အရင္တစ္ခါဖ်ားတုန္းကလည္း ႐ိုး႐ိုးဖ်ားတာပဲထင္ကာ ေဆးပဲေသာက္ခိုင္းမိရာမွ ပိုဆိုးလာကာ ေဆးရံုတင္ခဲ့ရသည့္ အေျခအေနေတာင္ေရာက္ခဲ့သည္ေလ....
သာမာန္ေရာဂါေလး တစ္ခုက
သမီးကို ထိုမွွ်အထိပင္ ဒုကၡေပးႏိုင္လြန္းသည္......
''သမီး.... သမီး... Kiki.. ထဦးသမီး....''
.......
''သမီး...~~ Papaေခၚေနတယ္... ထေတာ့လို႔ဆိုေန... သမီးေလး....''
ေခၚလို႔မရ.....
ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ပူလာၿပီ...
ေက်းဇူးျပဳႁပီး...ဘုရားသခင္ရယ္....
တစ္ႀကိမ္တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္
ကံေကာင္းျခင္းေတြယူလာေပးလို႔မရဘူးလား.....
ႏွာေခါင္းဝေလးကို ခပ္ဖြဖြစမ္းမိေတာ့.....
အသက္႐ွဴေနေသးတယ္......
တုန္ယင္ေနေသာ လက္အစံုက
ကမနး္ကတန္းပင္ ဖုန္းထဲက နံပါတ္1ေလးကို ဖိႏွိပ္လိုက္သည္....
လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာ တယ္လီဖုန္းမွာ စက္ပိတ္ထား.........
Hunရယ္...
ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္ပူေပၚတစ္ပူဆင့္ေအာင္ မလုပ္စမ္းပါနဲ႔.......
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ 1 ေလးကိုဖိႏွိပ္လိုက္ေသာ္လည္း.....
ရလဒ္ကေျပာင္းမသြား......
ဗေလာင္ဆူေနေသာ ႏွလံုးသားကို ခဏေဘးခ်ိတ္...
က်လုဆဲဆဲ မ်က္ရည္ေတြကို မ်က္ေတာခပ္သိမ္းဆည္းရင္း
ေမ့ေမ်ာေနေသာ သမီးေလးကို ေပြ႔ခ်ီလိုက္ေတာ့...
ငွက္ေမြးေလးလိုပင္ ေပါ့ပါးစြာ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေပၚ ပါလာတဲ့ သမီး....
ေလွကားထစ္ေတြကို မျမင္ႏိုင္ေတာ့....
အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္ဘယ္လိုထြက္လာမွန္းလည္း မသိေတာ့......
ကမူး႐ုးထိုးေျပးလာမိတာ....
သတိထားမိေတာ့ လမ္းမကိုပင္ေရာက္လုၿပီ.....
''Ap...pa.......~~''
တိုးညင္း လြန္းသည္ ဆိုတာထက္ပင္ပိုေသာ
အသံေသးေသးေလးသည္.....
ကြၽန္ေတာ့္နားထဲတြင္ေတာ့ က်ယ္ေလာင္စြာ ပဲ့တင္ထပ္လာသည္....
YOU ARE READING
^^PAIN^^
Fanfiction''နိဒါန္းကတည္းက မေသ သပ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အတြက္... နိဂံုးဆိုတာ လွပႏိုင္ပါ့မလား.... ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ဆိုတာေလးသာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္႐ွိေနေသးရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ လွပတဲ့နိဂံုးေလးတစ္ခုကိုူဖန္တီးခ်င္မိပါရဲ႕...... ...
~~37~~
Start from the beginning
