''လႊတ္စမ္း.... ရြံတယ္... ခင္ဗ်ားခႏၶာကိုယ္ကိုေရာ.. ခင္ဗ်ားရဲ႕ အႏွစ္သာရမ႐ွိတဲ့ခ်စ္စကားေတြေရာ.. အားလံုးကိုရြံတယ္ !!!.... '
ဖက္ထားတဲ့လက္ေတြကို အတင္း႐ုန္းထြက္ကာ
ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန နာၾကည္းမႈေတြျဖင့္ လွမ္းေျပာေနေသာ
သူ႔ကို ၾကည့္ႁပိ္း ကြၽန္ေတာ့္ရင္ေတြနာလာတယ္....
မလုပ္ပါနဲ႔....
ခံႏိုင္ရည္မ႐ွိလို႔ပါ..... သူ႔အခ်စ္နဲ႔ေဝးတဲ့တစ္စကၠန္႔စီတိုင္းက ကိုယ့္ကိုသတ္ေနသလိုပဲဆိုတာ သူသိလ်က္နဲ႔......
''Xiao Lu ah....
ကိုယ္႐ွင္းျပမယ္...မဟုတ္ဘုး...အဲ့ဒါကအမွန္မဟုတ္ဘူး...''
သူ႔ေ႐ွ႕နားဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပိ္း ႐ွင္းျပဖို႔ႀကိဳးစားေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္က ဘယ္ကဘယ္လိုစ႐ွင္းျပရမွန္းမသိ......
''႐ွင္းျပၾကည့္ေလ... ဟား.... ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ေတာင္ဘာမွမမွတ္မိဘဲ ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘာေတြ႐ွင္းျပခ်င္ေနရတာလဲ.... ဒါေပမယ့္ေလ... ကြၽန္ေတာ္ကသိေနတယ္.... အား....လံုး....ကို...သိၿပိ္းၿပီခင္ဗ်ားရဲ႕....''
နာက်င္မႈ ေျဖမဆည္ႏိုင္မႈေတြနဲ႔ေရာေထြးေနတဲ့ သူ႔မ်က္ဝန္းေတြကို ရင္မဆိုင္ႏိုင္စြာ ေခါင္းငံု႔လိုက္ေတာ့ သူက ဟက္ခနဲ ရယ္သည္.......
''အဲ့ေန႔ညက.. ခင္ဗ်ားအဲ့မိန္းမဆီသြားတဲ့ညက.. ကြၽန္ေတာ့္သမီးေလးအသည္းအသန္ျဖစ္တဲ့ညကေပါ့.....
အဲ့မိန္းမအိမ္က ေရခဲေသတၱာထဲက ပုလင္းအလြတ္နဲ႔ထည့္ထားတဲ့အရက္ေတြကိုခင္ဗ်ားေသာက္ခဲ့တယ္ေလ....''
ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့...အင္း.. အဲ့ညက အေတာ္ေလးေအးခဲ့တာ.... အစက ေရထင္လို႔ေသာက္ခဲ့တဲ့ အဲ့ပုလင္းထဲကအရာဟာ လွ်ာေပၚေရာက္ေတာ့မွ အရက္ေတြမွန္းသိခဲ့ရတာ..... အခန္းထဲမဟုတ္ဘဲ ဧည့္ခန္းထဲငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အေႏြးဓာတ္နည္းနည္းရေအာင္ ထပ္ၿပိ္းနည္းနည္းေလာက္ေသာက္ခဲ့မိသည္ေလ.....
YOU ARE READING
^^PAIN^^
Fanfiction''နိဒါန္းကတည္းက မေသ သပ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အတြက္... နိဂံုးဆိုတာ လွပႏိုင္ပါ့မလား.... ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ဆိုတာေလးသာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္႐ွိေနေသးရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ လွပတဲ့နိဂံုးေလးတစ္ခုကိုူဖန္တီးခ်င္မိပါရဲ႕...... ...
