မင္းသာမ႐ွိရင္... ကိုယ္ဆိုတာလည္း ဆက္ၿပီးတည္႐ွိႏိုင္မယ္လို႔မ်ား ထင္ေနသလားအခ်စ္ရာ.......
''ခင္ဗ်ား ....ခင္ဗ်ားလူစိတ္မ႐ွိဘူးလား....ေယာက်္ားေကာင္းဆိုတာ ကိုယ့္အမွားကိုယ္တာဝန္ယူတတ္ရမွာေပါ့... ခင္ဗ်ားမ႐ွက္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္႐ွက္တယ္.. ဒီလိုစိတ္ဓာတ္မ်ိဳး ခင္ဗ်ားမွာ႐ွိလိမ့္မယ္လို႔မထင္ထားဘူး.... ထြက္သြား.... အခုခ်က္ခ်င္းထြက္သြား...ခင္ဗ်ားမ်က္ႏွာကိုလံုးဝမျမင္ခ်င္ဘူး....!!!''
''မသြားႏိုင္ဘူး... မင္းနဲ႔ေဝးတဲ့ ဘယ္ေနရာကိုမွကိုယ္ထြက္မသြားႏိုင္ဘူး Xiao Lu.....''
ထိုင္ေနရာကေန ထရပ္ႁပီးေျပာလိုက္ေတာ့ သူက
ခပ္ေထ့ေထ့ၿပံဳးသည္....
သူ႔အျပံဳးေတြအားလံုးကို ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳက္ေပမယ့္
ဒီအျပံဳးႀကိ္းကိုမႀကိဳက္ဘူး.....
တစ္ခုခုမေကာင္းတဲ့အေငြ႔အသက္ႀကီးခံစားရတယ္....
''ေကာင္းၿပီေလ.... မင္းမသြားရင္ ငါသြားမယ္....
အဓိက က မင္းနဲ႔အေဝးမွာ႐ွိဖို႔ပဲ.... ''
မဲ့ျပံဳးတစ္ခ်က္ျပံဳးၿပီး အခန္းထဲဝင္သြားတဲ့သူ႔ကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ရပ္ၾကည့္ေနမိတယ္....
ထို႔ေနာက္ luggage တစ္လံုးဆြဲကာ ကားေမာင္းထြက္သြားတဲ့အထိ သူ႔ကိုပဲလိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္....
အခုခ်ိန္စိတ္ထဲမွာ ဘာမွမ႐ွိ....
ဘာခံစားခ်က္မွန္းကိုမသိ....
ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးကို လက္လႊတ္လိုက္ရသလို.....
ကမာၻႀကိ္းကို ပိုင္ဆိုင္ရၿပီးကာမွ ဆံုး႐ွံုးလိုက္ရသလို....
ရင္ထဲဟာလာဟင္းလင္း....
တစ္ေလာကလံုးကို ႐ွံုးသြားတဲ့အ႐ွံုးသမားတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္မိေတာ့
ႏွလံုးဆီက ဆို႔နင့္မႈက ရင္ဝထိေရာက္လာသည္......
မျဖစ္ဘူးေလ... မလုပ္ပါနဲ႔... မရက္စက္ပါနဲ႔.....
မင္းမ႐ွိရင္ ဒီလူ႐ူးေသလိမ့္မယ္ ကေလးရ.....
YOU ARE READING
^^PAIN^^
Fanfiction''နိဒါန္းကတည္းက မေသ သပ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အတြက္... နိဂံုးဆိုတာ လွပႏိုင္ပါ့မလား.... ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ဆိုတာေလးသာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္႐ွိေနေသးရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ လွပတဲ့နိဂံုးေလးတစ္ခုကိုူဖန္တီးခ်င္မိပါရဲ႕...... ...
