•••••••••••
အင္း~~
ေခါင္းကိုက္လိုက္တာ.... ကြၽတ္ကြၽတ္....
အေျခအေနကိုသတိထားမိေတာ့...
အာ.... ကြၽန္ေတာ္ဧည့္ခန္းထဲအိပ္ေပ်ာ္ေနတာပဲ...
နာရီၾကည့္ေတာ့ ည၁၂ခြဲ....
Hunျပန္မလာေသးဘူးလား....
ေစာေစာျပန္လာဖို႔ ေသခ်ာမွာခဲ့ရဲ႕သားနဲ႔ Hunရယ္...
စိတ္ပူေအာင္လို႔.....
ဦးေခါင္းထဲက ေသမတတ္ထိုးကိုက္ေနေသာ္လည္း
အားယူကာ ထလိုက္သည္....
တစ္ညလံုး sofaမွာ အိပ္ေနလို႔ေတာ့မျဖစ္.. Heater မ႐ွိဘာမ႐ွိႏွင့္ ေအးခဲၿပီးေသသြားႏိုင္သည္ေလ
.....
သူ႔မွာလည္း ေသာ့အပို႐ွိသားပဲ...
သူျပန္လာရင္ သူ႔ဘာသာဖြင့္ဝင္လာမွာေပါ့...
ဒီအခ်ိန္ထိေစာင့္ေနေပးတာပဲ လြန္လွၿပီမဟုတ္လား.....
ေလွကားထစ္ေတြကို တစ္ထစ္ခ်င္းအားယူတက္လာၿပီးေနာက္ ကိုယ့္အခန္းေ႐ွ႕အေရာက္
အထဲဝင္ရန္ လက္ကိုင္ကို လွည့္လိုက္သည္...
တံခါးဖြင့္ၿပီးမွ စိတ္က သမီးဆီသြားၾကည့္ခ်င္လာေသာေၾကာင့္ တံခါးေလးအသာျပန္ပိတ္....
သမီးအခန္းဆီ ခပ္တိုးတိုးဝင္ခဲ့လိုက္သည္....
ခုတင္ေပၚအိပ္စက္ေနေသာ ၈ႏွစ္အရြယ္ကေလးေလးက
ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ မင္းသမီးေလးတစ္ပါးပင္....
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲက ပန္းပြင့္ေလးပင္.....
နဖူးေပၚဝဲက်ေနေသာ ဆံႏြယ္ႏုႏုကို သပ္တင္ေပးမိခ်ိန္
....
''ဟင္.... ကိုယ္ေတြပူေနပါလား....''
လူက ေခါင္းကိုက္တာေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားလဲမသိလိုက္...
သမီးဖ်ားေနသည္ဆိုေသာအသိက ရင္ထဲဒိန္းခနဲ....
ကိုယ္ခံအားနည္းေသာ ကေလးငယ္က
နည္းနည္းေလး အေအးမိတာကိုပင္ ခံႏိုင္ရည္႐ွိသူမဟုတ္.....
YOU ARE READING
^^PAIN^^
Fanfiction''နိဒါန္းကတည္းက မေသ သပ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အတြက္... နိဂံုးဆိုတာ လွပႏိုင္ပါ့မလား.... ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ဆိုတာေလးသာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္႐ွိေနေသးရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ လွပတဲ့နိဂံုးေလးတစ္ခုကိုူဖန္တီးခ်င္မိပါရဲ႕...... ...
~~37~~
Start from the beginning
