ပံုမွန္ဆိုလွ်င္ သမီးေက်ာင္းလႊတ္ခ်ိန္မွာ သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္တူတူ သြားႀကိဳေနၾက.....
မိသားစုသံုးေယာက္ ညေနပိုင္းကားေလွ်ာက္ေမာင္းေနၾက.......
ဒီေန႔မွဘာလို႔..........
အေၾကာင္းတစ္ခုခုသိရရန္ ဖုန္းဆက္ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပ......
အေရးႀကီးကိစၥ တစ္ခုခု႐ွိလို႔ေနမွာပါဟုသာ
ေတြးရင္း သမီးကို ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းသာသြားႀကိဳလိုက္သည္...
ေက်ာင္းေ႐ွ႕မွာ တစ္ေယာက္တည္းေစာင့္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုျမင္ေတာ့ သမီးေလးက သူ႔Appaကိုေမး႐ွာသည္......
''Appaက ဒီေန႔အလုပ္ေတြအရမ္း႐ႈပ္ေနလို႔ပါသမီးရယ္...''
လို႔လည္းဆိုေရာ အရြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္
၇င့္က်က္ေသာသမီးေလးက လာမႀကိဳႏိုင္ေသာ သူ႔Appaကို စိတ္ေကာက္ရမယ့္အစား ေခါင္းေလးတညိမ့္ညိမ့္နဲ႔...........
......
....
.....
....
....
''Hello....Chanyeol...ငါ Luhan...
Sehun ျပန္မလာေသးလို႔... companyမွာ အလုပ္ေတြအရမ္းမ်ားေနတာလားဟင္....''
''ဟမ္.... သူပံုမွန္အတိုင္းပဲ အလုပ္ဆင္းသြားတာေလ...
ျပန္မေရာက္ေသးဘူးလား...Aishii..ဒီေကာင္ေတာ့ဘယ္ေတြသြားေနတာလဲမသိ...''
Chanyeolဆီက အေျဖက ကြၽန္ေတာ့္ကို တုန္လႈပ္ေစသည္.......
ပံုမွန္အတိုင္း ျပန္သြားတာတဲ့လား......
ဘယ္ေတြသြားၿပီး ဘာေတြမ်ားလုပ္ေနတာလဲ Hunရယ္.......
ဖုန္းလဲဆက္လို႔မရ.....
ကြၽန္ေတာ္စိတ္ပူလာၿပီ........
''Papa.....''
ဖုန္းကို လက္ကက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး
ဧည့္ခန္းထဲမွာ ေဆာက္တည္ရာမရ ဟိုေလွ်ာက္သည္ေလွ်ာက္ျဖစ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို သမီးေလးကလွမ္းေခၚတယ္.....
''ဟင္...ဘာလဲသမီး...ဗိုက္ဆာလို႔လား....''
ကြၽန္ေတာ့္အေမးကို ကေလးက ေခါင္းေလးယမ္းျပတယ္...
တလက္စတည္း...
YOU ARE READING
^^PAIN^^
Fanfiction''နိဒါန္းကတည္းက မေသ သပ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အတြက္... နိဂံုးဆိုတာ လွပႏိုင္ပါ့မလား.... ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ဆိုတာေလးသာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္႐ွိေနေသးရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ လွပတဲ့နိဂံုးေလးတစ္ခုကိုူဖန္တီးခ်င္မိပါရဲ႕...... ...
~~26~~
Start from the beginning
