Achtervolgd door de liefde

Het modellenbureau

Door piepend geluid werd Mandy wat gestrest wakker. Ze drukte haar wekker uit en ze stond met moeite op. Ze moest zich haasten. Want om 07:30 had ze de modellentest. Ze wilde heel graag slagen. Dus ze moest er wel optijd zijn. Ze moest ook er fatsoenlijk uitzien. Dus ze moest vaart maken.

Ze sprong de douche onder en ze waste grondig haar haren. Na het douchen schoot ze in haar kleren. Die ze een paar dagen van te voren had klaar gelegt. Het was een super strakke broek. Met een lichtblauwe top. Waardoor je haar mooie platte buik kon zien. Misschien kwam dat nog wel van pas voor haar modellentest.

Ze liep naar de ontbijt tafel. Waar ze Luke al zag eten. Wat verbaasde die jongen haar toch steeds. Hij was wel erg vroeg op.

Ze liep om hem af, van achteren. Om hem te laten schrikken. Wat ze niet wist was dat Luke haar zag aankomen. Dus toen Mandy naar hem toeliep liet Luke haar schrikken.

Mandy had dit zo niet verwacht. Ze viel zelf op de grond en ze slaakte een gilletje. Om 05:30 's ochtends. Iedereen in de buurt was vast wakker geworden.

Mandy lachte zichzelf een beetje uit. Totdat ze Jonathan naar haar toe zag lopen. Een schuldgevoel bekroop haar. Ze had hem zeker wakker gemaakt. Hij zei; 'nog harder'. Hij keek haar sarcastisch aan.

Mandy voelde ze zich nu nog schuldiger. Jonathan bleek dat dus te zien. Hij liep naar haar toe. Hij omhelsde haar en hij gaf haar een kusje op haar voorhoofd.

Mandy ging naast Luke zitten en Jonathan kwam er ook bij. Ze gingen samen eten en ze kletsten nog wat bij over hun dromen. Wat ze niet erg vaak doen. Maar Mandy was gewoon erg benieuwd naar hun fantasieën.

Na het ontbijt rende ze naar haar kamer en ze deed een lekker (en vooral duur) parfum op. Ze rook nu tenminste wel erg lekker, dacht ze bij zichzelf.

Ze poetste haar witte tanden goed. Daarna bracht Jonathan haar naar het modellenbureau. Daar was een rode loper voor haar en haar medemodellen. Ze liep over de rode loper naar binnen.

Daar waren wel een stuk of 50 meiden. Het was dus een wedstrijd. Want ze had gehoord dat er maar 1 iemand nodig hadden. Dit wordt nog een pittig dacht Mandy. Ze zuchtte. Ze haatte wedstrijden. Dat je elkaar niet iets gunt vond ze het ergste. Als je niet won, jammer dan. Dan naar de volgende. Maar ja, zo dachten de arrogante meiden hier niet.

Maar snel oordelen deed ze meestal niet. Maar de meiden hier keken ook zo arrogant. Ok, misschien zaten er wel lieve meiden bij. Hoopte Mandy. Dan had ze nog een rede om te gaan.

Een vrouw met een professioneel microfoontje verbrak haar gedachten.
Ze ging in het midden van de groep meiden staan. Ze begon; 'Jullie hebben allemaal een brief binnengekregen, daar stond in dat...'.

Ze werd onderbroken. Het meisje van bijna 16 die haar had onderbroken, zag er erg onbeschoft uit. Ze was echt zo iemand die Mandy niet kon uitstaan.

De vrouw met het microfoontje fronste, ze keek op. Ze keek niet bepaald vrolijk. Ze wees naar de deur. Het meisje keek haar niet echt boeiend aan. Waarop de vrouw haar blik echt op woede stond.

Toen zei de vrouw dat ze mocht gaan. Ze volgde; 'Meiden, ik wil dat jullie weten dat jullie hier niet zo kunnen doen als zij. Want er zitten hier genoeg goede modellen, dus als je zo gaat doen is daar de deur'. Ze wees naar de grote glazendeur.

Mandy was een beetje bang van deze opmerking. Haar groepsgenoten blijkbaar ook, want zij keken niet meer zo arrogant.

De vrouw kalmeerde en ze begon de dingen uit te leggen; 'we gaan een test doen, nou meer een soort wedstrijd. Ik ga jullie beoordelen. Jullie moeten duidelijke verschillende emoties kunnen uitbeelden. Zonder pose. En jullie moeten een goede conditie hebben. Want modellenwerk is hard, heel erg hard werken. Is dat begrepen meiden?'.

'ja' zei iedereen. Dat vond de vrouw zeker nog niet genoeg. 'Ik ben Mèdeline (Meddelyn) Maylin, maar noem me maar mevrouw Maylin, of mevrouw M. Begrepen?' 'Ja mevrouw Maylin...'

'Oké' volgde mevrouw Maylin. 'Dus het eerste wat we vandaag gaan doen is heel simpel. Omdat we met een grote groep zijn, ben ik nog niet zo streng. We zijn nu met zijn 53-igen. Na deze les zijn er nog maar 20 over. Dus er vallen 33 mensen af! Dus doe nu goed je best meiden!'.

Iedereen moest in één lange rij gaan staan, en dan omstebeurd de cat walk oplopen.

Na 17 histerische meiden was Mandy aan de beurd. Ze lette niet op waar ze was. Maar ze liep met haar heupen wiegend heen en weer. Daarna liep ze weer heupwiegegend weer weg.

Het was best lang wachten tot alle meiden geweest waren. Daarna moest ze nog een uur wachten tot de bekendmaking. Na het vele wachten kwam mevrouw Maylin weer terug. Na wat tromgeroffel en wat schouwspel maakte ze de envelop open met de meiden die meemochten naar de volgende ronde. Mandy was best gespannen voor de uitslag. Maar ze hield vol.

Mevrouw Maylin las de namen op; Rose, Noa, Cassandra, Amber, Delphina, CeCe, Lisa, Selina, Giorgia, Evelien, Hanna, Beau Tanja, Sanna May, Ester, Luna, Sabrina, Sarah en... Mandy!'

Mandy was even in shock, ze was door! Er waren zoveel goede modellen hier. Misschien wel betere meiden dan zij. Maar toch was zij door. Helaas ook Rose, maar ja, je kan niet alles hebben...

Na de bekendmaking racete ze naar de auto van Jonathan. Hij stond al klaar. Ze stapte in en ze maakte vaart naar huis. Mandy vroeg of het eten al klaarstond. Want het was al bestwel laat.

Jonathan zei van wel. 'Luke ging iets met tofu (vegetarisch) maken en gegrilde groenten.

'lekker, die slooft zich wel uit zeg'. Antwoordde Mandy. Ze zag wat jaloezie in Jonathan zijn ogen staan. Maar ze negeerde het. Ze wilde er niets mee te maken hebben.

Na de heerlijke groenten opgegeten te hebben, sprintte Mandy snel haar bed in. Ze was erg moe van de dag geworden. Dus ging ze vroeg naar bed. Ze kleedde zich om en ze trok haar pyjama aan.

Ze ging liggen in haat bed. Haar lekkere zachte, warme, veilige bed. Ze viel snel en gemakkelijk in slaap.