''မျဖစ္ပါဘူး.... Hari shi.. အရင္က Oh Sehunက ေသဆံုးသြားၿပီမို႔.. မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး...
ဒီစကားကို မေျပာခဲ့ဘူးလို႔ သေဘာထားလိုက္ပါ့မယ္...ခြင့္ျပဳပါဦး....''
အေျဖစကားကို ျပန္နားေထာင္မေနဘဲ အျမန္ဆံုးလွည့္ထြက္လာခဲ့သည္......
ဘယ္လိုသတၱိနဲ႔မ်ား... ေယာက်္ားတစ္ေယာက္..
အိမ္ေထာင္႐ွိ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို
ဒီလိုေျပာထြက္ပါလိမ့္......
အ႐ွက္တရားဆိုတာ သူမဆီမွာ မ႐ွိေတာ့တာလား....
လူ႔က်င့္ဝတ္နဲ႔ သိကၡာတရားကိုေရာ သူမေခါင္းထဲ႐ွိေနေသးရဲ႕လား....
ၾကာရင္ စိတ္ပ်က္မိေတာ့မွာပဲ.....
''Tsk..... ဟူး....''
ေလပူတစ္ခ်က္ကို မႈတ္ထုတ္ရင္း ကားကိုသာ ဂ႐ုစိုက္ေမာင္းခဲ့လိုက္သည္......
အိမ္မွာ သူေစာင့္ေနေလေရာ့မယ္.......
••••••••••••••PAIN ••••••••••••••
''ကဲ...ၿပီးၿပီ....''
လက္ႏွစ္ဖက္ကို ပြတ္သပ္ရင္း ေက်နပ္စြာျပံဳးလိုက္သည္....
ေန႔စဥ္လုပ္ေနက် အလုပ္ဆိုေပမယ့္လည္း တစ္ခါေလးေတာင္ၿငီးေငြ႔ဖူးသည္ဟူ၍မ႐ွိခဲ့.....
လက္မထပ္ခင္ကတည္က ဂ႐ုတစိုက္ထိန္းသိမ္းထားတဲ့
အေလ့အထေလးမို႔ ဒီအခ်ိန္ေလးေရာက္ရင္ အျမဲေပ်ာ္ရႊင္ေနရစျမဲ.....
ထမင္းဝိုင္းက ဟင္းပြဲေတြကို အုပ္ေဆာင္းေလးနဲ႔အုပ္ကာ လက္ကနာရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္...
11:00 AM...
အင္း...
နည္းနည္းေတာ့ ေစာေသးသည္...
ဒီခ်ိန္ဆို သူအလုပ္မွာပဲ႐ွိေလာက္ဦးမယ္...
ဘာမွလည္းလုပ္စရာမ႐ွိေတာ့ အခန္းထဲဝင္ၿပီး ခဏလွဲဖို႔စိတ္ကူးလိုက္သည္.....
ေလွကားထစ္ေတြကို နင္းျဖတ္လာၿပီးေနာက္
အခန္းေ႐ွ႕အေရာက္ ဘာရယ္မဟုတ္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို တစ္ခ်က္ေငးမိေတာ့ မ်က္စိထဲဝင္လာေသာ စာၾကည့္ခန္းတံခါးေလး.....
YOU ARE READING
^^PAIN^^
Fanfiction''နိဒါန္းကတည္းက မေသ သပ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အတြက္... နိဂံုးဆိုတာ လွပႏိုင္ပါ့မလား.... ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ဆိုတာေလးသာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္႐ွိေနေသးရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ လွပတဲ့နိဂံုးေလးတစ္ခုကိုူဖန္တီးခ်င္မိပါရဲ႕...... ...
~~36~~
Start from the beginning
