet haar kans en snelt zich naar mij toe. Als ze net wilt steken met de staak houd ik haar hand tegen, "Denk je nu serieus dat je het tegen mij op kan, moeder?" Ik kijk haar spottend aan en duw haar met al mijn vampieren kracht tegen de muur, waar ze door heen vliegt. Voor de hunters is dat een teken om mijn aan te vallen, ik laat mijn tanden en alles tevoorschijn komen. "Als je wilt helpen Yun, wapens liggen in de kelder" Ik hoor een glas beneden in de kelder stuk geslagen worden. Sunmi? Shit nee, zij moest niet komen! Ik sla de hunters van mij af en ren naar buiten gevolgd door iedereen, ik ga dan stil staan. "Ben ik zo speciaal?" Ik grijns even naar de mannen die er staan, mijn ogen gloeien en ik merk wel dat ze wat banger beginnen te worden, ik kijk naar Yuta, hij staat naast mijn vader. Ik sla de hunters op een plek waar ze door in slaap vallen. Ik kijk even om mij heen, en loop dan naar mijn vader toe, "Ik kom in vrede" ik kijk hem voorzichtig aan, hij heeft een sigaret in zijn mond. "Ik niet" ik draai me om en zie mijn moeder met de staak, ze rent op mij af en voordat ik mezelf kan stoppen zit de staak in haar hart. Geschrokken laat ik haar los, nee heb ik dit gedaan? Mijn moeder ligt levenloos op de weg, ik bijt op mijn lip en ren naar binnen, nee dit kan ik niet gedaan hebben!
