''အဟား.... ဒီမိန္းမ ႐ႈပ္ျပန္ျပ္ိပဲ... သူ႔အေၾကာင္းမသိတာလဲမဟုတ္ဘဲ Xiao Luရယ္... အေျခအျမစ္မ႐ွိတာေတြ.. ေနာက္ၿပီးသူ႔မွာကိုယ္ဝန္႐ွိတယ္ပဲထားဦး.. အဲ့ကိုယ္ဝန္က ကိုယ့္ကိုယ္ဝန္မျဖစ္ႏိုင္ဘူး... သူနဲ႔ကိုယ္ဘာမွမျဖစ္ခဲ့.........ဟင္ ......''
စာရြက္ေတြတစ္ရြက္ၿပိ္းတစ္ရြက္လွန္ေနရင္း
ခပ္ေပါ့ေပါ့ေျပာေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္စကားေတြက တစ္ေနရာအေရာက္မွာ အလိုလိုရပ္တန္႔ကုန္တယ္....
အဟား......
မ..မျဖစ္ႏိုင္တာႀကီး....ဒါႀကီးက.......
သူမနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ ဘယ္တုန္းကမွ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့တာကိုယ္အသိဆံုး......
ဒါႀကီးက............
''အဟက္... ဘာျငင္းဦးမလဲ... ဟမ္.....
DNA စစ္ခ်က္ထြက္လာတာေတာင္ ခင္ဗ်ားကျငင္းခ်င္ေသးတာလား.... ေျပာစမ္းပါ... Oh Sehunရဲ႕... အယုတ္တမာေကာင္ရဲ႕....''
ေဒါသတႀကီးေျပာေနရင္းကေန မ်က္ရည္ေတြက်လာကာ
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ကို တဖုန္းဖုန္းထုလာသူ.......
''အား........!!!!.... မုန္းတယ္... မုန္းတယ္လို႔.....''
ကြၽန္ေတာ့္အက်ႌရင္ဘတ္နားကို လက္တစ္ဖက္ကဆုပ္ကိုင္ ...
တစ္ဖက္က ကြၽန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ကိုထုရင္း သည္းထန္စြာငိုေႂကြးေနသူကို ၾကည့္ရင္း လူကမြန္းက်ပ္လြန္းမက်မြန္းက်ပ္လာသည္......
ဘာလဲ... ဘာေတြလဲ.......
ဦးေဏွာက္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ခိုင္းေစကာ
စဥ္းစားၾကည့္ေသာ္လည္း ထိုကိစၥႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အေၾကာင္းအရာက စိုးစဥ္းမွ်ပင္ဆက္စပ္မရ.....
ကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိလိုက္ေသာ အေျခအေနတစ္ခုအတြက္
ကြၽန္ေတာ္က ခ်စ္သူနဲ႔လမ္းခြဲရေတာ့မွာလား......
ဒါႀကီးက အဓိပၸါယ္မ႐ွိဘူးေလ.....
ေလာကႀကီးက မတရားဘူး....
မျဖစ္သင့္ဘူးေလ.......
မုန္းတယ္ဟုသာ တဖြဖြေျပာရင္း
နင့္နင့္သည္းသည္း႐ိႈက္ငိုေနေသာသူ႔ကို
ဘာမွေတြးမေနဘဲ ရင္ခြင္ထဲဆြဲထည့္ထားလိုက္ေတာ့
အတင္း႐ုန္းေနျပန္သည္......
YOU ARE READING
^^PAIN^^
Fanfiction''နိဒါန္းကတည္းက မေသ သပ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အတြက္... နိဂံုးဆိုတာ လွပႏိုင္ပါ့မလား.... ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ဆိုတာေလးသာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္႐ွိေနေသးရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ လွပတဲ့နိဂံုးေလးတစ္ခုကိုူဖန္တီးခ်င္မိပါရဲ႕...... ...
