"Dalila", roep ik.
Dalila kijkt me aan en even weet ik niet wat ik wilde zeggen. Ik loop op haar af en voor ik het weet, neem ik haar in mijn armen. Tot mijn verassing omhelst ze me terug. "Het spijt me, Khalid, het spijt me", zegt ze. Als ik haar loslaat, zie ik de tranen over haar wangen lopen. Ik veeg ze langzaam weg. "Het is oké, het spijt me ook", zeg ik zacht. Dalila lacht door haar tranen heen. "Het spijt jou voor wat? Je hebt niks gedaan Khalid..", hoor ik haar zeggen. "Ik had je niet zo moeten wegsturen, ik heb je gemist Dalila", zeg ik oprecht en neem haar terug in mijn armen.
Achter ons horen we geklap. Snel laat ik Dalila los. "Prachtig, zo ontroerend, maar Khalid, Dalila's broer kan jullie zo betrappen", zegt Taher. "Ja, je hebt gelijk", zeg ik langzaam. Als ik terug naar Dalila kijk, vormt er zich een glimlach om mijn mond. "Ga maar naar je werk, ik kom je later ophalen, stuur me het adres van je werk", zeg ik.
"Wat zag ze er zo mooi uit. Ze is zo schattig", zeg ik stralend terwijl we aan onze maaltijd bezig zijn. Taher kijkt me geirriteerd aan. "Ik snap het, je bent verliefd, stop met me te irriteren", zegt Taher die langzaam geërgerd door me raakt. "Weet je..", zeg ik en meteen heb ik Tahers aandacht. "Sowieso ze vond me ook aantrekkelijk... man, ik zie er gewoon zo goed uit, sws zit ze nu aan me te denken", zeg ik terwijl ik langzaam moet glimlach. "Tazz, ik eet wel alleen", zegt Taher en pakt zijn bord en gaat aan een andere tafel zitten. "Doe normaal, izan! Kom terug", zeg ik. Heel de restaurant kijkt naar ons. Ik pak mijn bord en ga aan dezelfde tafel als Taher zitten. "Ik zwijg wel", zeg ik snel.
Niet veel later na het eten krijg ik een bericht van Dalila. "Oh, ik moet haar gaan ophalen! Ik wil naar de zee gaan met haar. Ik ben nooit in de Grote stad naar de zee gegaan", zeg ik tegen Taher. "Wat? Je gaat naar de zee? En ik dan? Wat moet ik doen?"vraagt Taher. "Geen idee", antwoord ik terwijl ik mijn gsm en autosleutels pak. "Waarom kijk je geen film?"zeg ik terwijl ik knik naar de televisie in onze hotelkamer. "Tss, leuke vriend ben jij", zegt Taher en zet de tv aan. "Ik weet dat je me zult missen, schat", zeg ik tegen hem met een grijns. Taher werpt een kussen naar mijn hoofd. "Ga nou maar weg voordat ze je hier dood aantreffen", zegt hij. Met een grijns loop ik het hotelkamer uit.
Bij de bedrijf van Dalila aangekomen, weet ik niet meteen waar ik haar kan vinden. Ik stap het bedrijf binnen terwijl ik wat rondkijk. Als ik haar niet zie, besluit ik om naar de balie te gaan en daar te vragen waar ze zou kunnen zijn. Aan de balie vraag ik waar Dalila is en ze zeggen me dat ze misschien in de tweede verdieping te vinden is. Ik loop naar de liften en niet veel later gaan de liftdeuren open. De twee goedgeklede mannen lopen langs me heen naar buiten en ik kan er niks aandoen, dan horen wat de ene man tegen de andere zegt. "Hassan Ismail werd gedood, wie wil hem nu achterna gaan? Tegenwerken helpt nooit, je kunt beter meewerken." Bij die woorden draai ik me om, om die mannen na te kijken terwijl er langzaam een gebeurtenis in mijn hoofd opkomt.
"Ik heb de beste resultaat van de klas! De juffrouw zei dat het niet echt een toets was, maar ze zei dat als ik zo door doe, ik later een heel belangrijke persoon kan worden. Een persoon als papa", zeg ik tegen mijn tante. Mijn tante, mijn enige tante. De enige familie die ik had buiten mijn vader. Langzaam gaat ze met haar handen door mijn haar. "Je bent goed bezig, lieveling. Ga maar het goede nieuws aan je papa zeggen. De beste van de klas, wauw", zegt ze met een glimlach. Trots loop ik naar buiten waar ik mijn vader met een man zie praten. Als ik op hem af ren, strekt mijn vader zijn armen zodat hij me op kan tillen en in de lucht draait. "Oké, Hassan, het wordt tijd dat ik ga", zegt de man langzaam tegen mijn vader. Als hij me aankijkt, wrijft hij door mijn haar en zegt:"Word jij later ook zo'n goede man als je vader! Ik ken niemand die zo loyaal en hard werkt als Hassan Ismail." Ik glimlach verlegen terwijl ik mijn vader trots aankijk.
Geschokt stap ik de liften binnen terwijl ik het langzaam probeer te verwerken. Mijn vader kwam niet meer terug van de Grote stad, niet omdat hij niet meer van me hield, maar omdat hij dood is.... gedood werd..
