၀န္ခံပါသည္.....
ကြၽန္ေတာ္ ေသေလာက္ေအာင္လြမ္းပါသည္.....
အထူးသျဖင့္...သူ.....
ဦးေဏွာက္က ေသေလာက္ေအာင္မုန္းေနေပမယ့္
ႏွလံုးသားက နင့္နင့္နဲနဲ ခ်စ္ေနမိပါေသာ သူ.......
သိပ္လြမ္းေနခဲ့ပါသည္....
''ဟုတ္ကဲ့...သိခ်င္တာ သိရၿပီဆိုေတာ့ သြားလိုက္ပါဦးမယ္.....''
ဦးၫႊတ္ႏႈတ္ဆက္ကာ လွည့္ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္....
အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚလွဲအိပ္ကာ
ကာတြန္းစာအုပ္ထိုင္ဖတ္ေနလိုက္သည္......
ရာသီဥတုက ခပ္မိႈင္းမိႈင္းမို႔ အျပင္ထြက္လည္ခ်င္စိတ္လဲမ႐ွိ......
မုန္႔ေလးစားလိုက္ စာအုပ္ဖတ္လိုက္နဲ႔....
ဘယ္ေလာက္ဇိမ္က်လိုက္သလဲ.....
စားလက္စ အာလူးေၾကာ္က စမ္းမရေတာ့သည္မို႔
အထုပ္ကို လႈပ္ခါၾကည့္လိုက္သည္...
''Tsk...ကုန္သြားျပန္ၿပီ.....''
စာအုပ္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္၀က္ေတာင္မက်ိဳးေသး......
မုန္႔မ႐ွိဘဲ နဲ႔ေတာ့ စာအုပ္ခ်ည္းသက္သက္ဖတ္ဖို႔ စိတ္မပါ......
မုန္႔သည္သာ အသည္းအသက္မို႔ .....
မုန္႔မ႐ွိလွ်င္ မေနႏိုင္တာမို႔.....
ရာသီဥတုကို ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ ထီးေလးတစ္ေခ်ာင္းေဆာင္ကာ သိပ္မေ၀းသည့္ minimartေလးဆီထြက္ခဲ့သည္.....
''အင္း..ဒီဟာေလးလဲ စားေကာင္းတယ္....''
''အြမ္.....ဒါေလးလဲယူမယ္.... ''
''ဒီအာလူးေၾကာ္က အရမ္းစပ္တယ္..မစားဘူး...''
''အင္း...ဒါေလးလဲမဆိုးဘူး...''
''Juice..Juice....''
''ႏြားႏို႔လည္းကုန္ေနေသးတယ္.....'
Luhanတစ္ေယာက္တည္း ဟိုဟာယူလိုက္
ဒီဟာယူလိုက္နဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနသည္.....
YOU ARE READING
^^PAIN^^
Fanfiction''နိဒါန္းကတည္းက မေသ သပ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အတြက္... နိဂံုးဆိုတာ လွပႏိုင္ပါ့မလား.... ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ဆိုတာေလးသာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္႐ွိေနေသးရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ လွပတဲ့နိဂံုးေလးတစ္ခုကိုူဖန္တီးခ်င္မိပါရဲ႕...... ...
~~12~~
Start from the beginning
