"Hoe voelt het nu?"vraagt Taher die met mij mee naar huis rijdt. "Hoe voelt nu wat?"wil ik weten. Taher kijkt uit het raam. Als hij me terug aankijkt, zegt hij: "Hoe voelt het nu om je vriendin verkocht te hebben?" Ik kijk Taher een seconde scheef aan. "Vriendin? Bedoel je Dalila? Hoezo heb ik haar verkocht?"wil ik weten. Hij haalt zijn schouders op. "Geen idee wat je probeerde te doen, man, maar onze vriendinnen verkopen we niet. En al helemaal niet aan Bekende Ilyas", vervolgt Taher. "Ik heb Dalila niet verkocht aan Bekende Ilyas", maak ik hem duidelijk. "Oh ja? En wat probeerde je dan te bereiken? Ze is van jou, waarom haar opeens weggeven?" Ik kijk Taher vreemd aan. "Wat praat je?? Wat ik zei, klopte. Zodra we weten wat ze hier doen, en de 'zaakjes' zijn afgehandeld, gaan we hier weg. Ja, ik ga met je mee", vertel ik. Taher is een tijd stil. "Dus je gaat mee?"vraagt hij en laat het even bezinken. Ik knik. "Toch geeft dat jou het recht niet om Dalila zo te verkopen", gaat Taher door alsof een idioot die niet luistert naar wat ik zeg.
Thuis aangekomen, neemt Taher de logeerkamer en ik loop naar mijn slaapkamer. Daar kleed ik me snel om (mijn kleren zijn vies geworden door het spel dat we hadden gespeeld met de jongens) en daarna pak ik een heel belangrijke doosje. Als ik de deur uit wil, (langs de woonkamer) schrik ik me dood als ik Taher aantref voor de televisie. "Wat doe je, broer?"vraag ik. Hij wijst naar het scherm. "Dus dit bedoelt mijn vader met...voetbalwedstrijd", zegt Taher. Ik staar even naar het spel. "Lijkt me leuk, laten we ooit eens een wedstrijd zelf houden", stel ik voor. Taher kijkt me grijnzend aan. "Snake Eyes, jij bent een genie!" Ik lach en loop door. "WACHT! Waar ga je heen?"wilt Taher weten. "Ik heb met Dalila afgesproken", laat ik weten. Bij die woorden, zie ik Tahers interesse afnemen.
Buiten is het koud, maar ik besluit om toch maar te voet te gaan naar het koffiehuis. Ik was er eerder, maar toen ik Dalila een bericht had gestuurd om te komen, zei ze dat ze even niet kon. Nu kan ze wel. Stiekem hoop ik Brede Fouad niet tegen te komen. "Heey, Khalid!"roept een meisjesstem als ik de koffiehuis binnentreedt. Dit meisje maakt me helemaal warm vanbinnen. Als ik Dalila zie, glimlach ik automatisch. "Hier ben je",zeg ik en ga tegenover haar zitten. Ik zie dat ze al wat besteld heeft. "Oh, jij hebt reuzehonger", zeg ik. "Oh, sorry! Moet ik ook iets voor jou bestellen?"vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. "Ik ben al blij dat ik je kan spreken en zien", geef ik toe. Dat maakt Dalila blijkbaar heel blij.
We houden het heel gezellig.We praten over van alles en nog wat. Als Dalila naar mijn familie vraagt, vertel ik haar de halve waarheid. Ik zeg haar dat mijn moeder stierf, maar dat ik mijn vader nooit gekend heb. Waarom zou zij moeten weten dat mijn vader me in de steek liet? Ik vraag naar haar familie en meteen zie ik haar ogen glinsteren. Zoals ik al zei: Dalila praat veel. Maar als ze praat, dan praat ze altijd met die mooie glinstering in haar ogen. "Oh, ik heb iets voor je",zeg ik. Ik pak het doosje tevoorschijn. "Oh, Khalid! Dat hoefde je niet te doen", zegt ze. Ik haal mijn schouders op. "Kon het niet laten. Maak open", dring ik aan. Even zie ik een kleine glimlach, maar die verdwijnt al snel. Als ze het doosje openmaakt, staart ze er een tijd naar. "W-wat is dit?"vraagt ze fronsend. "Sleutels", antwoord ik blij. "Ja... maar waarom?"vraagt ze. "Dit is een kopie van de sleutels van mijn huis. Je bent een geweldige persoon en echt, de enige vrouw voor mij, dus ik dacht: mijn huis is haar huis. Je mag er komen en gaan wanneer je wilt", leg ik uit. Dalila kijkt van de sleutels naar mij. "Oh, dat is kei lief!! Nu voel ik me echt slecht.. ik heb niks voor jou", zegt Dalila die niet meer weet wat ze moet zeggen. "Bestel eens iets voor mij, dan staan we quitte", zeg ik. Ze kijkt me terug aan met die glinstering in haar ogen. "Goed, dat lijkt me prima."
Na middernacht, nemen we afscheid. Thuis zie ik dat Taher voor de televisie in slaap is gevallen. Ik pak een deken en gooi die op hem. "Oh, je bent al thuis", zegt hij als hij de stof voelt. Taher staat op en gaat deftig zitten. "Waarom zo laat?"vraagt hij. "Ik ben een geweldige spel aan het spelen. Ik heb Dalila een kopie gegeven van mijn sleutels", vertel ik aan Taher. Hij trekt slechts een wenkbrauw op terwijl hij weer een sigaret opsteekt. "Serieus, man? Heb je al niet genoeg geroken toen ik weg was?"vraag ik geïrriteerd. Taher haalt zijn schouders op. "Blijkbaar niet. Maar hoe zit het met die sleutels? Waarom zou je haar een kopie geven?"wilt hij weten. "Omdat ze me waarschijnlijk ook die van haar gaat geven? Zie je niet hoe slim dit is? Ik weet veel over haar, behalve wat ze hier doet. Altijd als ik het haar probeer te vragen, verandert ze van onderwerp of negeert mijn vragen. Maar als ze mij haar sleutels geeft,kan ik haar huis doorzoeken", vertel ik. Taher grijnst. "Niet te geloven dat ik dit ga zeggen, maar niet slecht."
