^^PAIN^^

~41 (Final)~

''Han... ထမင္​းစားသင္​့ျပ္​ိ...''

​ေခါင္​းၿမီးျခံဳအိပ္​​ေနရာမွ ​ၾကားလိုက္​ရ​ေသာအသံ​ေလး​ေၾကာင္​့ အနည္​းငယ္​လႈပ္​မိသြားသည္​...

သို႔​ေသာ္​ ​ေစာင္​ထဲကမထြက္မိ.....

ဘယ္​သူ႔က္​ုမွလဲမ​ေတြ႔ခ်င္​...
ဘာမွလည္​းမစားခ်င္​.....

ျဖစ္​ႏိုင္​ရင္​ ဦး​ေဏွာက္​ကိုထုတ္​
သူနဲ႔ပတ္​သက္​တဲ့ကိစၥ​ေတြအားလံုး အမႈန္​အမႊား​ေလး​ေတာင္​မမွတ္​မိရ​ေလာက္​​ေအာင္​ ​ေဆး​ေၾကာပစ္​ခ်င္​သည္​....

ဘယ္​လို​ေန​ေန အမွတ္​ရစရာ​ေတြခ်ည္​းမို႔
ခံစားရတဲ့သူက မသက္​သာလွ.......

''3ရက္​​ေတာင္​႐ွိၿပီ... အစာမစားဘဲ ​ေရဘဲလွိမ္​့​ေသာက္​​ေနတာ.. ၾကာရင္​ မင္​းလဲသြားလိမ္​့မယ္​ Luhan....''

နာမည္​အျပည္​့အစံုပါ​ေခၚလာၿပီမို႔ Hyung ​ေဒါသထြက္​​ေနၿပိ္​မွန္​းသိလိုက္​သည္​.....

ဒါကလဲ ဂ႐ုဏာ​ေဒါသ သာျဖစ္​မွာပါ.....
သူဆိုတာ သိပ္​ကို စိတ္​ပူတတ္​တာကိုး......

''အင္​းပါ... ကြၽန္​​ေတာ္​​ေအာက္​ဆင္​းခဲ့မယ္​..ခဏ​ေန....''

သက္​ျပင္​းခ်သံခပ္​သဲ့သဲ့ၾကားရၿပိ္​း​ေနာက္​ တံခါးပိတ္​သံပါ
ၾကားလိုက္​ရသည္​....

ထိုအခါမွ ​ေစာင္​ထဲက ထြက္​ကာ မတ္​တပ္​ရပ္​ရန္​ႀကိဳးစားမိသည္​...

နာရီ​ေပါင္​းအ​ေတာ္​ၾကာ ​ေခြအိပ္​​ေနခဲ့တာမို႔
မတ္​တပ္​ရပ္​ရပ္​ခ်င္​း ​ေသခ်ာမရပ္​ႏိုင္​....

ဒုတိယအႀကိမ္​ႀကိဳးစားမွသာ ​ေသခ်ာရပ္​ႏိုင္​ခဲ့သည္​...

အခန္​းတံခါးကို အသာဖြင္​့ကာ ​ေအာက္​ထပ္​ဆင္​းခဲ့သည္​...

​ေနပါဦး..... ​ေလွကား​ေတြက ဘာလို႔ႏွစ္​ထပ္​​ေတြျဖစ္​...ျဖစ္​....

''HAN !!!!!.....''

အိုး.... ​ေလာကႀကီး...

ဒီအ​ေမွာင္​ထုကို ကြၽန္​​ေတာ္​သိပ္​သ​ေဘာမက်ဘူးရယ္​......

••••••••••••

''Han..သတိရၿပီလား.....''

မ်က္​လံုးဖြင္​့ဖြင္​့ခ်င္​း ျမင္​လိုက္​ရတာက ႐ႈပ္​ပြ​ေန​ေသာ ​ေခါင္​းတစ္​လံုး...