^^PAIN^^

YOU ARE READING

Fanfiction

''နိဒါန္းကတည္းက မေသ သပ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အတြက္... နိဂံုးဆိုတာ လွပႏိုင္ပါ့မလား.... ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ဆိုတာေလးသာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္႐ွိေနေသးရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ လွပတဲ့နိဂံုးေလးတစ္ခုကိုူဖန္တီးခ်င္မိပါရဲ႕...... ...

37

Start from the beginning

by eaintphyu7

''Han..အဆင္ေျပရဲ႕လား....''

ပစ္လဲေတာ့မလိုျဖစ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို လာတြဲတာက
Hyung.....

ေခါင္းကိုက္လြန္းလို႔ မ်က္စိမဖြင့္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနေပမယ့္
ႀကိဳးစားၾကည့္မိလိုက္တဲ့ Hyungမ်က္ဝန္းမွာ
စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြအျပည့္.....

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္....

ကြၽန္ေတာ့္ကိုအျမဲ ဂ႐ုစိုက္ေပးတဲ့အတြက္
အျမဲနားလည္ေပးတဲ့အတြက္...
လဲက်ခ်ိန္တိုင္း ထူမတ္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္.....

ေက်းဇူးအရမ္းကိုတင္ပါတယ္ Hyung.....

''အင္း...ေခါင္းနည္းနည္းကိုက္တယ္....''

''ဟင္း.....''

ပင့္သက္ခ်သံခပ္ျပင္းျပင္း....

''ကဲ..လာ...Hyungတို႔ေဆးသြားဝယ္ရေအာင္...
ၿပီးရင္ ေလေကာင္းေလသန္႔သြား႐ွဴၾကမယ္..''

''ဒါေပမယ့္ သမီးက...''

''Kiki အဆင္ေျပတယ္... ခုအိပ္ေဆးထိုးထားလို႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္... အဖ်ား႐ွိန္ေၾကာင့္သတိလစ္သြားတာ..မစိုးရိမ္ရဘူးတဲ့.....
ကဲပါ Hanရယ္...ေခါင္းမမာစမ္းပါနဲ႔.....
Hanအရမ္းပင္ပန္းေနၿပီ....ခဏနားမွရမယ္...''

ကြၽန္ေတာ့္စကားကို ျဖတ္ကာ တရစပ္ေျပာသြားေသာ Hyung......
အရာရာသိတတ္လြန္းေသာ Hyung လိုအစ္ကိုတစ္ေယာက္ရထားတာ ကြၽန္ေတာ္ကံေကာင္းတာပဲမဟုတ္လား.....

ေဆးcounterမွာ ေဆးဝယ္ၿပီး
ေဆးရံုဝင္းထဲက ပန္းျခံေလးထဲကိုပင္ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္......

ထိုင္ခံုေလးမွာထိုင္ခ်လိုက္ရံုႏွင့္ပင္
အားအင္ေတြ ကုန္ခမ္းသြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္....

ေပ်ာ့ေခြသြားေသာ ကြၽန္ေတာ့္ကို Hyungက အလိုက္တသိ သူ႔ကိုယ္ေပၚမီေစသည္.....

ဘာမွေတြးမေနေတာ့ဘဲ တင္းထားသမွ်စိတ္အကုန္ေလွ်ာ့ခ်ပစ္လိုက္ေတာ့ မ်က္ခြံေတြက အလိုလို ပိတ္က်လာသည္....

တကယ္ပဲ..... ကြၽန္ေတာ္တကယ့္ကို ပင္ပန္းလြန္းေနပါၿပီေလ.........

•••••••••••••

မ်က္ႏွာေပၚမွာခံစားေနရတဲ့ ခပ္ပူပူခပ္စူးစူး အသိေၾကာင့္
မ်က္ခြံေတြက မပြင့္ခ်င္ပြင့္ခ်င္ျဖင့္ ပြင့္လာခဲ့သည္...

အာ... Xiao Lu ျပတင္းေပါက္ေတြပိတ္ဖို႔ေမ့သြားတာေနမယ္....

ကိုယ္တိုင္ထပိတ္ရန္ ခႏၶာကိုယ္ကိုထူမတ္လိုက္ေတာ့.....

ဘုရားေရ....
ကိုယ္အိပ္ေနတာ အိပ္ရာတစ္ခုမဟုတ္ပါလား.....

ျဖစ္စဥ္ကို ျပန္ေတြးၾကည့္လိုက္မွ.....
အာ... မေန႔ညက Hariကို ေစာင့္ရင္း ဂိမ္းေဆာ့မယ္ဆိုၿပီး ေဆာ့ေနရင္း.. အိပ္ေပ်ာ္သြားတာပဲ.....

အိမ္း...ဆြဲေဆာင္မႈေကာင္းလိုက္တဲ့ Game.....

''ဟယ္.... Hunnie.. မျပန္ျဖစ္ဘူးလား...''

ၾကားလိုက္ရေသာ အသံေၾကာင့္ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့
ညတုန္းက ၾကက္ေသြးေရာင္ညအိပ္ဝတ္စံုေလးပင္ ဝတ္ထားေသာ သူမ....

''အင္း.. သတိမထားမိဘဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ....
ကိုယ္ခုျပန္ေတာ့မလို႔.....''

ဘယ္အခ်ိန္ထိ ေစာင့္ေနခဲ့မည္မွန္းမသိတဲ့ Xiao Luကို ျမင္ေယာင္ၿပီး ထျပန္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္.....

ကေလးေတာ့ စိတ္ဆိုးေတာ့မွာပဲ...
ေစာေစာျပန္မလို႔ ကတိေပးထားခဲ့တာကို.... က်စ္... ငါကလည္းေနာ္.....

''အယ္.. မနက္စာ စားသြားပါဦးလား... ''

''မစားေတာ့ဘူး....ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ကြၽန္ေတာ္သြားၿပီ... အာ... ရံုးလာရင္ ဟိုေန႔က Hari ဆီက မွားပါသြားတဲ့ History of Korea စာအုပ္ ယူခဲ့ေပးမယ္...''

ခပ္သြက္သြက္ပင္ ဖိနပ္ေကာက္စီးကာ
အျမန္ဆံုးအ႐ွိန္ျဖင့္ အိမ္ျပန္ရန္ထြက္ခဲ့သည္.....

Oh Sehunတို႔ေတာ့ ျပႆနာ႐ွာလိုက္ျပန္ၿပီ....
ဟင္း....... ငါကလည္းငါပဲ.........

••••••••••••PAIN••••••••••