Rijden van mijn krot naar mijn nieuwe huis, duurt niet lang. Hoogstens tien minuten. Taher arriveert daar als eerste en dan ik en Dalila. "Is dit.. waar je woont?"vraagt Dalila die haar ogen niet kan geloven. Ook ik kan mijn eigen ogen niet geloven. Ik kijk naar de oudste huis ooit in TheStreets. Het huis waar er niet meer in geleefd kon worden, omdat het huis in elkaar zou kunnen storten. Nu ik kijk naar het huis, krijg ik kippenvel. "Het is hier prachtig", zeg ik als we binnenkomen. Ik werp een blik op Taher, die me een luchtkus geeft. Ik geef hem mijn geërgerde blik. Geen idee hoe Taher dit in elkaar heeft gekregen, maar het moet vast heel veel geld hebben gekost. Als ik kijk naar de andere huizen in TheStreet lijkt de mijne een beetje 'te veel', maar ach, ik ben ook degene die veel te lang in een krot heeft gewoond.
"Ik ben blij dat ik jullie kon helpen", zegt Dalila die helaas moet gaan omdat een bepaald soort dier haar nodig heeft bij het werk. Ik weet niet of jullie het door hebben, maar dat dier heet Brede Fouad. "Ik hoop dat ik je morgen kan zien", zeg ik terwijl ik snel haar hand vastpak. Ik verstrengel haar vingers in de mijne en even staart ze ernaar. Als ze naar me kijkt, heeft ze die schattige glimlach op. De glimlach dat zegt: nu ben ik gelukkig, Khalid en dat allemaal door jou. "Natuurlijk, maar nu moet ik echt gaan", zegt Dalila. Ze laat mijn hand los en rijdt weg in haar auto.
Als ik terug naar binnen ga, zie ik dat Taher zich in de zetel heeft genetselt met een chipszak in zijn handen. Ik ga naast hem zitten en staar hem lang aan. Taher heeft het door en kijkt me minachtend aan. "Geniet je weer eens van het prachtige uitzicht?"vraagt hij arrogant. "Hoe heb je dit gefikst?? Weet je hoeveel geld dit moet hebben gekost!"zeg ik. Taher wuift alles wat ik zeg weg. "Je hangt weer de dramaqueen uit", waarschuwt Taher me, maar het kan me nu even niks schelen. "Hoe heb je dit geregeld?"vraag ik. "Weet je, ik was van plan om er zelf in te wonen. Het heeft me jaren gekost om dit te kunnen laten maken, maar toen het zo ver was, besefte ik: Geef wat aan de minderbedeelden", zegt Taher. Ik lach en geef hem een klap met een kussentje. "Auww, en pas op voor die kussentjes, die waren duur", laat Taher me weten. Ik leg de kussen neer. "Goed, wel.. dankjewel hiervoor! Zodra we het probleem van Dalila hebben afgehandeld, krijg je het terug", zeg ik. Taher schudt zijn hoofd. "Nee man, dan zijn we al weg. Je mag het geven aan wie je wilt dan. I don't care", zegt Taher.
Als Taher even opstaat, kijk ik hem vragend aan. "Wat? Je wilt toch niet dat ik hier rook en jou ziek maak", zegt hij waardoor ik begrijp dat hij gaat roken. Hij loopt naar balkon, dat uitkijkt over de hele stad. Taher is weg als ik besef dat ik het huis verder wil bekijken. Ik loop van woonkamer 1 naar kleinere woonkamer naar woonkamer 3. Verrassend, drie woonkamers.. ga ik nodig hebben voor de familie die ik niet heb. Ik neem de trappen naar boven waar ik naar mijn slaapkamer zoek. In plaats daarvan, vind ik Tahers slaapkamer. Is hij van plan om mijn huisgenoot te worden? Waarom heeft hij er niks over gezegd?
Ik opende Tahers slaapkamerdeur en loop naar binnen. Het ruikt nieuw. Het eerste wat me opvalt, is de grote spiegel en de reusachtige kleerkast. Ik zucht. Waarom is Taher soms zo gay?Als een paar foto's me opvallen, loop ik er naartoe en bekijk ze. Taher met zijn familie. Ik wist niet dat hij foto's had van hun. Zijn zus Fatima... ik hoop dat ik crazy bitch nooit meer tegenkom. Ik leg die fotokader neer en pak een andere vast. Even staar ik naar de foto. Er is niks speciaals op de foto te zien. Enkel Taher en een vriend. Zijn vriend kijkt hem lachend aan terwijl hij aan het eten is. Taher doet niks, kijkt slechts naar de grond waar hij op dat moment zijn sigaret op de grond wilt gooien. En ik weet waarom hij die sigaret op de grond gooit. En ik weet ook waarom zijn vriend naar hem lacht. Want die vriend... dat ben ik.
Als ik lawaai achter me hoor, draai ik me om. "Ik wist niet van die foto", zeg ik tegen Taher die naar de foto's toe stapt. "Ja, het was van de zomer, vorig jaar", laat hij weten terwijl hij alle foto's weghaalt. "Waarom pak je alles weg?"wil ik weten. "Laat het, dan ziet je kamer er minder gay uit", zeg ik. Ik denk na. "Nee, het blijft gay, sorry", zeg ik. Taher grijnst. "Dan heb ik denk ik geen probleem, aangezien het jouw kamer is", zegt hij. Ik kijk Taher schuin aan. "Delen we deze kamer? Dus het kon nog meer gay", zeg ik beslist. Taher zucht overdreven terwijl hij op de grond spuugt. "Mag je straks opruimen", zeg ik snel. Taher negeert mijn commentaar. "Dit is jouw huis, de mensen hebben zich gewoon vergist met die foto's", zegt taher. Op het moment dat hij de deur uit wil, zeg ik: "Wacht, laat die foto hier. De foto van ons twee... Ik zie er aantrekkelijk uit, weet je." Taher trekt een wenkbrauw op, maar legt de fotokader toch op mijn bed.
