Een week nadat ik Dalila had bezocht, krijg ik een speciale bezoek op mijn werk. "Snake Eyes! Er is iemand hier voor je, hou het kort", hoor ik Mo de automonteur zeggen. Ik veeg de vuil van de auto's aan mijn witte shirt waardoor mijn shirt er meer zwart uitzien dan wit. Maar bon, wie zou hier me komen opzoeken buiten Taher? Als ik de autogarage uit stap, ben ik even verblind door de zon. "Khalid", hoor ik een zacht, meisjesstem waardoor mijn hart sneller begint te kloppen. Nu heb ik spijt dat ik er zo slordig uitzie. "Ik hoop dat ik je niet stoor, hier op je werk", zegt Dalila. Ik kijk van de autogarage naar Dalila. "Hoe heb je me gevonden?"vraag ik achterdochtig. "Ik ehm.. heb navraag gedaan", antwoordt Dalila. Ik kijk haar achterdochtig aan. "Bij wie navraag gedaan?"wil ik weten. Dalila haalt haar schouders op. "Een par bewoners hier", zegt ze.
"Popje!!"roept iemand die onze aandacht trekt. Taher slaat een arm rond Dalila, die ze met gemak wegslaat waardoor ik moet grijnzen. "Taher, wat doe je hier?"vraag ik. "Ik heb hulp nodig met verhuizen", zegt Taher. Zowel Dalila als ik, bekijken Taher. "Verhuizen?"vraag ik. "Waar naartoe ga je verhuizen?"wil ik weten. Taher lacht. "Niet ik, idioot! Jij", antwoordt Taher. Ik kijk hem schuin aan. "Kom ik ongelegen?"horen we Dalila zeggen. Taher bestudeert Dalila. "Nee, je komt nog goed van pas. Als je ons wilt helpen ten minste. Khalids huis is eindelijk gefikst", vertelt Taher. Het liefst wil ik Taher wurgen met dit nieuwe informatie, want ik heb geen huis. Als je even mijn krot wegdenkt. "Komen jullie?"vraagt Taher. Dalila knikt, maar ik schud mijn hoofd. "Ik moet werken, maar Dalila... waarvoor kwam je?"wil ik weten. Dalila zucht. "Ik wilde je zeggen dat ik niet meer boos ben op je. Misschien had ik overdreven gereageerd", zegt ze langzaam. Taher, die achter Dalila staat, grijnst naar me terwijl hij zijn duim in de lucht houdt.
"Je hebt niet overdreven gereageerd, ik denk dat iedereen zo zou gereageerd hebben", zeg ik langzaam. Taher schud zijn hoofd terwijl hij gebaart dat hij me gaat vermoorden. Ik onderdruk een grijns. "Toch wilde ik je dat komen zeggen... ook vroeg ik me af of.. ik jouw nieuwe nummer mag?"vraagt ze. Ik glimlach. "Natuurlijk, als jij het me niet had gevraagd, had ik het zelf gedaan", laat ik weten. Taher kijkt me droog aan. Dalila en ik wisselen snel van nummers.
"Taher", horen we Mo de automonteur zeggen. "Wat doe jij hier?"vraagt hij. "Ik kom Khalid halen. Hij gaat verhuizen", laat Taher weten. Mo de automonteur zucht luid. "Jullie altijd. Khalid, je krijgt een week vrij, volgende week verwacht ik je terug", zegt Mo de automonteur die ons verlaat na die woorden. "Vriend, hoe gaan we dit nou klaarspelen op één week de tijd?"vraag ik. Taher kijkt me aan alsof hij het probleem niet ziet. "Rustig rustig, ik regel de rest wel af met Mo, maak je geen zorgen", zegt Taher. Dalila bekijkt Taher grondig.
Terwijl Taher enthousiast naar zijn auto loopt, loop ik met Dalila mee naar de hare. "Je hebt nogal een merkwaardige vriend", zegt ze. Ik grijns. "Zeg dat wel."
Als we aankomen bij mijn krot, stappen ik en Dalila uit haar auto. "Taher is hier al", merkt Dalila op. "Ja, hij overtreedt de verkeersregels altijd", laat ik weten. Ik wil erbij zeggen: "dat is wat iedereen hier doet", maar ik wil nog wel kans maken bij haar dus houd ik mijn mond. "Goed, we moeten al je spullen ergens in dumpen", zegt Taher die naar ons toe komt. "Dat is niet wat mensen doen als ze verhuizen", zegt Dalila. "Liefje, deze gast heeft geld! Goed geld, uiteraard. Hij kan alles krijgen, wanneer hij maar wil, dus nu... moeten we zijn spullen ergens dumpen. In ieder geval zijn werkkleding", vertelt Taher. Dalila geeft me een schuine blik. Ik zucht. Waarom moet Taher altijd zo overdrijven? "Taher kan niet tegen lelijke kleren", zeg ik slechts. Dalila kijkt even naar haar kleding, tot ik zeg: "Jij hoeft je in ieder geval geen zorgen te maken." Ze lijkt mijn compliment te waarderen en geeft me één van haar mooiste glimlachjes. Zo schattig!
"KHALID!!!!"roept Taher. "Wejoo, rustig! Jij zei zelf..", begin ik me te verdedigen, maar Tahers gezicht loopt rood aan. "Ik zei; dump die shit in je eigen auto!"verbetert Taher me snel. Ik zucht. "Jij doet altijd zo moeilijk, hoe moest ik weten dat...". Dalila onderbreekt onze ruzie om niks. "Zal ik rijden?"vraagt ze. Taher zet snel een opgemaakte glimlach. "Natuurlijk, popje. En houd Khalid dicht bij je in de buurt voordat ik hem wat aandoe", horen we beide Taher zeggen. Ik moet lachen om die commentaar, maar ik weet dat het juist erger gaat maken. "Kijk nou naar je, zo'n zwerver", sist Taher. "Ewa, gelijk overdrijf je! Ga ga, je zus helpen in de keuken ofzo", zeg ik. Taher kijkt me kwaad aan en snel ren ik ervandoor. Dat houdt Taher niet tegen om achter me aan te rennen. Snel pak ik Dalila beet en houd haar tussen ons in. Ik steek mijn tong uit naar een razende Taher. "PAK ME DAN, ALS JE KAN", zing ik. "Kleuter, wacht maar tot zij weg is", zegt Taher die het opgeeft. Ik laat Dalila los en loop naar haar auto, tot iemand me van achter beet neemt. "TFOEE MAN! LAAT LOS", roep ik. Taher, die lacht, laat me los. "Kleuter", hoor ik hem zeggen. Dalila, die naar ons heeft staan kijken, moet lachen. "Jullie zijn de raarste jongens ooit", zegt ze. Taher knikt. "Dat is waar, maar normaal zijn, is ook maar saai."
