Achtervolgd door de liefde

Vriendje

Die ochtend werd Mandy wakker met een enorme lachbui, ze snapte niet waarom ze zo blij was. Maar ze leek al haar zorgen te zijn vergeten. Ze bleef nog even in bed liggen en keek naar het plafond. Ze keek opzij en zag Jonathan, wat was hij knap. Ze bloosde en hij werd met en grote grijns wakker. Hij was dus niet aan het slapen! Dacht Mandy. Ze stond blozend op. Rustig ging ze naar haar eigen (logeer) kamer.

Ze deed haar kleren aan en liep naar de badkamer. Ze bekeek zichzelf in de spiegel. Ze had vandaag niet zo veel make-up nodig. Want ze had bijna geen wallen. Omdat ze zo lekker bij Jonathan had geslapen. Gewoon omdat ze zich alleen voelde, natuurlijk.

Ze deed alleen wat eyeliner op en ging naar de eetkamer. Waar ze Jonathan zag eten. Hoe kan het toch dat hij altijd toch zo snel klaar is! Hij merkte haar op en hij zei met een grijns; 'waar denk je aan, prinses.' Mandy voelde haar wangen rood worden. Hij noemde haar gewoon prinses!

Ze ging tegen over hem zitten en ze begon te eten. Ze dacht na of zo naar school zou gaan. Hm, ze het wel zien.

Oppeens vroeg Jonathan of zo vandaag naar school ging, ze antwoordde van niet. Eigenlijk twijfelde ze nog. Maar ze zou wel iets anders leuks gaan doen. Ja wat leuks. Niet naar school!

Hij vroeg aan haar of ze dan iets samen zouden kunnen doen. Of iets anders wat daarop lijkt. Haar hart nam een sprongetje in de lucht en lande weer veilig terug, tenminste zo voelde het. Haar hart bonkte heel hard. Ze bloosde en zei dat dat goed was.

Ze begon zich wel af te vragen of het wel goed was of ze samen gingen spijbelen. Maar de gooide die gedachte uit haar hoofd en ze richtte zich weer op een (soort van) date met Jonathan.

Ze gingen naar een café. Het werd best ongemakkelijk. Ze zeiden bijna niets. Soms grijnsde Jonathan en dan bloosde Mandy. Zo ging het dus de hele tijd door. Totdat ze zagen dat het al bijna 16:00 was. De tijd was hardgegaan dacht Mandy. Ze waren om 13:00 hier, bij het café! Maar ja, ze kon er niets aan doen dat hij zo ontzettend leuk was. Wacht wat. Ze schrok van haar eigen gedachten. Ze moest nou niet echt verliefd op hem gaan worden. Dan zou ze echt problemen krijgen met Iets (Louise haar BFF).

Ze stapte in de auto van Jonathan en ze gingen naar zijn huis. Ze bloosde soms maar ze vond het vooral ongemakkelijk.

Daar bij zijn huis deed Jonathan de deur open. Mandy wist niet wat ze zag! Er lagen allemaal rode rozenblaadjes op de grond! Hoe romantisch!

Ze bloosde, ze volgde het spoor van de rozenblaadjes. Het spoor ging door naar de keuken. Daar zag ze een heel mooi doosje op tafel staan. Het was een prachtig beige doosje. Met een klein roze lintje er om heen. Ze zag Jonathan langzaam het doosje oppakken. Hij maakte hem open. Er lag een hele mooie ketting in.

Hij was zilver met een roze diamanten hartje als bedeltje bij de ketting. Mandy snapte er even helemaal niets van! Voor haar? Was dit een grap? Of plaagde hij haar alleen maar? Allemaal vragen bloeiden op in haar hoofd. Ze bleef naar de ketting kijken. Hij was echt beeldschoon.

Uiteindelijk vroeg ze of hij voor haar was. Ze keek Jonathan aan. Hij knikte met een grote grijns op zijn gezicht. Hij pakte de ketting en hij deed de ketting bij haar om. Hij ademde in haar nek. Ze werd er een beetje zenuwachtig van.

Nadat ze de ketting goed had bekeken en ze hem had bedankt, gingen ze uit eten. Bij een Amerikaans restaurant had Jonathan gereserveerd. Ze gingen zitten en bestelde wat te drinken. Zij nam een glas cola. Hij wilde een biertje. Ze waren allebei erg stil. Er ontstond een ongemakkelijke stilte.

Daarna kwam de ober terug en hij vroeg of ze wat wilde bestellen. Ze bestelden allebei een cheeseburger met spek. De ober knipoogde naar Mandy. Ze keek hem verward aan en ze ging naar het toilet.

Ze ging weer naar haar tafel. Ze wachtten in stilte. Totdat de ober kwam met de borden. Hij liep weer weg en knipoogde weer naar haar. Ze keek Jonathan even aan. Het leek alsof ze even wat jaloezie zag. Of verveelde ze zich het? Ze dacht er verder niet echt over na.

Na de lunch stapte Mandy in Jonathan zijn auto. Ze had geen verstand van auto's, maar je kon wel zien dat hij heel duur was. Ze stapte in en ze gingen naar zijn huis. Hij deed de deur open van zijn huis.

Mandy keek naar binnen. Er lagen. Allemaal rode rozenblaadjes op de grond. Wat romantisch! Zonder dat ze het wist keek ze hem wat zwoel aan. Daarna schrok ze uit haar gedachten. Ze volgde het spoor van de rode rozenblaadjes.

Hij liep door naar de keuken. Ze keek de keuken in. Op het aanrecht zag ze een wit klein doosje staan. Het was een niet een gigantisch doosje. Maar hij was ook niet groot.

Jonathan pakte het doosje. Hij stond in de verlovingspoze, wat Mandy dus heel charmant vond. Hij deed het doosje open en daar zag ze...

De mooiste ketting die ze ooit had gezien. Het was een zilveren ketting met een roze diamanten hangertje! Het was zo mooi! Hij keek haar aan met een grijns en hij vroeg zenuwachtig; 'w-wil je mijn vriendin eh zijn?' Mandy voelde na die zin alle vlinders in haar buik ontploffen. Hij was een haar prins op het witte paard. Mandy zei 'ja' met al haar gevoel. Zonder dat ze het doorhad ging de deur open.

Daar stond een gespierde jongen, hij had bruin haar, en een spijkerblouse. Die hen trouwens prachtig stond. Wacht wat! Dacht Mandy. Ze had nu een vriendje. Ze kon toch niet aan andere jongens denken!

Jonathan zag dat zij naar hem keek. Hij keek was jaloers. Daarna ging hij naar hem toe. Ik ging naast hem staan. De jongen stelde zich voor als Luke, de vriend van Jonathan. Jonathan legde uit wat er precies aan de hand was, 'Luke en ik woonden hier eerst samen, totdat hij ging verhuizen naar Amerika. Maar hij was het een beetje zat en hij zei dat hij terug kwam. Maar ik was het helemaal vergeten. Sorry Luke'. Jonathan wende zich naar Luke. 'Niet erg hoor, ik laat jullie verder alleen'. Hij knipoogde naar Jonathan en hij ging weg, lachend viel hij bijna van de trap.

Mandy en Jonathan gingen helemaal stuk. Ze lachten hem soort van uit. Hij stak zijn tong uit en hij ging.

Mandy vroeg of zei vanavond mocht koken. Jonathan antwoorde; 'het zou me een eer zijn, prinses'.

Ze maakte lasagne, dat had ze van haar m-moeder geleerd. Ze was hun bijna vergeten. Ze liet een traantje vallen. Ze miste hen wel enorm. Maar zij haar zeker niet. Ze wenkte zich weer op het eten. Haar adoptieouders waren Italiaans, dus van hen had ze geleerd Italiaanse gerechten te maken. Ze dacht niet meer over hen na, ze begon gewoon met de lasagne.

Na het eten ging ze naar haar kamer. Ze haalde haar make-up er af en ze ging in het bed liggen. Ze viel in slaap. Met de gedachten aan de prachtige Jonathan, toch droomde ze ook over Luke. O, o dacht ze. 'Hopen dat ze hem niet begint leuk te vinden', zei een stemmetje in haar hoofd. Er was nog een stemmetje in haar hoofd; 'tuurlijk niet! Ze weet zelf heus wel wat ze doet hoor'. Mandy voelde een tweestrijd in haar hoofd. Ze kreeg er echt hoofdpijn van. Ze pakte haar telefoon, die Jonathan voor haar gekocht had. Ze pakte de oortjes die ze ook van hem had gekregen. Ze zette een liedje op en deed de oortjes in haar oren. Ze luisterde naar de muziek in haar oren en ze viel in slaap.