BERDEL { TAMAMLANDI }

4. Bölüm ♥ Istanbul♥

4.Bölüm

Düzenlendi

Murat ağanın kapıyı şiddetli kapatması ile arkasından öylece bakakalmıştım. Adam bana ne dediyse haklıydı hemde sonuna kadar. Onun kardeşini affedip affetmemesi beni ilgilendirmezdi bazen gerçekten de haddimi fazlasıyla aşıyordum. Sanki ben abimi affetmişim de bir de gidip adama diyordum. Yüzüme gelen saçlarımı geriye atıp pencerenin yanına gittim bizim pencere avlu tarafına bakıyordu. Murat ağa ve babaannesiyle yani Nujin ananın tek vardı, Murat ağa Nujin ananın karşısında durmuş birşeyler anlatıyordu. Nujin ana da onu dinliyor ama hiç bir tepki vermiyordu. Murat ağanın konuşması bitince Nujin ana oturduğu yer döşeğinin yanına elini koyup yavaşça vurdu Murat ağaya bakarak Murat ağa da onun dediğini ikiletmeden yanına oturdu. Nujin ana da elini Murat ağanın dizine koyup konuşmaya başladı. Keşke ne konuştuklarını duya bilseydim.
Gözlerimi onlardan çekip yatak odasından çıktım ve kızlara yardım etmek için Mutfağa gittim. Mutfağa girince Berfin abla bana bakıp yüzüne kocaman bir gülümseme ekleyip;

"Ne oldu hanım ağam? Neye ihtiyacın varsa söyle yapıp getireyim hemen."

"Yok abla ben size yardım etmeye geldim." Dedim onun gibi yüzüme gülümseme ekleyerek.

Bir birine baktılar sonra Zeynep bana bakarak.

"Bir iş kalmamıştır hanım ağam. Ama istersen otur kahve içelim."

"Tamam." Dedim ve masaya oturdum. Onlar kahve hazırlamaya başladılar bende onları izledim. İkisi de gördüğüm kadarıyla çok iyi insanlardı şuana kadar bana bir kötülükleri dokunmadı. Zaten geleli kaç gün olmuştu ki onları gördüğüm kadarıyla iyilerdi. Acaba Murat ağayla ilgili bir kaç soru sorsam bana dürüstçe cevap verirler miydi? herşeyi anlatırlar mıydı? Şansımı denemek istedim. Zeynep yaptığı kahve fincanını önüme koyup yanıma oturdular. Derin bir nefes verip Zeynep ve Berfin ablaya bakarak konuşmaya başladım.

" Bu konakta kaç yıldır çalışıyorsunuz? "

Dememle Berfin abla yüzüne küçük bir tebessüm koyup konuşmaya başladı. "Biz bu konakta büyüdük hanım ağam."

Gülümseyip başımı salladım. Dilimle kuruyan dudağımı ıslatıp tam Murat ağa nasıl bir insan diye soracaktım ki, Cemile ana geldiği için açtığım ağzımı geri kapattım. Cemile ana bana bakarak çatık kaşlarla konuşmaya başladı.

"Ne yapıyorsun sen burada Büke (Gelin)?! Gel avluya Nujin anam seni çağırıyor. Sana söyleyecekleri varmış."

Demesiyle 'tamam' anlamında başımı salladım. Oturduğum yerden kalktım ve Cemile anayla beraber avluya
Gitmeye başladık. Yalan söylemek gibi olmasın Nujin anadan çok korkuyordum. Tek ben değil herkes ondan korkardı. Dediklerine göre sinirli ve yeri gelince çok acımasız bir kadın oluyordu. Avluya geldiğimizde Nujin ana bana baktı ve baştan aşağa kadar kadar süzdükten sonra konuşmaya başladı.

"Gel kızım otur yanıma, korkma." Demesiyle başımı sallayıp yanına oturdum. Zeynep elinde kahve tepsiyle geldi ve tepsiyi Nujin anaya uzattı. Nujin ana kahve bardağını alıp bana döndü.

"Nasılsın gelin iyi misin bir derdin veya sıkıntın var mı?"

"Hayır ana yok çok şükür." Dememle başını salladı. Koskoca hanım ağaya torunu şikayet edecek değildim. Hem nasıl tepki vereceğini de bilmiyordum kesin o ağa bozuntusu babaanesine beni şikayet etmişti. Kaç yaşına gelmiş adamda beni şikayet etmişti de eline ne geçmişti. Nujin ana kahvesinden bir yudum alıp yere bıraktı fincanını ve bana dönüp konuşmasına devam etti.

"Bak gelin daha çocuksun, evlilikle ilgili herşeyi bilmemem normal zamanla öğrenirsin öğrenmek zorundasın. Sen artık ağa karısısın hareketlerine çok dikkat etmen lazım." Sustu derin bir nefes verip döşeğin üstündeki tespihi eline aldı ve bana bakarak konuşmasına devam etti.