^^PAIN^^

~38~

တံခါးဝကို ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ ​ေခြၽးအနည္​းငယ္​စို႔​ေနၿပီး
​ေမာပန္​း​ေနပံုရတဲ့သူဟာ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ကို
စိတ္​ပူတဲ့မ်က္​ဝန္​း​ေတြနဲ႔ၾကည္​့​ေန​ေလသည္​.....

''သမီး....သမီးက ဘာျဖစ္​တာလဲ Lu....''

ကုတင္​​​ေပၚ ​ေဘးတ​ေစာင္​းဝင္​ထိုင္​ရင္​း
သမီးဆံႏြယ္​​ေလး​ေတြကို သိပ္​တင္​​ေပးကာ ​ေမးလာတဲ့သူ႔မ်က္​ဝန္​း​ေတြမွာ စိုးရိမ္​မႈဆိုတဲ့အ​ေငြ႔အသက္​​ေတြက အမ်ားသား........

''အ​ေအးမိၿပီးဖ်ားသြားတာ...
နဂိုကိုယ္​ခံအားနည္​းတဲ့အခံ​ေၾကာင္​့ သတိလစ္​သြားတာတဲ့.... ''

ကြၽန္​​ေတာ္​့စကားအဆံုးသူက သက္​ျပင္​း​ေမာႀကီးတစ္​ခုခ်ကာ သမီးနဖူးထက္​အနမ္​းဖြဖြ​ေခြၽသည္​.....

ကုတင္​​ေပၚက သမီးက​ေတာ့ ​ေဆးအ႐ွိန္​​ေၾကာင္​့အိပ္​​ေမာက်လို႔......

''Hun.. ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔စကားနည္​းနည္​း​ေျပာဖို႔လိုမယ္​မထင္​ဘူးလား....''

သူ႔မ်က္​ႏွာကို ​ေစ့​ေစ့ၾကည္​့ကာ ခပ္​တင္​းတင္​း​ေျပာလိုက္​​ေသာ​ေၾကာင္​့
သူသည္​လည္​း မ်က္​လႊာခ်ကာ အျပစ္​႐ွိသူတစ္​​ေယာက္​လို ျပဳမူသည္​....

''လိုက္​ခဲ့ပါ...''

သူ႔​ေ႐ွ႕က ထကာ ​ေဆးရံု​ေခါင္​မိုးထပ္​သို႔ဦးတည္​လိုက္​သည္​.......

ခပ္​ျမန္​ျမန္​​​ေလွ်ာက္​​ေန​ေသာ ကြၽန္​​ေတာ္​့​ေနာက္​ကပ္​ပါလာ​ေသာ ​ေျခလွမ္​းက်ဲႀကီး​ေတြရဲ႕အသံကိုၾကား​ေနရ​ေပမယ္​့
တစ္​ခ်က္​လွည္​့မၾကည္​့ျဖစ္​......

သူ႔ကို​ေတြ႔လိုက္​ရခ်ိန္​ မ်က္​စိထဲျမင္​​ေယာင္​လာ​ေသာ
မ​ေန႔ကအျဖစ္​အပ်က္​​ေတြ​ေၾကာင္​့ လက္​႐ွိစိတ္​အ​ေျခအ​ေနက
လံုးဝအဆင္​မ​ေျပ......

Suho Hyung သာ​ေရာက္​မလာခဲ့ရင္​....

မ​ေန႔က သန္​း​ေခါင္​ယံႀကီး Hyung သာ အလုပ္​ကိစၥ​ေၾကာင္​့ အိမ္​နားကျဖတ္​မျပန္​ခဲ့ရင္​.......

သူ႔ကိုဆက္​သြယ္​လို႔မရတဲ့ကြၽန္​​ေတာ္​ဟာ
လူသြားလူလာျပတ္​​ေနတဲ့လမ္​းမလယ္​​ေခါင္​
သတိလစ္​​ေနတဲ့ က​ေလးနဲ႔ ဘယ္​လိုႏွပါးသြားၾကမလဲ.....