Achtervolgd door de liefde

Verslaafd

Die ochtend werd Mandy wakker door ''Naampje'' die aan haar wenkbrauw zit te likken. Mandy stond lachend op. Ze liep naar haar badkamer. Waar ze ging douchen.

Nadat ze uit de douche kwam deed ze snel haar kleren aan. Ze besloot om weinig make-up op te doen. Dus gewoon wat mascara, lippenstift en wat blush.

Mandy pakte Naampje, die nog steeds lag op Mandy haar bed. Ze nam haar in haar armen. Als een baby. Ze ging met haar in haar armen naar de woonkamer.

Mandy maakte twee gebakken eitjes. Net nadat Mandy ze op tafel gezet had. Kwam Jonathan beneden. Hij ging aan tafel zitten. Om zijn eitje op te eten. Eerst bedankte hij haar. Mandy gaf Naampje nog snel wat eten. Daarna ging ze tegenover Jonathan zitten.

Nadat het ontbijt ging Mandy naar Rajea. Omdat ze zich zorgen om haar maakte.

De deur vloog open. Daar stond Rachid. Eén van de jongens die haar pijn hadden gedaan.

Mandy vroeg of Rajea er was. 'Mandy, ik weet niet of je hebt meegekregen. Maar zij had dus dat ontvoerdingetje aan haar vader uitgelegd. We moesten meteen uit elkaar', daarna smeet hij de deur dicht. Mandy stond nogal geshockeerd voor de deur. Ze besloot uiteindelijk toch maar naar huis te gaan.

Daar hoorden ze dat er iemand was. Er kwam geschreeuw vandaan. Uiteindelijk zag Mandy, Jonathan en Chris de kamer uit gaan en samen kwaad naar buiten lopen.

Mandy had erg hoofdpijn gekregen van de jongens. Ze had weer die pilletjes nodig. Bedacht ze. Ze liep naar haar bureau. Waar ze twintig pilletjes had liggen. Ze pakte er twee en ze liep naar haar badkamer. Ze griste een glas uit een kastje en ze slikte de pilletjes soepel naar binnen. Mandy voelde zich gelijk al een stuk lichter.

Nadat Mandy de pilletjes doorgeslikt had, ging ze naar beneden naar Naampje. Ze besloot Naampje een andere naam te geven. Ze dacht even na. De perfecte naam voor haar zou Candy zijn, bedacht Mandy tevredenno. (dankjewel voor de naam dalilacrazygirl!) Mandy besloot Candy nog wat eten te geven. Terwijl Mandy een pannekoek opwarmde. Omdat dat het enige was dat ze makkelijk nu kon eten. Ze ging op de bank zitten met het mandje met Candy erin op haar schoot. Ze knuffelde haar terwijl Mandy at en televisie keek.

De deur vloog open. Jonathan stond in de deuropening. Hij had warrig haar en hij leek een beetje verward. (voor de allerlaatste keer, voor wie moet Mandy kiezen. Chris of Jonathan. Want het volgende hoofstuk heb ik dat echt nodig!) Ze gunde hem geen blik waardig. Ze richtte zich weer volledig op de televisie en Candy.

Mandy had weer stress gekregen en ook had ze enorm veel zin in die pilletjes. Ze wist niet wat het was. Maar ze vond het geweldig. Ze kon het niet meer aan. Ze racete naar boven. Waar ze nog twee pilletjes naar binnen slikte.

Mandy pakte haar boek en ze begon wat te lezen. Het ging over een typisch badboy verhaal. Waar Mandy persoonlijk echt van smolt. Heel schattig, nogal romantisch en enorm emotioneel. Mandy vond het boek zo goed. Dat ze meeleefde met de persoon.

Nadat Mandy het zat was en ze honger had. Maakte ze een salade voor haar lunch. Daarna kon ze het niet laten. Ze moest weer twee pilletjes nemen. Die brachten haar tot rust. Het gaf haar rust.

Nadat ze terugkwam zag ze Jonathan slapen op de bank. Hij had iets meegemaakt. Want toen hij thuiskwam deed hij erg raar, vond Mandy. Ze besloot hen wel te laten slapen.

Ze deed de televisie aan en ze keek naar één of ander stom praatprogramma. Het boeide haar niet. Maar ze vond de stemmen fijn. Alsof ze niet alleen was.

Jonathan had diepvries pizza's gekocht. Mandy deed ze in de oven. Een kwartiertje later aten ze de pizza's samen op. Mandy verveelde zich enorm. Ze had nu thuis ook helamaal niets te doen.

Mandy besloot maar om met een stokje (met een draadje er aan met een muisje) te spelen met Candy. Zodat zij zich niet zou gaan vervelen.

Mandy vond het nog aardig leuk om met haar te spelen. Ze nam haar in haar handen. Ze pakte haar telefoon en ze zette een liedje op. Mandy begon te dansen, met Candy in haar armen.

Zodra ze klaar was liep ze als de zoveelste keer naar haar kamer. Waar ze weer twee pilletjes pakte. Ze kon nauwelijks meer zonder.

Zodra ze de pilletjes binnen had gekregen. Voelde ze zich lichter en fijner. Daarna ging ze haar bed in. Ze sloot haar ogen. Ze dacht na over alle dingen die er waren gebeurt. Ze was er nog lang niet overheen. Maar ze probeerde zichzelf sterk te houden. Ze wilde doen alsof ze niet geraakt was. Misschien dat ze het dan zou vergeten maar tevergeefs. Het kwam nooit meer goed. Ze zuchtte en ze viel in slaap.

Nauwelijks een uurtje later werd Mandy weer wakker. Met een koppijn van je wilt het niet weten. Ze glipte haar bed uit. Ze griste weer in haar bureaulaatje. Op zoek naar meer pilletjes. Tot haar grote schrik vond ze er nog maar twaalf. Ze had dus die dag er tien naar binnen zitten werken. Ze wist diep vanbinnen dat het niet goed was. Maar haar verslaving won van haar. Ze moest en wilde weer twee pilletjes.

Ze liep stilletjes naar de badkamer, op haar tenen, met de pilletjes in haar handen. Bij de wasbak aangekomen pakte Mandy een glas water. Ze deed een pilletje op haar tong en ze slok het door met een grote slok water. Het tweede pilletje op precies dezelfde manier.

Ze liep weer naar haar kamer. Ze ging onder haar warme dekbed liggen. Ze rolde zich op in haar deken. Zo voelde ze zich veel veiliger. Ze deed haar ogen dicht. Maar ze kon maar geen slaap vatten.

Uiteindelijk sloot ze haar ogen opnieuw. Dit keer viel ze als een blok in slaap.