^^PAIN^^

~~22~~

အသံကိုႏွိမ္​့ခ်ကာ ​ေတာင္​းဆို​ေတာ့
က်ံဳ႕​က်ံဳ႕​ေလးရပ္​​ေနသည္​့ ​ေကာင္​​ေသး​ေလးက
သက္​ျပင္​းကိုမသိမသာခိုးခ်သည္​......

​မသိမသာမွ တကယ္​့ကိုမသိမသာ.....

သို႔​ေပမယ္​့ ကြၽန္​​ေတာ္​ဆိုတဲ့လူကလည္​း
ထို​ေႂကြ႐ုပ္​​ေလးကိုပင္​ အရိပ္​တၾကည္​့ၾကည္​့ျဖင္​့
အျမဲ​ေစာင္​့ၾကည္​့လာခဲ့သူဆို​ေတာ့လည္​း..........

''Nae..Hyung...ဘာ​ေျပာမလို႔လဲ....''

​ေခါင္​း​ေလးငံု႔ကာ ​ၾကမ္​းျပင္​ကိုသာ စူးစိုက္​ၾကည္​့​ေန​ေသာ ​ဖ​ေယာင္​း႐ုပ္​​ေလးသဖြယ္​ ႏုဖတ္​​ေနသည္​့​ေကာင္​​ေလးက
ကြၽန္​​ေတာ္​့​ေတာင္​းဆိုခ်က္​ကို လိုက္​​ေလ်ာလာသည္​.....

အလုပ္​စားပြဲမွထကာ မလွမ္​းကမ္​း႐ွိ Sofa​ ​ေပၚသြားထိုင္​လိုက္​​ေတာ့ သူ​ေလးကအလိုက္​တသိလိုက္​လာသည္​.....

Sofa​ ႏွစ္​ခုတြင္​ မ်က္​ႏွာခ်င္​းဆိုင္​ထိုင္​​ေနရင္​းကပင္​
မ်က္​စိ​ေ႐ွ႕က ဖန္​စားပြဲကို အ​ေၾကာင္​းမဲ့​ေငးၾကည္​့​ေနမိသည္​........

''Hyung.....''

အတန္​ၾကာ တိတ္​ဆိတ္​​ေန​ေသာ အ​ေျခအ​ေနကို
သူ႔ဘက္​က အသက္​သြင္​းလာခဲ့​ေလ​ေတာ့........

''ကိုယ္​.........
ဘာဆက္​လုပ္​သင္​့လဲ Han.......''

မ်က္​လႊာကိုခ် ပင္​့သက္​ခ်ကာ လက္​ႏွစ္​ဖက္​ကိုယွက္​၍ စားပြဲ​ေပၚတင္​ထားရင္​း
သိပ္​သိခ်င္​​ေသာ ​ေမးခြန္​းအား ရင္​​ေမာစြာ........

''Hyungရယ္​.....ကြၽန္​​ေတာ္​ဘယ္​လိုျပန​္​​ေျဖရပါ့မလဲ....''

ဖ်တ္​ခနဲ ​ေမာ့ၾကည္​့မိပါ​ေသာ သူ႔မ်က္​၀န္​းတြင္​
အားနာဟန္​အျပည္​့......

​ေအး​ေလ.....
အ​ေျဖသိႏွင္​့ၿပီးသား ​ေမးခြန္​းတစ္​ခုကို
အတည္​ျပဳခ်င္​မွ​ေတာ့လည္​း......

အနာက်င္​ခံလိုက္​​ေပါ့ Kim Suhoရယ္​.......

''Han ah......​ေမွ်ာ္​လင္​့ခြင္​့ နည္​းနည္​း​ေလး​ေတာင္​...
မ႐ွိ​ေတာ့ဘူးလားကြာ.....''

သက္​ျပင္​းအသာခ်ကာ ​ေခါင္​းငံု႔သြား​ေသာ
သူ႔ကို ​ေငးၾကည္​့​ေနရံုမွလြဲ ဘာမွမတတ္​ႏိုင္​ခဲ့........