Als we in TheStreets aankomen, is het eerste wat ik doe; een douche nemen. Taher is naar zijn huis gegaan en ik lekker naar de mijne. Eenmaal uit de douche, kijk ik rond om mijn gsm te zoeken, maar dan besef ik dat Taher die uit het raam had gegooid. Aangezien het nog redelijk vroeg is, besluit ik om even te gaan kijken bij Mo de automonteur.
Daar aangekomen, lijkt het wel alsof Mo de automonteur me kan ruiken. Hij komt op me af met een niet zo vriendelijke gezicht. "Jij weer", zegt hij slechts. "Ja, ik werk hier", laat ik weten in de hoop dat hij me nog niet ontslagen heeft. "Ja en als ik jou was dan zou ik wat dankbaarder zijn! Waar heb je uitgehangen?"vraagt hij. "Hij was bij mij", horen we opeens iemand achter ons zeggen. Als we ons beiden omdraaien, zien we Taher staan. "We moesten wat zaakjes regelen. Tenzij je er problemen mee hebt?"dreigt Taher. Mo werpt me een geïrriteerde blik, maar schudt zijn hoofd. "Je mag vandaag een dubbele shift nemen", zegt Mo de automonteur. "Er staan vijf wagens op je te wachten die gefikst moeten worden."
Of ik het nu toe wil geven of niet, Taher is degene die je zeker tevreden moet stellen. Hij wordt gezien als het dreigend gevaar, vandaar dat hij nooit een bijnaam heeft gekregen. Aangezien Taher veel met me omgaat, noemen ze mij Snake Eyes. Ik moet wel toegeven dat ik de beste bijnaam heb gekregen.
Ik ben bezig met werken tot de nacht. Taher vond het rot voor me en wilde me gezelschap houden, maar ik heb hem een beetje weggejaagd. Te veel bij hem zijn, maakte me gek. Als het al bijna elf uur in de avond is, hoor ik iemand mijn naam roepen. "Ik heb je wahed telefoon gefikst", zegt Taher die straalt. "Hier." Hij gooit me de telefoon aan, die ik met gemak opvang. "Niet slecht, bedankt! Hoefde eigenlijk niet..", zeg ik. Taher haalt zijn schouders op. "Hoe moet je anders met onze schattige popje praten?"doet hij me herinneren. Ik knik. "Dat is waar ook! Ik ga zo bij de koffiehuis kijken of ze er is. Ik hoop dat jouw psychologie klopt", zeg ik. Taher houdt me tegen als ik wil vertrekken en zegt: "Dude, heeft het ooit niet gewerkt?"
Bij de koffiehuis zie ik Dalila al van buiten. Ze zit een boek te lezen en iemand voegt zich bij haar. Als ik zie dat het Brede Fouad is, maakt een raar gevoel van jaloezie zich van mij meester. Dalila legt haar boek aan de kant en neemt de koffie dankbaar aan. Ze zeggen nog iets tegen elkaar dat ik niet kan verstaan. Even wacht ik tot Brede Fouad weg is en als hij afscheid van haar neemt, loop ik de koffiehuis in. "Dalila", zeg ik en ga bij haar aan tafel zitten. "Oh jij weer", hoor ik haar met een minachtende toon zeggen. "Ja... hopelijk ben je me niet vergeten", zeg ik om te lachen, maar zij rolt slechts met haar ogen en mompelt: "Nee, jammer genoeg niet." Ik kijk Dalila fronsend aan. "Is er iets?Ik voel hier een spanning tussen ons..". Ik word onderbroken door Dalila. "Jij bent echt het typische soort dat iemands nummer vraagt om vervolgens van de aardbodem te verdwijnen. Denk je nu echt dat ik zo gemakkelijk en goedkoop ben? Sorry hoor, maar dan heb je me verkeerd ingeschat", zegt ze. Ik schud hevig mijn hoofd terwijl ik denk: Shit, zo hoort dit niet af te lopen. "Nee, zo ben ik niet! Ik wil eerlijk tegen je zijn, dus hier komt het: ik was met Taher naar de Grote stad gegaan om zijn ouders te bezoeken. Het was zo last minute dat ik niemand op de hoogte heb gehouden. Onderweg probeerde ik je nog een bericht te sturen, maar toen...", zeg ik waarbij ik afhaak. "Maar toen wat?"vraagt Dalila die me uitdagend aankijkt. "Toen ehm.. vloog mijn telefoon uit het raam", lieg ik snel. Dalila lacht spottend. "Juist ja, uit het raam gevlogen. Fijne avond nog verder, ik heb werk te doen." Zo neemt Dalila afscheid van me.
Bij mijn huis aangekomen, ben ik verrast Taher binnen te zien. "Hoe ben je binnen gekomen?"vraag ik. "Via de deur", antwoordt Taher alsof ik een idioot ben. "Maar hoe wat het bij Dalila?"vraagt hij nieuwsgierig. "Niet goed. Jij hebt echt een mislukte psychologie. Ze was kapot boos", vertel ik. Taher grijnst. "Serieus? AHHHAHAH, typisch", laat Taher weten. Ik kijk hem boos aan. "Jij wist dat dit ging gebeuren?? Woeshoem! Waarom heb je me haar geen bericht laten sturen?"vraag ik kwaad. Taher kijkt me kalm aan. "Rustig aan. Nu komt fase twee van mijn psychologie: vrouwen houden ervan als mannen hun excuses aanbieden voor de fouten die ze hebben gemaakt. En ze houden ook van een beetje bling bling", vertelt Taher. "Hier, geef dit maar aan haar", zegt Taher die me een mooi ingepakte cadeau aangeeft. "Wat zit erin?"wil ik weten. "Weet je nog die ketting die je mooi vond in de Grote stad?"vraagt Taher. Ik knik. "Ja, die kapot dure", laat ik weten. "Ja, nou, ik heb die gekocht. Graag gedaan", zegt taher grijnzend. Met open mond staar ik van Taher naar de doos waardoor Tahers grijns breder wordt.
