BERDEL { TAMAMLANDI }

8. Bölüm ♥ Aşağılık Herif♥

8.Bölüm

Düzenlendi

Yatağımda uzanırken Murat'ın bana söylediği söz aklıma gelince kaşlarım istemsizce çatıldı. Sesi dünden beri zihnimde çınlıyordu. Ne demek istediğini anlamak için söylediği cümleyi binbir çeşite ayırmıştım. Cümleleri kelimelere, kelimeleri hecelere.. Yine de ne demek istediğini anlayamıyordum. Tüm gece sırf bu söz yüzünden gözüme uyku girmemişti. Saat sabahın yedisine geliyordu ve ben hâlâ ayaktaydım! Söylediği sözün tek bir anlamı vardı. Normal bir evliliğimiz olsa beni kıskandığını dahi düşünebilirdim! Düşünmekten başıma inceden inceye bir ağrı sağlandığını hissettiğimde ağrı kesici alıp yatağıma tekrar uzandım. Çok düşünmekten sağlıklı bir sonuca varamazdım. Biraz uyumak, konudan uzaklaşmak adına da iyi olacaktı. Gözlerimi kapattım ve Murat'ın sesi hâlâ zihnimde yankılanırken zor da olsa kendimi uykunun kollarına teslim ettim.

Ne kadar zaman geçti bilmiyorum fakat beni uykunun kollarından çekip alan telefonumun gür sesiydi. Yatakta kıpırdanıp zor bela gözlerimi açtıktan sonra uzanıp komodinin üzerinde şarja takılı telefonumu şarjdan çıkararak elime aldım. Hayat arıyordu. Dün onunla konuşma fırsatımız olmamıştı. Kim bilir nasıl telaşlanmıştır? Yatakta doğrulup, sırtımı yatak başlığına yaslarken telefonu açıp, "Alo?" dedim. Bir taraftan da gözlerimi ovuşturuyor ve ortama adapte olmaya çalışıyordum.

"Oh!" diye derin bir nefes aldı. "Sana bir şey olmamış." diye mırıldandı. Daha çok kendi kendisiyle konuşuyor givi olduğu için sessiz kalarak konuşmaya devam etmesini bekledim. "Kızım dünden beri telefonun neden kapalı ya?!" Sesi bu kez sitemli ve yüksek çıkmıştı. "Murat sana bir şey yaptı sandım. Biliyorsun tam bir öküz o! Sağı solu belli olmaz."

Dün söylediği söz bir kez daha kulaklarımda çınlarken o sesi duymazdan gelmeye çalışarak, "Merak etme," dedim. "Bana bir şey yapmadı. Şarjım bitmiş. Dün o kadar yorgundum ki aklıma telefona bakmak gelmedi. Bu sabah fark edince şarja taktım. Uyandırdığın iyi oldu kahvaltı hazırlamam lazımdı. Gelsene sende, kahvaltı yaparız beraber."

"Tamam canım!" Dedi anında. "Zaten sen İyiyim desende içim rahat etmiyor. Gözümle görürüm en azından. Görüşürüz orada."

Cevap vermemi beklemeden kapatınca telefona şaşkınlıkla baktım. Deli kız! İsmi gibi hayat dolu bir kadın olduğunu yeni yeni fark ediyordum. Tanışalı uzun zaman olmamıştı fakat iyi ki tanımışım onu. Yoksa bu dört duvar arasında, ağa bozuntusunun dengesiz tavırları beni kısa sürede deli çıkarırdı! Telefonu yatağın üstüne atıp banyoya girdim. Güzel bir duş aldıktan sonra iç çamaşırlarımı giydim. Dolabımı açıp gözüme ilk çarpan elbiseyi elime aldım. Siyah dizlerimin biraz altında biten düz bir elbiseydi. Üzerimi giyindikten sonra saçlarımı kurutup dalgalı bir şekle soktum. Uzun kirpiklerime rimel sürdüm. fondöten sürmeme hiç gerek yoktu zaten. Dudaklarıma parlatıcı sürüp aynada kendime baktığımda hazırdım. Yatağımı toparlayıp aşağı inip kahvaltı hazırladım.

Murat'ı uyandırmak için yukarıya çıktım. kapıyı çaldım ses gelmedi, ikinci kere çaldım yine ses gelmedi. İçeri girmeli miydim? Uyansa ses verirdi herhalde. Ses vermediğine göre uyuyordu ve işe geç kalma ihtimali vardı. Ne yapayım günah benden gitti! kapıyı çaldım fakat zahmet edip ses bile vermedi! kapıyı açıp içeriye girmem ile Muratı çıplak görmem bir oldu! Sadece havlu sarmıştı beline hemen arkama döndüm.

"Şey.. " diye mırıldandım. "Ben.. ben çok özür dilerim! Banyodan yeni çıktığını bilmiyordum."

Kapıya doğru hamle yaptığım sırada Murat kolumdan tutup beni kendisine çekince benim sıska sayılan vücudum, onun kaslı vücuduna çarptı. Gözlerim şaşkınlıkla gözüne far tutulmuş tavşan gibi açılınca gözlerimi kaçırıp, Murat dışında her yeri incelemeye başladı. Tül perde sararmış mıydı bana mı öyle geliyordu? Ne yapıyordu bu adam odanın içinde sigara falan mı içiyordu?! Ben kolları arasındayken vücudu sarsılmaya başlayınca gözlerimi gözlerine kenetledim ve güldüğünü o zaman fark ettim. Neden gülüyordu?! Ben burada utançtan saçmalarken o neden gülüyordu?! Hem ne alaka?! Sanki ben çıplak yakalanmıştım! Oydu yarı çıplak yakalanan, ben neden utanıyorum!