တင္းမခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုး
ကိုယ့္မ်က္ရည္ေတြဟာလဲ တာက်ိဳးသလို ဒလေဟာ.....
အဆံုးသတ္က ဒီေလာက္ထိ ဆိုးရြားစုတ္ပ်က္သတ္ေနခဲ့တယ္တဲ့လားေလ.....
ဘာလို႔ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္မွလဲ... ဘာလို႔လဲ......
''သြားေတာ့... သူမ ေစာင့္ေနလိမ့္မယ္....''
''ကေလး... ကိုယ္... သူမကို လံုးဝလက္မထပ္ခ်င္ဘူး...
ကေလးအေျခအေနနဲ႔ ပိုေတာင္လက္မထပ္ခ်င္ဘူး..
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သတ္ပစ္ခ်င္ေနတာ ကေလးသိလား..ဟမ္... ''
ပါးေလးကိုအုပ္ကိုင္ကာ မ်က္ရည္တို႔ၾကားမွ အားခဲၾကည့္မိေတာ့ သူေလးက ေခါင္းတြင္တြင္ယမ္းသည္....
''မရဘူး Hun..မရေတာ့ဘူး... အခု ကြၽန္ေတာ္တို႔က သူစိမ္းေတြျဖစ္သြားၿပီ.... ဘာမွမပတ္သက္ေတာ့ဘူး... ကြၽန္ေတာ့္အတြက္စိတ္မပူနဲ႔...
ခ်စ္တယ္မဟုတ္လား.... ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္ရင္
သူမနဲ႔ လက္ထပ္လိုက္ပါ....ၿပီးရင္ ခင္ပြန္းေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ....
ေနာက္ၿပိ္.... ကေလး... Hunရဲ႕ကေလးေလးကိုလညး္..အင့္... ေသခ်ာ..ေသခ်ာေစာင့္ေ႐ွာက္ပါေနာ္.....
KiKiေလးေတာ့ Hunကိုအရမ္းလြမ္းေနေတာ့မွာပဲ...
သမီးေလးကိုလည္း တစ္ခါတစ္ေလ ေက်ာင္းမွာလာေတြ႔ေပးလိုက္ပါေနာ္... ေနာ္.. Hun....''
ေျပာရင္းဆိုရင္း မ်က္ရည္ေတြစီးက်လာကာ
မ်က္ႏွာကိုလက္နဲ႔အုပ္ရင္း အခန္းထဲေျပးဝင္သြားတဲ့သူ....
တံခါးဝမွာပင္ အားရေအာင္ ငိုေႂကြးေနမိေသာ ကြၽန္ေတာ္.....
အတန္ၾကာ ဖုန္းringtoneေလးျမည္လာမွ....
''Hello...''
......
'သိၿပီ...လာခဲ့မယ္.....''
ထြက္မသြားခင္ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္
သူဝင္သြားေသာ အခန္းေလးကို ေငးၾကည့္မိသည္....
ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္ကေလးရယ္......
•••••••••••••PAIN•••••••••••
YOU ARE READING
^^PAIN^^
Fanfiction''နိဒါန္းကတည္းက မေသ သပ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အတြက္... နိဂံုးဆိုတာ လွပႏိုင္ပါ့မလား.... ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ဆိုတာေလးသာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္႐ွိေနေသးရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ လွပတဲ့နိဂံုးေလးတစ္ခုကိုူဖန္တီးခ်င္မိပါရဲ႕...... ...
~41 (Final)~
Start from the beginning
