"MENSEN", roept Taher als we naar onze slaapplaatsen lopen. Ik werp nog een allerlaatste blik op de privé-jet en glimlach. Wat een gelukzak ben ik. "Iedereen heeft een eigen kamer, waag het niet van kamer te veranderen. Hier zijn de sleutels." Taher deelt de sleutels uit. "Jammer dat ik je geen kamer kon fiksen met Dalila", zegt Taher bij het voorbij gaan en ik grijns. Die gekke drol. "Mijn oom wilt ons straks verwelkomen, dus over een uur zijn we terug hier", zegt Taher. Met mijn sleutel loop ik naar mijn kamer. "Ik heb blijkbaar de kamer naast de jouwe", zegt Dalila die naast me komt stappen. "Oh, als er iets dan ben je altijd welkom om je hart bij me te luchten", zeg ik. Dalila glimlacht. "Ik denk niet dat er wat zal gebeuren. Fouad is hier en.. zolang je rare vriend uit mijn buurt blijft, heb ik geen problemen", zegt ze. Met rare vriend, bedoelt ze Bekende Ilyas. Ik weet dat ik met Bekende Ilyas moet gaan praten, maar bij het horen van Brede Fouads naam, borrelt de woede op in me. "Hoe dan ook, ik zie je over een uur", zeg ik dan maar.
"Vriend, wat heb ik gezegd?? Over een uur aan de lobby", zegt Taher die mijn kamer binnenkomt. Ik open mijn ogen en staar naar het plafond. "Ik had geen zin, ik wil dit niet en ik heb nooit om dit gevraagd", zeg ik. Taher zucht. "Het is Brede Fouad, hé?" Ik sluit mijn ogen en vervloek die naam in mijn hoofd. "Luister, van hem zul je geen last krijgen dit weekend. Vertrouw me", hoor ik Tahers vertrouwde stem. Ik verdring de tranen in mijn ogen. Ik lijk wel een meisje, maar door hier te zijn... iets in me zegt me dat ik zoiets heb meegemaakt. Iets zoals dit... iets in me zegt dat ik ooit gelukkig was door ... mijn vader. "Ik heb geen zin", antwoord ik hard en duidelijk. Taher zucht. Op het moment dat ik denk dat hij weg is, voel ik een harde duw en voor ik het besef, lig ik op de grond. "Moest dat???!"vraag ik geïrriteerd. "Ja", antwoordt Taher. "Sta niet zo zielig te doen en maak wat van je leven! Moet ik hier soms alles doen voor jou? Neem het heft in handen. Als het aan mij ligt, mag je Brede Fouad zelfs vermoorden." Ik lach om Tahers woorden. Hij is altijd als een grote broer voor me geweest. Maar hij heeft gelijk. Jongens worden groot.
Bij de lobby aangekomen, zie ik de rest rond een ,best jonge, man staan. "Mijn oom, Rachid", zegt Taher zonder dat ik hem iets gevraagd heb. De jongeman heeft een afrokapsel, die niet bepaald van deze tijd is. "Is Rachid de afrokapsel jouw oom? Hij lijkt zo jong", zeg ik. Taher grijnst. "Hij is niet echt mijn oom, maar hij zorgde voor mij in TheStreets", legt Taher uit. "En hij is niet zo jong, hij is 35." Verrast kijk ik naar de jongeman.
"Ik ga dit weekend weg, dus jullie hebben het eiland voor jullie zelf. Er zijn boten, je hebt het strand, je hebt voldoenden eten, de zee, paarden, noem maar op. Wees vrij, maar let op wat jullie doen" waarschuwt Rachid de afrokapsel ons. Hij schenkt Taher nog een laatste blik voor hij zegt: "Ik wens jullie veel plezier." Bij het horen van die woorden, weet iedereen al wat ze willen doen. Bekende Ilyas zit niet meer achter Dalila aan, maar besluit om te gaan paardrijden met de andere jongens. "Hebben jullie ooit paardgereden?"vraagt Rare Nauwfel. "Ewaa mattiee, ik ben kunst! Ik kan doen wat ik wil ook al heb ik het nooit gedaan", zegt Gucci-Tariq. "Ja, Gucci-Tariq heeft gelijk, hoe moeilijk kan het zijn?"vraagt Mo de automonteur. Ik kijk naar Dalila die met Brede Fouad staat te fluisteren. Als Rachid de afrokapsel naar Taher toeloopt, besluit ik hun even alleen te laten.
"Wat valt er te fluisteren? Dit is best indrukwekkend, vinden jullie niet?"vraag ik. Brede Fouad gunt me geen blik. "Ja, hoor! Ik weet alleen niet wat ik moet doen", bekent Dalila. "Laat me je uit eten nemen en daarna kunnen we gaan zeilen?"stel ik voor. Dalila werpt eerst een blik op Brede Fouad. "Goed, lijkt me leuk." "Ja, mij ook", zegt Brede Fouad uit het niets. Ik lach spottend. "Ik heb jou niet gevraagd , maar de jongedame", zeg ik. Brede Fouad haalt zijn schouders op. "Wat als ik ook honger heb?" vraagt hij uitdagend. Even is het stil terwijl we elkaar dreigend aankijken. "Oh, wie hebben we hier? Fouad, kom jij even met ons mee, we hebben nog een man nodig", zegt Bekende Ilyas die terug naar ons loopt. "Waarom vraag je het niet aan je vriend?"vraagt Brede Fouad. "Nahh, hij is waardeloos", antwoordt Bekende Ilyas doodnormaal. Als hij Brede Fouad zo ver krijgt, draait Bekende Ilyas zich snel om en geeft me een knipoog terwijl hij met zijn lippen een paar woorden vormt: "Verpest het niet, ik red je niet voor niets." Ik lach en bedank hem in stilte. Als ik terug naar Dalila kijk, reik ik haar mijn hand aan. "Zullen we?" Ze glimlacht onzeker, maar pakt mijn hand toch vast.
