''Suho Hyung..ကြၽန္ေတာ္၀င္ခဲ့မယ္ေနာ္...''
Suho Hyung အခန္းအေ႐ွ႕မွ တံခါးေခါက္ကာ ၀င္ခြင့္ေတာင္းလိုက္ေတာ့ ၀င္ခဲ့ဟူ၍ တုန္႔ျပန္သည္မို႔
တံခါးအသာဖြင့္ကာ အခန္းထဲ၀င္သြားလိုက္သည္......
''ဘာကိစၥလဲ Luhan...''
''ကြၽန္ေတာ္..ဟိုေလ..ေမးစရာေလး႐ွိလို႔....''
Suho Hyung က ကြန္ပ်ဴတာဆိိမွ အၾကည့္ခြာကာ
ကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ႁပီး ေျပာေလ..ဆိုေသာ ပံုျဖင့္ေမးဆတ္ျပသည္...
''ဟို...ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္တာကေလ...အင္း..ဘယ္လိုေျပာရမလဲဆိုေတာ့....''
ေမးသင့္မေမးသင့္ခ်ိန္ကာ တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္ျဖစ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ကာ Hyung က ခ်ဳိသာစြာျပံဳးျပသည္....
''ေမးပါ...ဘာေတြေၾကာက္ေနတာလဲ...ေမးခ်င္တာေမးေလ...''
''ဟုတ္..ဟိုေလ..ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘာလို႔ Koreaေခၚလာတာလဲဟင္...တကယ္ဆို ကြၽန္ေတာ္မလိုက္လည္း ျဖစ္တဲ့ ခ၇ီးပဲေလ....အဲ့တာ...ေမးခ်င္လို႔..''
''Arr..အဲ့ဒါလား....''
နားထင္ကို လက္ျဖင့္ကုတ္ကာ
မ်က္ခံုးပင့္ျ္ပီး စကားအစခ်ီလိုက္ေသာ Suho Hyung
''မင္း Koreaကို လြမ္းေနမယ္ထင္လို႔ေလ...
အဲ့ဒါေတြက
မင္းမ်က္ႏွာမွာေပၚေနတယ္...
အင္း...မင္းေရးတဲ့သီခ်င္းေတြထဲမွာလဲ အရိပ္အေယာင္တခ်ိဳ႕ေတြ႔လို႔ေလ.....''
ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမေျပာႏိုင္ဘဲ ေခါင္းသာငံု႔ထားမိသည္....
မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲ ခတ္တာ အလြန္ေတာ္လြန္းေသာ Suho Hyung.....
လူတစ္ေယာက္၏ မ်က္ႏွာအမူအရာကို ၾကည့္ရံုႏွင့္ပင္
စိတ္ထဲဘယ္လို႐ွိသည္ကို ခန္႔မွန္းႏိုင္ေပသည္....
ထိူ႔ေၾကာင့္လည္း ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေအာင္ျမင္ေသာ လုပ္ငန္း႐ွင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျခင္းပင္ျဖစ္မည္.....
YOU ARE READING
^^PAIN^^
Fanfiction''နိဒါန္းကတည္းက မေသ သပ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အတြက္... နိဂံုးဆိုတာ လွပႏိုင္ပါ့မလား.... ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ဆိုတာေလးသာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္႐ွိေနေသးရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ လွပတဲ့နိဂံုးေလးတစ္ခုကိုူဖန္တီးခ်င္မိပါရဲ႕...... ...
