*Lee Taeyong*
Het schort wat rond mijn middel zit trek ik los en leg ik op het aanrecht neer. Wie belt er nu aan rond dit tijdstip? Nooit hebben we bezoek, nooit belt er iemand aan en net op het moment dat ik sta te koken en Soo Yun aan het douchen is of zoiets staat er iemand voor de deur. Een diepe zucht rolt over mijn lippen terwijl ik naar de voordeur loop. Zodra ik de voordeur open en zie wie er staat wil ik hem meteen weer dicht drukken, maar degene steekt zijn voet er tussen en trekt de deur weer open. "Ik wil Soo Yun spreken." zegt hij, mijn humeur was al slecht maar nu ik zijn gezicht heb gezien is het wel honderd keer slechter geworden. "Denk je nu echt dat ik jou mijn huis binnen laat." ik trek een wenkbrauw op en sla mijn armen over elkaar, hoe durft hij überhaupt hier aan te bellen. Volgens mij is het aan iedereen wel bekend hoe ik over hem denk, dat heb ik hem namelijk wel vaak genoeg duidelijk gemaakt. "Soo Yun heeft je niks te vertellen en ze wil al helemaal niet naar jouw verhaal luisteren. Ze is klaar me je, het is beter voor iedereen dat je haar vanaf nu met rust laat, je praat niet meer tegen haar, je kijkt haar kant niet meer op. Het is beter als je niet eens meer aan haar denkt, begrepen?" ijzig kijk ik Yuta aan. De blik in zijn ogen kan ik niet goed plaatsen, om eerlijk te zijn dacht ik altijd dat Yuta nooit om meiden gaf en ze alleen maar gebruikte als een soort pion in zijn gruwelijke spelletjes, maar het lijkt wel of Soo Yun een uitzondering is voor hem. Hij doet wel erg zijn best om met haar te kunnen praten, als ze voor hem gewoon een spelletje was geweest had hij het nooit gedaan.
Maar ongeacht of zijn gevoelens voor haar echt zijn of niet, Soo Yun en Yuta kunnen nooit samen zijn. Dat is gewoon niet mogelijk.
"Alsjeblieft Taeyong, ik moet haar echt spreken. Opeens is ze erg afstandelijk en ik weet niet waarom, alles ging zo goed tussen ons." smekend kijkt Yuta me aan. "Daar heeft ze zo haar redenen voor. Yuta geloof ne, het is beter als je haar met rust laat. Ze moet niks meer van je hebben. Helemaal niks." ik hoor wat geluid achter me, als ik me omdraai zie ik Soo yun achter me staan. "Wie is er aan de deur?" vraagt ze, ze probeert achter me te kijken, maar ga zo breed mogelijk in de deur opening staan. "Niemand, hij wou net weg gaan." ik schenk Yuta een dodelijke blik over mijn schouder, maar het lijkt hem vrij weinig te doen, nu hij de kans heeft grijpt hij hem. "Soo Yun, ik moet met je praten."
Ik Soo Yun met een waarschuwende blik aan, als ze maar niet waagt om er mee in te stemmen. "Taeyong, kan je ons even alleen laten?" vraagt Soo Yun, ze kijkt me geruststellend aan, alsof ze wil zeggen dat ik me geen zorgen hoef te maken. "Ik laat je niet met hem alleen." sis ik. "TY, alsjeblieft. Het komt goed, echt waar." Soo Yun legt even een hand op mijn schouder. Ik zucht eens diep. "Goed dan, jullie krijgen drie minuten, daarna vertrekt hij." zeg ik uiteindelijk, ik draai ne kort om naar Yuta. Ik kijk hem aan met een blik die volgens mij alles wel zegt en loop dan weer terug naar de keuken om verder te gaan met mijn creatie.
