ဆံပင္အနည္းငယ္တိုေနေသးပံုအရ...
လက္႐ွိပံုေတာ့မျဖစ္ႏိုင္.....
လြန္ခဲ့ေသာ အခ်ိန္တစ္ခုက ပံုသာျဖစ္ပါလိမ့္မည္.....
ဒီပံုထဲကပံုရိပ္ေလးတစ္ခုအတြက္...
ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရသလဲ...
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အေတြးနဲ႔ၾကည္ႏူးခဲ့ရသလဲ......
အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္ မ်က္စိကိုစံုမွိတ္လိုက္ေတာ့
လက္ထဲက ဓာတ္ပံုေလးဟာ အလိုလိုေၾကမြလ်က္သား.
....
ထို႔ေနာက္......
ဟူး...........
ေလပူတစ္ခ်က္...ခပ္ျပင္းျပင္းေလး........
ထို႔ေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔ကို လွပစြာတြန္႔ခ်ိဳးျဖစ္သည္.....
ခြင့္လႊတ္တယ္.... အားလံုးကို နားလည္ေပးတယ္...
ကိုယ္ေျပာခဲ့ၿပီးသားပဲ...
သူကိုယ့္အနား႐ွိေနေပးဖို႔ပဲ ေမွ်ာ္လင့္ေတာ့တာပါလို႔......
ထြက္မသြားဖို႔ပဲ ေတာင့္တမိတာပါလို႔.....
အခုသူ..႐ွိေနတယ္ေလ... ကိုယ္ဘာအဆင္မေျပစရာ႐ွိလဲ...မဟုတ္ဘူးလား....
မခ်စ္ေတာ့တာမဟုတ္သလို အခ်စ္ေတြေလ်ာ့သြားတာလဲမဟုတ္ပါဘူး.....
မ်က္ရည္ေတြမက်တတ္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ အသည္းမာသြားတာလည္းမဟုတ္ရပါဘူး.....
ဒီအတိုင္း.... ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ေနရာေလးမွာတင္
ရပ္ထားေတာ့မလို႔ပါ......
အရင္တစ္ခ်ိန္တုန္းကလို သည္းသည္းလႈပ္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ.... ရင့္က်က္စြာခ်စ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာပါ.....
သူေပ်ာ္ေနတာပဲေလ...
ကိုယ္လည္း ေပ်ာ္ပါတယ္......
•••••••••••PAIN ••••••••••
ထံုးစံအတိုင္း မိသားစုသံုးေယာက္ ကားေလွ်ာက္စီးၿပီးေနာက္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာျပန္သည္...
''မီးမီး...ေရခ်ိဳး အဝတ္အစားလဲၿပီးရင္ဆင္းခဲ့ေနာ္...
Papa ထမင္းစားဖို႔ျပင္ထားမယ္....Hunလည္း ေရသြားခ်ိဳးေတာ့..သြား... ပင္ပန္းလာတယ္မလား...လန္းသြားေအာင္....''
YOU ARE READING
^^PAIN^^
Fanfiction''နိဒါန္းကတည္းက မေသ သပ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အတြက္... နိဂံုးဆိုတာ လွပႏိုင္ပါ့မလား.... ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ဆိုတာေလးသာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္႐ွိေနေသးရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ လွပတဲ့နိဂံုးေလးတစ္ခုကိုူဖန္တီးခ်င္မိပါရဲ႕...... ...
~~36~~
Start from the beginning
