*Hwang Soo Yun*
"Bedankt voor deze avond. Het was echt heel gezellig, gezelliger dan ik eerlijk gezegd had verwacht." ik kijk Si Cheng aan, een klein blosje verschijnt op mijn wangen.
Si Cheng lacht even. "Ik ben blij dat je het naar je zin hebt gehad." we blijven voor de deur stil staan. Het is al erg laat en als Taeyong niet had geweten dat ik hier was geweest had hij zich enorm veel zorgen gemaakt. Het verbaasd me eerlijk gezegd dat hij het goed vond dat ik met Si Cheng op date ging. In al geen tijden ben ik op een date geweest waar ik echt van genoten heb. Er was geen moment een awkward silence, sterker nog, we hebben de hele tijd gepraat en gelachen. Zelfs tijdens het kijken van films konden we niet stil blijven. En die lichtjes in de tuin... Dat was zo romantisch, het leek echt alsof ik in een droom zat.
"De volgende keer neem ik jou ergens mee heen." zeg ik met een glimlach die al snel weer verdwijnt als ik door heb wat ik gezegd heb. Hoe kan ik nu zeggen dat we op een volgende date gaan terwijl ik niet eens zeker weet of hij dat wel ziet zitten!
"Sorry." zeg ik meteen. "Nee, je hoeft geen sorry te zeggen. Het lijkt me leuk om dit te vervolgen." Si Cheng geeft me een knipoog, hij legt zijn handen op mijn wangen en kijkt me diep in mijn ogen aan. Langzaam komt zijn gezicht dichter bij de mijne, hij drukt zijn zachte lippen op de mijne. Ik sluit langzaam mijn ogen en ga helemaal op in de zoen die wel eeuwen lijkt te duren.
Een klopje op de deur laat Si Cheng en mij opschrikken. Si Cheng trekt vragend een wenkbrauw op en opent de deur, maar er staat niemand. Mijn ogen vallen op een briefje dat voor de deur ligt, Si Cheng lijkt het ook gezien te hebben aangezien hij het briefje van de grond pakt. Hij vouwt het open en laat zijn ogen over de tekst glijden. "We hebben een probleem." zegt hij, hij kijtk nog eens goed naar buiten om te kijken of er echt niemand meer te bekennen is, sluit dan de deur en draait zich naar mij om. "Je moet nu naar huis gaan en stuur Taeyong een berichtje dat hij Sunmi bij zich houdt. Ze mag niet thuis komen." Si Cheng vouwt het papiertje weer dubbel en stopt het in zijn broekzak.
"Si Cheng, wat is er aan de hand?" ik leg een hand op zijn schouder en kijk hem bezorgd aan. Si Cheng zucht eens diep en besluit het dan toch maar te zeggen. "Ze zijn er achter gekomen. De hunters weten dat we vampieren zijn, ze komen vanavond. Om een einde aan ons te maken." mijn mond valt open van verbazing. "H-hoe kan dat?" vraag ik zachtjes. Si cheng schudt lichtjes zijn hoofd. "Ik heb geen idee..."
"Okay, wat er ook gaat gebeuren, ik ga hier niet weg." ik zet mijn handen in mijn zij, het is mijn taak om vampieren te beschermen, als ze dan in gevaar zijn ren ik er echt niet voor weg.
"Soo Yun, ik wil jou en Taeyong niet in gevaar brengen. Alsjeblieft, zorg dat Sunmi veilig is. En als ik het vanavond niet haal zeg haar da-" "Si Cheng, nee. Maak die zin niet af, hoe dan ook jij gaat hier een einde aan maken vanavond. En ik sta bij je zeide, of je het nu wilt of niet." ik sla mijn armen om hem heen. "Jij moet dit winnen. Niet voor mij, niet voor jezelf, maar voor Sunmi. Je bent de enige die ze heeft, ze kan je niet verliezen."
