ေလယာဥ္ေပၚက ဆင္းလိုက္တာနဲ႔ ႏွာေခါင္းထဲတိုး၀င္လာတဲ့ ဒီေျမသင္းနံ႔.....
ကြၽန္ေတာ္ သိပ္သေဘာက်တဲ့ ေမြးရပ္ေျမရဲ႕ ေျမသင္းနံ႔....
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္တုန္းကလို သင္းေနတုန္းပဲ..........
ေကာင္းကင္ျပာျပာသည္ အရင္လို လွပေနတုန္းပဲ....
တိုက္ခတ္ေသာေလသည္...အရင္လိုလတ္ဆတ္တုန္းပဲ.......
ျပည့္က်ပ္ေနေသာ အေဆာက္အဦးမ်ားသည္ အရင္လို စိတ္မြန္းက်ပ္စရာ ေကာင္းေနတုန္းပဲ.....
အရာရာသည္....ကြၽန္ေတာ္ထြက္သြားခဲ့ေသာ္လည္း
မေျပာင္းမလဲ အရင္အတိုင္းတည္႐ွိေနဆဲပဲ.....
တစ္ေယာက္ေသာသူကေကာ..
အရင္လို မေျပာင္းမလဲ ႐ွိေနဆဲပဲလား.....
စိတ္ထဲ၀င္လာေသာ အေတြးတို႔ကို ေခါင္းခါကာ
ေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္သည္......
သူသည္....
ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေသာသူ...
ကြၽန္ေတာ့္ကို သစၥာေဖာက္သြားသူ....
ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္နဲ႔မတန္တဲ့သူ......
မုန္းပစ္ဖို႔ရာ အေၾကာင္းျပခ်က္ လံုေလာက္ေသာသူ.....
''Luhan...သြားမယ္ေလ...ဘာေတြးေနတာလဲ....''
Suho Hyungအသံၾကားမွသာ အေတြးစတို႔ပ်က္ေတာက္သြားရသည္.....
''Aww...arr..imm...သြားၾကတာေပါ့.....''
သိပ္မၾကာလိုက္......
Hotal တစ္ခုဆီ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရာက္လာခဲ့သည္....
သက္ဆိုင္ရာ အခန္းအသီးသီး သို႔ အလ်ိဳလ်ိဳ၀င္သြားၾကၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကိုယ့္အခန္းထဲ၀င္လိုက္သည္.....
ခုတင္ေပၚေျခပစ္လက္ပစ္လွဲခ်လိုက္ၿပီးေနာက္
ေက်နပ္စြာျပံဳးမိသည္.......
သူ႔ကိုပဲမုန္းတာေလ....
Koreaေျမကို မုန္းတာမွမဟုတ္ဘဲ......
ကြၽန္ေတာ့္ျဖစ္တည္မႈကို စတင္ေစခဲ့ေသာ ဒီေျမကို
ကြၽန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ေလ......
YOU ARE READING
^^PAIN^^
Fanfiction''နိဒါန္းကတည္းက မေသ သပ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အတြက္... နိဂံုးဆိုတာ လွပႏိုင္ပါ့မလား.... ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ဆိုတာေလးသာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္႐ွိေနေသးရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ လွပတဲ့နိဂံုးေလးတစ္ခုကိုူဖန္တီးခ်င္မိပါရဲ႕...... ...
