Achtervolgd door de liefde

Verraad

Mandy werd vroeg in de ochtend wakker. Van geweerschoten. Enorm veel. Het bleef maar door gaan.

Mandy had nu pas door dat ze in Daan zijn armen had gelegen. De stond op. Daan werd ook wakker. Er was een wekkertje op het nachtkastje naast het bed. Het was 02:38. Mandy was eigenlijk nog enorm moe. Maar de geweerschoten kwamen steeds dichterbij. Het maakte Mandy bang. Maar ook blij. Zouden dat mensen zijn die haar wilde helpen.

De deur vloog open. Mandy schrok. Daar stonden Dalila, Alice, Angelique, Chris en Jonathan. Het deed haar pijn om Chris en Jonathan te zien. Maar waar Mandy het allerergste van schrok was wat ze in hun handen hadden. De meiden hadden kleine pistoletjes. Maar zeker niet ongevaarlijk. En de twee jongens twee grotere.

Mandy begon in huilen uit te barsten. Jonathan en Chris gingen naar Daan toe. 'Geef haar aan ons terug', zei Jonathan met een dreigende blik in zijn ogen. 'anders dan', zei Chris en hij richtte zijn pistool om hem.

Mandy keek naar haar nachtkastje. Daar stond er weer een glas met een pilletje. Dat pilletje wat ze zo graag wilde hebben. ZO GRAAG! Mandy racete erheen en slikte zo weer een pilletje in. Dit keer lagen er twee. Dus de tweede liet ze ook naar binnen glijden. De jongens, en haar vriendinnen hadden niet gezien dat ze de pilletjes op had.

De jongens twijfelden. Ze wilde niemand vermoorden. Mandy was het zo zat. Ze pakte het het pistool van Jonathan af. En ze schoot Daan neer. Ze was het zat. Hij had haar de hele tijd zo mishandeld. Iedereen keek haar met grote ogen aan. Mandy besefte nu pas dat ze iemand vermoord had. Ze zag Daan zijn lijk daar liggen op de grond.

Dalila verbrak de stilte. Ze stelde voor om hier zo snel mogelijk weg te gaan. Dan zouden ze later het verhaal uitleggen.

Ze gingen ze grauwe kamer uit. Daar stonden in een studentenkamer. Mandy zag Daan zijn jas liggen. Daar lagen wat pilletjes in. Terwijl de jongens en haat vriendinnen doorliepen. Pakte Mandy stiekem alle pilletjes. Anders zou ze het niet redden, dacht ze.

Het studentenhuis uitgekomen, liepen ze naar Jonathan zijn auto. In de auto huilden Alice, Angelique en Dalila. Omdat ze haar zagen ontvoeren. En omdat ze hun vriendin geen pijn wilde laten voelen. Mandy moest daardoor ook huilen.

Op de achterbank van de auto, gaven ze elkaar een knuffel en ze veegde hun tranen weg.

Thuis aangekomen gingen ze eerst wat lunchen. Daarna gingen ze allemaal op de bank zitten. Mandy vertelde precies wat er was gebeurd. 'toen ik met de meiden naar de sauna gingen', begon Mandy. Dalila ging verder, omdat ze merkte dat het voor Mandy te veel werd. 'toen stond daar Rachid, een vriend van Daan, en de man van...', ze zuchten. 'Rajea', fluisterde. Ze. De jongens keken geschokt. Want de andere twee meiden wisten het al. 'toen kwam Daan ook achter haar aan. Ze was in de val gelokt. Ze hadden haar meegenomen. Wij hebben haar in de auto zien geduwd zijn'. Een traan verliet Dalila haar ooghoek. Het deed Mandy pijn haar vriendin zo te zien. Ze gaf haar een knuffel. Verder ging Dalila niet. Ze kende het verhaal niet. Dus moest Mandy wel verder vertellen. 'Er werd me een blinddoek omgedaan. Voor ik het wist zat ik in een grijze kamer', Mandy moest zich in houden om biet in huilen uit te barsten. 'Daan verkrachtte me en later kwam ook Josh met Romy'. Na die zin stond ze recht. Ze was Romy helemaal vergeten. Ze moest Romy vinden. Dat moest. Het was een vriendin van haar geworden. 'wie zijn Josh en Romy?', vroeg Alice die de heletijd ademloos geluisterd had. 'kijk, Daan had een vriend van hem uitgenodigd met zijn ''eigendom'' om een kwartet te doen', Mandy keek na die zin naar beneden van schaamte. 'wacht? Dus jullie hebben echt een kwartet gedaan?', vroeg Angelique boos. Mandy knikte. Mandy ging weer verder. 'ik heb Romy leren kennen. Het was een vriendin geworden. Zij was er al een paar jaar en ze had de moed helaas al opgegeven', snikte Mandy. 'ZIT ZIJ DAAR AL EEN PAAR JAAR?', vroeg Chris uit pure boosheid en medelijden. Mandy knikte weer. 'wow, heftig', zeiden ze alle vijf. Mandy knikte weer. 'we moeten haar ook redden!', stelde Alice voor. Iedereen stemde in. 'er is meer', zei Mandy voorzichtig. Iedereen keek haar nieuwsgierig aan. 'Daan gebruikte altijd bescherming als hij mij, ehh verkrachtte. Een keertje toen kwam Josh mijn kamer binnen. Hij, hij...', Mandy kon het niet meer houden. Alice en Angelique kwamen naast haar zitten. Want eerst zat iedereen tegenover haar. Ze sloegen een arm om haar heen. Om haat te troosten. Het hielp. Mandy begon weer te vertellen. 'hij had me toen verkracht', fluisterde ze. En er viel nog een traan over haar wang. 'maar zonder bescherming', fluisterde ze bijna onverstaanbaar. 'Daan werd enorm boos, toen gingen we snel naar het ziekenhuis voor abortus...', Mandy begon weer in snikken uit te barsten. Het deed echt veel pijn om het te vertellen. Maar het luchte ook op.

Na wat geknuffeld te hebben gingen ze een avondeten. Het bestond eigenlijk alleen uit pizza bestellen. Maar het was evengoed lekker.

Nadat ze gegeten hadden gingen ze met zijn zessen een film kijken. De twee jongens waar ze eerst ruzie mee had. Die zaten naast haar. Mandy kon niet meer boos zijn. Het was haar fout. Iedereen kan fouten maken. Dus ze vergeef de zichzelf. De jongens hadden hun excuses gegeven en Mandy ook. Dus alles was weer goed.

Na de film stonden de meiden op. Zij moesten weer naar huis. Maar Chris mocht blijven. Jonathan en Mandy zoiezo. Want het was hun huis.

Ze gingen nog een film kijken. Tijdens de film deed Chris een arm over haar heen. Mandy liet het toe. Later deed Jonathan een hand op haar schoot. Omringd worden door twee jongens die je willen is moeilijk. Maar ze voelde zich wel vertrouwd bij die twee. Tijdens de film viel Mandy in slaap.