''အင္း~~ ''
ခပ္စူးစူးအလင္းေရာင္ရဲ႕ အထိအေတြ႔ေၾကာင့္
မ်က္ခြံေတြက အလိုလိုပြင့္လာခဲ့သည္....
ပထမဆံုးျမင္ရတာက ျမက္ခင္းျပင္စိမ္းစိမ္းေလး....
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ဆန္းစစ္မိခ်ိန္တြင္ သတိထားလိုက္မိတာက ကြၽန္ေတာ့္ဦးေခါင္းႏွင့္ထိေတြ႕ေနေသာ တစ္စံုတစ္ရာ...
အလ်င္အျမန္ ေခါင္းမတ္လိုက္ေတာ့ ႏိုးခါစျဖစ္တာေၾကာင့္ မိုက္ခနဲျဖစ္သြားေသာ္လည္း
သိခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ အျမင္အာရံုကို အားယူၿပိးအလုပ္ေပးလိုက္မိသည္...
Hyung~~~.......
''ႏိုးၿပီလား Han.. aigoo.. အိပ္ပုပ္လိုက္တာ...
Hyung ပခံုးေတာင္နာေနၿပီ...''
ပခံုးကို လွည့္ရင္းေျပာလာတဲ့ သူ႔စကားေၾကာင့္
ကြၽန္ေတာ္ အံ့ၾသသြားမိသည္....
အိပ္ခဲ့မိတာလား.... Hyung ပုခံုးေပၚမွာေလ...
အဲ့ဒါကလည္း တစ္ညလံုး.....
အားနာလိုက္တာ... ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့.....
''Hyung...mi..mianhae... ''
''ဟမ္...ဘာကိုလဲ...''
အေၾကာဆန္႔ေနရင္း ကြၽန္ေတာ့္ေတာင္းပန္စကားကို
နားမလည္စြာျပန္ေမးလာေတာ့....
''တစ္ညလံုး Hyungကိုမီွအိပ္မိေနလို႔.....
ေညာင္းေနမွာေပါ့.. ပခံုးလည္းအရမ္းနာေနမွာပဲ...
ကြၽန္ေတာ္ဘာျပန္လုပ္ေပးရမလဲဟင္....''
အားနာစြာျဖင့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ကို ေျပာျပလိုက္ေတာ့
Hyungက ခန္႔ညားတည္ၿငိမ္စြာျပံဳးသည္.....
''Hanရယ္..မလိုပါဘူး...
Han လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ မွီတြယ္စရာတစ္ခုအျဖစ္
႐ွိေနေပးခြင့္ရခဲ့တာကိုပဲ Hyungက ေက်နပ္လွပါၿပီ.... ''
ယဲ့ယဲ့ေလးသာ ျပံဳးႏိုင္ေသာကြၽန္ေတာ္...
ဘာမွမသက္ဆိုင္ေသာ သူကေတာင္
ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ပခံုးတစ္ဖက္ငွါးေပးႏိုင္ခဲ့ေသးေပမယ့္......
YOU ARE READING
^^PAIN^^
Fanfiction''နိဒါန္းကတည္းက မေသ သပ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အတြက္... နိဂံုးဆိုတာ လွပႏိုင္ပါ့မလား.... ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ဆိုတာေလးသာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္႐ွိေနေသးရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ လွပတဲ့နိဂံုးေလးတစ္ခုကိုူဖန္တီးခ်င္မိပါရဲ႕...... ...
