⚠️ Het gedrag van bijna iedereen in dit boek is enorm verkeerd en problematisch. Wees erop bewust dat alles wat Mandy wordt aangedaan in dit boek NIET okay is.
Als je dit leest en je hier jezelf in herkent, wees dan niet bang om er met iemand over...
Die ochtend werd Mandy wakker in haar eigen bed, met twee jongens naast haar. Ze stond op. Ze nam wat kleding mee naar de badkamer en ze ging douchen.
Nadat ze gedoucht had ging Mandy naar de keuken. Daar maakte ze een drie eitjes, voor haar en de jongens.
Ze hoorde geschreeuw en gepraat vanuit haar kamer komen. Waar de jongens lagen. Mandy liep naar haar kamer toe. Ze deed ze deur niet open. Ze bleef hun afluisteren. Ze wist dat het eigenlijk niet kon. Maar haar nieuwsgierigheid won van haar.
'ZE IS VAN MIJ! DUS BLIJF VAN HAAR AF', schreeuwde iemand. Mandy kon niet goed horen wie wat zei. 'NEE, ZE IS VAN MIJ' gromde de ander. 'WE ZIJN GOEDE VRIENDEN, WAAROM BEN JE DAN VERLIEFD OP MIJN VRIENDIN?!?', schreeuwde de ander terug. 'ZE IS JE VRIENDIN TOCH NIET MEER. DAT WIST IK GELIJK AL. ZE HOORT GEWOON BIJ MIJ', schreeuwde de ander. Mandy hoorde geen geschreeuw meer. Maar alleen af en toe een pijn kreun.
Mandy was het zat. Ze deed de deur open. Jonathan had een blauw oog en een bebloede arm. Chris had bebloede knokkels en hij lag op de grond. Mandy schreeuwde naar de jongens dat ze zouden moeten stoppen met vechten. Ze stopten met uithalen. Mandy racete naar de badkamer. Waar ze in een van de kastjes een verbanddoos pakte. Ze rende naar haar slaapkamer en verbond en ontsmette de jongens hun wonden. Nadat ze klaar was, ging ze naar buiten. Ze was het zo ontzettend zat met al die jongens die haar maar wilde 'hebben', ergens had Mandy wel gevoelens voor ze allebei. Maar Mandy probeerde het zo goed mogelijk te verbergen.
Na een tijdje buiten rond gehangen te hebben. Bedacht Mandy van haar vrije zaterdag te genieten. Mandy werd gebeld door Alice. Ze vroeg of ze iets samen konden doen die ochtend. Dan konden ze om twaalf uur naar een pretpark of iets anders samen doen.
Nadat Mandy bij Alice was aangekomen bekeek ze het huis goed. Ze was daar nog nooit geweest. Het was een enorm groot huis. Met alles zwart wit. Alleen maar. Het lijkt er mooi. Maar het was zo kill en leeg, vond Mandy. Toen ze uiteindelijk op Alice haar kamer was. Was ze erg verbaasd. Het leek net een of andere kleurenbom die in haar kamer is uitgebarsten! Het was enorm kleurrijk. Heel anders dan de rest van het huis.
Nadat ze een film hadden gegeten. Was het al twaalf uur. Ze zouden even naar Mandy en Jonathan hun huis gaan. Daarna zouden ze gaan shoppen.
Thuis aangekomen. Deed Mandy de deur open. Daar stonden al haar vriendinnen en vrienden. Dalila, Alice, Angelique, Jonathan, Chris, Luna, Selina en Rajea stonden voor haar. Ze schreeuwden allemaal.
'HAPPY BIRTHDAY!!!', Mandy keek verast naar haar vriendinnen en vrienden. Ze keek op har telefoon. O, nee. Ze hadden gelijk ook. Het was haar verjaardag! Mandy werd rood. 'je ben toch niet je eigen verjaardag vergeten hè', zei Luna plagend. Mandy sloeg haarzelf op haar hoofd. Wat was zij dom, je eigen verjaardag vergeten. Mandy lachte zichzelf uit. Typisch een Mandy actief. Ze was al 18, ze had het nauwelijks door gehad.
Iedereen had een klein cadeautje. Maar ze zeiden dat ze met z'n allen ook een cadeau hadden. Mandy kreeg een blinddoek voor haar ogen. Er werd een heel groot cadeau voor haar neer gezet. Tenminste dat kon ze horen. Toen ze haar ogen opendeed. Zag ze een super grote doos voor haar staan. Aan de onderkant zat een klein deurtje. Mandy was benieuwd waarom dat erin zat.
Mandy gilde! Er zat iets in en het kwam uit de doos. Mandy was bang dat het een rat of een muis was. Maar daar kwam het schattigste leventje uit die ze tot nu toe gezien had.
Het was een klein wit poesje. Mandy hield van kittens. Ze pakte het lieve kittentje op en ze vroeg naar zijn of haar naam. 'het is een meisje, ze heeft nog geen naam', zei Selina.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Mandy noemde haar kleine poesje... Ze kon maar geen naam bedenken. Hoe ze haar best ook deed. (hoe moet haar kleine poesje heten? Ik kon geen leuke naam bedenken. Dus dat is aan jullie) Mandy zei al tegen iedereen dat ze nog geen naam had. Ze noemde haar schatje tijdelijk. Naampje. Ze lachje al bij het idee. Haar kitten was helemaal wit. Het was gewoon een Europese korthaar. Dus een ''normale'' kat. Iedereen had haar kattenspullen gegeven. Want dat hoorde er natuurlijk bij.
Nadat ze leuk met ''Naampje'' gespeeld hadden. Gingen ze pizza bestellen, terwijl Naampje kittenvoer kreeg.
Nadat het eten gingen iedereen naar huis. Naampje was niet heel erg speels. Wat Mandy stiekem erg fijn vond. Met Naampje in haar handen danste ze wat. Nadat Naampje duizelig was, en Mandy uitgeput. Legde Mandy Naampje in haar mandje.
Mandy liep naar haar kamer. Ze trok haar katten pyjama aan. Wat ze wel leuk vond staan met de gehele situatie enzo. Daar maakte ze zich klaar om te gaan slapen. Niet dat ze dat al zou gaan doen.
Ze liep naar Naampje en ze knuffelde haar nog wat. Naampje kon maar niet ophouden met spinnen. Wat Mandy echt een superblij gevoel gaf. Daarna deed ze de televisie aan.
Nadat ze expeditie Robinson gekeken had. Ging ze naar haar kamer. Naampje wilde mee. Maar eigenlijk mocht dat niet van Jonathan. Maar ze deed het lekker toch. Ze kroop onder de dekens. De voelde dat Naampje over haar heen liep. Uiteindelijk koos ze een plekje om Mandy haar rug. Want ze sliep op haar buik.
Het gaf Mandy rust om Naampje zo te voelen. Het voelde gelijk al vertrouwd en fijn. Dat je zo snel je al kan hechten aan iemand. Het was ongelooflijk, maar ook fijn tegelijk. Nadat Mandy wat gelezen had. Deed ze haar boek weg en ze sloot haar ogen.
Naampje liep over haar rug naar haar hoofd toe. Op een gegeven moment ging ze op Mandy haar hoofd liggen. Mandy lachte, wat had ze toch een rare poes. Ze haalde haar van haar hoofd en ze legde haar naast haar neer. Daarna deed Mandy haar ogen weer dicht. Ze viel gemakkelijk en gelukkig in slaap.
