အျမဲလိုလိုေနာက္က်မွျပန္လာျဖစ္တာက
ကေလးအတြက္စိတ္ဒဏ္ရာျဖစ္သြားေစတာလား......
သူကြၽန္ေတာ့္ကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေမ်ွာ္ေနလိုက္ေလမလဲ.....
ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား လြမ္းေနလိုက္မလဲေလ........
''Mianhae ..... ကိုယ္.ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္....''
႐ုတ္တရက္ ကြၽန္ေတာ့ဘက္လွည့္လာကာ
ပါးႏွစ္ဖက္ကို အုပ္ကိုင္ေသာသူ.....
''Hunကို ကြၽန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တာသိတယ္မလား....
ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မွ အဆံုး႐ွံုးမခံႏိုင္တာသိတယ္ေနာ္....''
မ်က္ရည္ေလးေတြၾကားမွ အသံမတုန္ေအာင္ထိန္းေျပာေနေသာသူ......
ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္သည္..
''အဲဒါေၾကာင့္.....အဲ့ဒါေၾကာင့္ေလ...
ေနာက္ဆံုးထြက္သက္ထိ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ လက္တြဲပါ့မယ္...ကြၽန္ေတာ့္ကိုပဲ ခ်စ္ပါ့မယ္လို႔
ကတိေပးႏိုင္မလား....''
ဘာရယ္ေၾကာင့္ ဒီလိုထူးထူးဆန္းဆန္းစကားေတြ
ေျပာေနတာလဲ ကြၽန္ေတာ္မသိ.....
အို.....ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့....
ဒီကတိဟာ သူေတာင္းစရာမလိုဘဲကို
ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကေပးၿပီးသား....
''Ommm....Luကိုပဲ တသက္လံုးခ်စ္သြားမွာ..
ယံုေနာ္....''
ကြၽန္ေတာ့္ခါးကို လက္ေသးေသးေလးေတြျဖင့္ တြယ္ခ်ိတ္လာသူ.....
သူ႔ပါးျပင္ေလးအပ္ႏွင္းရာက
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္နဲ႔ကြက္တိ....
''ယံုတယ္...အရာအားလံုးထက္ Hunကိုပဲယံုတာ..
အရင္ကေရာ...အခုေရာ..ေနာင္ေရာ..''
ခ်စ္ရသူ၏ ဆံႏြယ္နက္ကေလးမ်ားအား
ျမတ္ႏိုးစြာျဖင့္ အနမ္းေခြၽသည္.......။
သိပ္ခ်စ္တာပါ..ကေလးရယ္......
ဘာေတြကိုမ်ား ေတြးပူေနရတာလဲကြယ္......။
YOU ARE READING
^^PAIN^^
Fanfiction''နိဒါန္းကတည္းက မေသ သပ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အတြက္... နိဂံုးဆိုတာ လွပႏိုင္ပါ့မလား.... ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ဆိုတာေလးသာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္႐ွိေနေသးရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ လွပတဲ့နိဂံုးေလးတစ္ခုကိုူဖန္တီးခ်င္မိပါရဲ႕...... ...
~~29~~
Start from the beginning
