^^PAIN^^

~41 (Final)~

အင္​း.... ဒီအခ်ိန္​​ေလာက္​ဆို.. သူလာ​ေန​ေရာ​ေပါ့....
သူအဆင္​​ေျပပါ့မလား..... အရမ္​းမ်ား ငိုထား​ေလမလား....

ကိုယ္​တိုင္​ကသာ အသိစိတ္​မကပ္​​ေတာ့တဲ့ အ႐ူးတစ္​​ေယာက္​လို ​ေၾကာင္​​ေတာင္​​ေတာင္​ျဖစ္​​ေန​ေပမယ္​့လည္​း
မသိစိတ္​က​ေတာ့ သူလုပ္​​ေနက် တာဝန္​အတိုင္​း
''သူ႔''အတြက္​ စိုးရိမ္​​ေပး​ေန႐ွာျပန္​တယ္​....

​ေျသာ္​... ဒါလည္​းဝဋ္​တစ္​မ်ိဳးပါလား.....
့
''ကြၽီ..........''

ကားရပ္​သံၾကားလိုက္​ရ​ေသာတစ္​ခဏ
အသက္​မပါစြာ ျပံဳးလိုက္​မိသည္​.....

အခ်ိန္​က်ၿပီပဲ.....
လက္​သီးကိုတင္​းတင္​းဆုပ္​ အံကိုႀကိတ္​ကာ
က်ခ်င္​​ေနတဲ့ မ်က္​ရည္​ကို ထိန္​းထားလိုက္​သည္​....

မငိုစမ္​းနဲ႔.... Luhan
ဒါ ကိုယ္​​ေရြးခဲ့တဲ့လမ္​းပဲ​ေလ....

သူ႔​ေနာက္​ကြယ္​ ဘယ္​​ေလာက္​ပဲ အသိစိတ္​လြတ္​​ေနသူလို ျဖစ္​​ေနပါ​ေစ....
သူ႔​ေရ​ွ့​ေမွာက္​မွာ​ေတာ့ ကိုယ္​ဟာ အမာ​ေက်ာဆံုးသူ ျဖစ္​​ေနရမယ္​​ေလ......

''Knock...knock....

''Han....သူ​ေရာက္​​ေနၿပီ.....''

​အခန္​းတံခါးရဲ႕တစ္​ဖက္​ျခမ္​းစီမ​ွ တည္​ၿငိမ္​စြာထြက္​လာ​ေသာ အသံသဲ့သဲ့.....

သက္​ျပင္​းခပ္​႐ွည္​႐ွည္​ခ်ကာ ​ေခါင္​းကို​ေမာ့ ရင္​ကို​ေကာ့လိုက္​သည္​.....
ပင္​ပန္​း​ေပမယ္​့လည္​း... ခဏ​ေလာက္​​ေတာ့ ဟန္​​ေဆာင္​​ေနႏိုင္​​ေလာက္​ပါတယ္​​ေလ.....

ခဏပါပဲ.... အခ​်ိန္​ခဏၾကာၿပီးရင္​ အရာအားလံုးအဆင္​​ေျပသြားမွာပါ​ေလ.......

••••••••••••••••PAIN•••••••••••••••

တိတ္​ဆိတ္​​ေန​ေသာ ဧည္​့ခန္​း​ေလး....

လူ၅ ​ေယာက္​႐ွိ​ေန​ေပမယ္​့လည္​း အပ္​က်သံၾကားရ​ေလာက္​​ေအာင္​ပင္​တိတ္​ဆိတ္​လ်က္​.....

''ကြာ႐ွင္​းစာခ်ဳပ္​ ''

ဘယ္​အခ​်ိန္​ကတည္​းကပင္​ လက္​မွတ္​ထိုးထားခဲ့ၿပီးမွန္​းမသိ​ေသာ ထို ''ကြာ႐ွင္​းစာခ်ဳပ္​''အမည္​ရ စာရြက္​​ေလးႏွစ္​ရြက္​ကို ကိုင္​ကာ စိတ္​လြတ္​​ေနသူလို ၾကည္​့​ေနမိတာ ဘယ္​ႏွမိနစ္​႐ွိသြားၿပီမွန္​း​ေတာင္​မသိ.....