Achtervolgd door de liefde

Vermist

Jonathan schrok van de reactie van Mandy, was ze nou buitenbuwstzijn dacht hij bij zichzelf. Voor de zekerheid pakte hij een glaasje ijskoud water en hij gooide het over haar heen, ze deed heel langzaam haar ogen open.

Mandy keek angstig naar Jonathan, wat was er zonet allemaal gebeurt. Jonathan vertelde haar wat er was gebeurt, er was het niet veel, schrok ze wel.

Toen keek ze weer terug naar de krant die net in Jonathan zijn handen lag, de krant lag onschuldig op de tafel voor haar. Zonder na te denken pakte de krant en bekeek de voorgrond.

Niks bijzonders, het ging over iets met de regering, niet heel boeiend vond ze. Dus sloeg ze de bladzijde om en bekeek het grote plaatje op de bladzijde. Ze schrok, ze zag een meisje met lichtbruin, goudbruin haar, velblauwe ogen, ze bekeek het meisje nog eens goed, het gezicht was niet duidelijk te zien, maar toch herkende ze zich dat meisje. Ze ging iets beter kijken en ze zag dat het niet zomaar een meisje was, zij was het!

Ze schrok, wat moest zij nou in de krant? Ze las het stukje tekst onder het plaatje...

Het meisje Mandy van 17 jaar is vermist, omdat ze minderjarig is, heeft de politie een onderzoek gestart, kent u dit meisje of heeft u haar gezien bel dan gelijk het nummer hieronder...

Mandy keek naar het stukje wat ze net gelezen had, wat stelde de politie zich aan man! Het waren zeker haar adoptieouders die dat zo wilden, dacht Mandy.

Ze keek naar Jonathan, hij keek haar vragend aan. Weten je ouders niet dat je hier bent, vroeg hij voorzichtig. Mandy kon er niet meer tegen, ze vertelde hem heel rustig de echte waarheid. Hij keek haar met grote ogen aan. Uiteindelijk besloot hij dat Mandy toch mocht blijven!

Er was alleen nog maar één probleem, dacht Mandy, school! Ze zouden gelijk de politie bellen, maar ze wilde wel haar school afmaken, het was haar laatste jaar alweer. Ze zou bijna kunnen gaan studeren, maar ja, ze wist het niet meer.

Ze zei tegen Jonathan dat ze even op bed ging liggen, want het werd haar even teveel. Ze moest haar stress, boosheid en teleurstelling uit haar gedachten krijgen op een of andere manier, ze ging rustig op haar bed liggen en ze sloot haar ogen. Ze genoot van de stilte. Ze viel rustig in slaap, ze was even al haar stress en frustraties kwijt. Gelukkig maar...