^^PAIN^^

~~22~~

''Lu.....''

''အင္​း....​...''

သူ႔ဆီအၾကည္​့တစ္​ခ်က္​မပို႔ဘဲ စားလက္​စ ထမင္​းကိုသာ အာရံုစိုက္​ရင္​း စကား​ေထာက္​​ေပးလိုက္​သည္​.....

''ကိုယ္​ ....ဂ်ပန္​စာသင္​ခ်င္​တယ္​...''

ပါးစပ္​ထဲက ဟင္​းဖတ္​ကို ၀ါး​ေနရင္​းပင္​မ်က္​လံုးလွန္​ၾကည္​့လိုက္​ကာ...

''ဘာလို႔လဲ....ငါအခုမင္​းကို သင္​​ေပး​ေနတာပဲ​ေလ.....''

ကြၽန္​​ေတာ္​ႏွင္​့ သူ အတူ႐ွိခ်ိန္​တိုင္​းလိုလို....
အနည္​းဆံုး တစ္​လံုး စ ႏွစ္​လံုးစ​ေတာ့ သူ႔ကိုသင္​​ေပးျဖစ္​တာ အခုဆို ၁လနီးပါး႐ွိ​ေရာ​ေပါ့.....

အျပင္​မွာ ထပ္​သင္​ဖို႔မလိုဘူးလို႔ထင္​တာပဲ​ေလ.....

''မဟုတ္​​ေသးဘူး​ေလ......ကြၽန္​​ေတာ္​က ​အျမဲ ဒီလိုႀကီး​ေနလို႔မွမရတာ...အနည္​းဆံုး​ေတာ့ အလုပ္​လုပ္​ရဦးမယ္​​ေလ.... အဲ့အခါက်ရင္​ ​​ေသခ်ာ​ေလး​တတ္​ထားမွျဖစ္​မွာ​ေပါ့ .....''

ဟုတ္​​ေတာ့လည္​းဟုတ္​သည္​......

ကြၽန္​​ေတာ္​့တစ္​​ေယာက္​တည္​းကိုသာ ၾကည္​့ကာ
ဒီလို​ေရျခား​ေျမျခားမွာ တစ္​​ကိုယ္တည္း​​လာ​ေန​ေနတဲ့သူက အနည္​းဆံုး​ေတာ့ ဒီ​ေျမရဲ႕ဘာသာစကားကို
​ေသ​ေသခ်ာခ်ာ​ေလးတတ္​ထားသင္​့သည္​မဟုတ္​လား......

ကြၽန္​​ေတာ္​ဆိုသည္​မွာလည္​း သူ႔ကို ​ေန႔စဥ္​ရက္​ဆက္
​စနစ္​တက်သင္​ျပ​ေပးႏိုင္​သူမဟုတ္​​ေလ​ေတာ့.....

''ဟုတ္​ပါၿပီ....ငါစံုစမ္​း​ေပးထားမယ္​.......''

''ရတယ္​....ကြၽန္​​ေတာ္​စံုစမ္​းၿပီးၿပီရယ္​...
ဒီက​ေန ၃လမ္​း​ေက်ာ္​​ေလာက္​မွာပဲ...Sakura Ko တဲ့... Foreigner​ေတြအတြက္​ သီးသန္​႔ဖြင္​့​ေပးထားတာ......''

​ေသာက္​လက္​စ​ေရ မသီး​ေအာင္​ မနည္​းဂ႐ုစိုက္​လိုက္​ရသည္​....

ဘုရား​ေရ....သူဟာ ဒီအတြက္​သိပ္​ကို စိတ္​အားထက္​သန္​လြန္​း​ေနပါလား......

''အင္​း.....တက္​​ေလ.....''

ဒီ​ေလာက္​သာ ​ေျပာၿပီး စားလက္​စထမင္​းကိုပင္​ဆက္​စား​ေနလိုက္​သည္​......