Door de stad kan je verschillende soorten knallen horen. "Ga aan de kant, man", roept Rare Nauwfel. Ik zet een stap achteruit terwijl ik de rest niet uit het oog verlies. We spelen een spel. Wie het eerst geraakt wordt door een kogel. Het is al de zoveelste keer dat we dat spelen. Daarom zie je niemand op straat, buiten ons: Rare Nauwfel, Gucci-Tariq, Bekende Ilyas, Taher, Mo de automonteur en ik. Er zouden zich nog wel wat mensen bij ons voegen. Zoals gewoonlijk kwamen ze zodra de kust veilig was. We hadden ons gesplitst in twee teams. Ik zit in de team van Rare Nauwfel en Taher. "Ze willen ons kapot maken, maar we schieten hun de dood in", hoor ik Taher zeggen. Hij pakt weer een sigaret tot mijn grootste ergernis. "Je gaat er niet dood aan als je één keer niet rookt", zeg ik en Taher negeert mijn opmerking. Als we een knal dichtbij horen, krijg ik jeuk aan mijn handen. Ik kom van achter het muurtje tevoorschijn en schiet. Ik schiet, maar op dat moment duiken ze allemaal weg.
"Bijna, shit", mompel ik. "Volgende keer beter, broer", is Tahers commentaar. Als we in de verte politieauto's horen, roep ik iedereen bij elkaar met het wapenstilstand-teken. "Wat is er man?"vraagt Bekende Ilyas. "De blauwe flikken komen eraan", mompelt Rare Nauwfel. "We moeten hem smeren... laten we naar dat ingestorte gebouw gaan. Het is heus niet dat er daar mensen in de buurt wonen", zegt Gucci-Tariq. "Goed idee, dan kunnen we doorgaan met jullie af te maken", hoor ik Mo de automonteur zeggen. "Hé, niet geschoten is gelijk aan niet winnen", doe ik hem herinneren.
In Tahers veel te dure auto rijdt ons team naar het ingestorte gebouw aan de rand van de stad. Het andere team rijdt in de auto van Mo de automonteur. Bij het lege stuk land aangekomen, splitsen we ons op om beter kans te maken om iemand neer te schieten. Het is een leuk spel en niemand raakt gewond. Nou ja, alleen degene die niet goed uitkijkt. Maar zodra het spel gedaan is, lopen we meestal met z'n allen naar het ziekenhuis om degene wat terug op de been te helpen.
Het spel duurt de helft van de nacht. Niemand is moe, we zitten vol adrenaline. Als iemand eindelijk is neergeschoten, komen we allemaal bij elkaar. "We winnen, stelletje idioten", zeg ik. Taher grijnst en neemt nog een trekje van zijn sigaret. Die gast overleeft het niet eens een dag zonder. Bekende Ilyas is degene met pech. Alleen is hij enkel geraakt bij zijn schouder. Niet erg, vergeleken met de andere plekken waar je neergeschoten kan worden. "Jallah, op naar het ziekenhuis", zegt Rare Nauwfel. "Nee man, het is niet erg. Ik voel er toch niks van", zegt Bekende Ilyas die op de grond spuugt. "Goed, wat jij wilt", hoor ik Taher zeggen. "Nee", zeg ik. "Dat zijn de spelregels niet. Jij gaat naar het ziekenhuis." "Ohh, iemand geeft hier veel om Bekende Ilyas", zegt Gucci-Tariq terwijl hij een hart met zijn handen maakt. Ik kijk hem met afschuw aan. "Tfoe man, ben geen zemmer", laat ik weten.
In het ziekenhuis aangekomen, wordt de kogel eruit gehaald. Dat allemaal terwijl Bekende Ilyas bij bewustzijn is. We hebben in TheStreets niet bepaald het beste ziekenhuis. "Hoe voelt het, gozer", zegt Rare Nauwfel om Bekende Ilyas op de zenuwen te werken. Bekende Ilyas gunt hem een vieze blik dat ervoor zorgt dat Rare Nauwfel alleen maar nog meer grijnst. "Jongens, de volgende keer voorzichtiger zijn. Het ziekenhuis gaat voor een twee weken sluiten", horen we de verpleegster zeggen. Ik ga zo dicht bij haar staan dat het haar intimideert. "Vertel ons niet wat te doen, schatje. We zijn grote jongens, we weten waar we mee bezig zijn", fluister ik. De verpleegster duwt me weg terwijl ze er vandoor gaat zonder iets te zeggen. Gucci-Tariq grijnst terwijl hij mee een box geeft. "Gesproken, mattieeeee", roept hij. De andere jongens roepen nog wat dingen terwijl ze gek en raar beginnen te doen. "Laten we wegwezen", stelt Taher voor.
We besluiten de nacht door te brengen in een goede eettent waar ze allemaal junkfood serveren. Bij de eettent aangekomen, is het daar compleet verlaten. Alleen nog een koppel is te zien, maar voor de rest niemand. We zoeken een tafel en gaan met z'n allen daar zitten. "Ik bestel", hoor ik Mo de automonteur zeggen. Hij bestelt wat en komt terug aan onze tafel zitten. "Spel spelen?"stelt Rare Nauwfel voor. "Goed", stemmen we in. Rare Nauwfel verdeelt de kaarten. "Wat zetten jullie in? Geld?"vraagt Taher. "Nee man, ben blut als ik nu al mijn geld ga uitgeven", geef ik eerlijk toe. "Laten we er ons besteld eten in de ruil voor inzetten", stel ik voor. Bekende Ilyas grinnikt. "Er is niks mis daarmee.. bereid jullie voor om afscheid te nemen van jullie eten", horen we hem zeggen. "Ga hopen", zegt Mo de automonteur.
Het spel is pas een paar minuten bezig of de deur van de eettent gaat open. We kijken allemaal naar de deur waar we een meisje zien staan. Een meisje.. die hier nooit eerder is geweest.. Wie is ze? En sterker nog, wat doet ze hier?
