"Woww woww, dat kun je niet zomaar doen", zegt Taher. Ik kijk naar het plafond. Het bed van mijn kamer is zo comfortabel. "Jawel", zeg ik slechts. "Sta op, wat lig je daar! Geef me één reden waarom je het zou willen beëindigen?"vraagt Taher. Hij is in paniek. Het verbaast me, want hij is meestal altijd zo rustig. Soms te rustig. "Luister, we gaan toch weg uit TheStreets. Als ik doorga met waar we mee bezig zijn, ga ik haar pijn doen en dan... bewijs ik dat Brede Fouad gelijk heeft", maak ik mijn zin af. "Wat heeft Brede Fouad er nu weer mee te maken?" "Ik heb hun horen praten", zeg ik. Ik vertel Taher alles wat ik gehoord heb.
"Hij is gewoon jaloers. Hij wilt jouw meisje, je moet haar zo niet opgeven", zegt hij. "Ze vertrouwt me niet. Waarom zou ze ook?" Taher zucht. "Jij doet altijd zo moeilijk, ik ga wel met haar praten." Op het moment dat Taher de deur uit wilt, spring ik snel op hem. "Wat doe je, dikzak?? GA VAN ME AF!"roept Taher. "Nee, je gaat niet met haar praten", zeg ik. "Jawel, jij wilt het beëindigen dus ik laat jou zoiets stoms niet doen." Ik hou Taher in de wurggreep. "Doe normaal, ik krijg geen lucht", zegt Taher. "Misschien zou je moeten stoppen met roken", stel ik voor. "Grappig... je stikt me, man", zegt hij. Ik ga af van Taher en geef hem een duw naar achteren. "Als je dat doet, zal ik het je nooit kunnen vergeven", zeg ik. Taher zucht, kijkt me aan met zijn kille ogen en zegt: "Wat jij wilt, maar je zult me er dankbaar voor zijn." Met die woorden loopt hij me voorbij en gooit de deur hard achter zich dicht.
Ik wacht niet tot Taher terugkomt van zijn gesprek met Dalila. Ik kan niet kwader zijn op hem dan ik nu al ben. Hoe durft hij zich zomaar met mijn leven te bemoeien?? Eerst brengt hij me naar deze plaats??? Dan wilt hij met Dalila praten?! Beseft die idioot dan niet dat Dalila meer voor me betekent dan ik laat zien? Ik pak mijn koffer en sluit de kamerdeur met de sleutel die ik heb gekregen. Even staar ik naar de sleutel, maar leg hem vervolgens op de grond. Het is donker, dus ik hoop dat ik weet welke kant ik op ga. Gelukkig staan er buiten van die lantaarnpalen. Ik weet dat Taher kwaad gaat zijn als hij erachter komt dat ik vertrokken ben, maar ik ben ook boos als ik er terug aan denk.
"Als je dat doet, zal ik het je nooit kunnen vergeven", zeg ik. Taher zucht, kijkt me aan met zijn kille ogen en zegt: "Wat jij wilt, maar je zult me er dankbaar voor zijn." Met die woorden loopt hij me voorbij en gooit de deur hard achter zich dicht.
Ik schud die stomme gedachten weg en loop zachtjes door naar buiten. Even meen ik Taher te zien roken, maar dan merk ik dat ik het helemaal mis heb. Bij de privé-jet aangekomen, zie ik al snel de piloot en copiloot met elkaar praten. Als ze me zien, is het stil. "Wat kunnen we voor u doen?"vraagt de piloot. "Ik ga terug naar huis, breng me naar TheStreets", zeg ik. De copiloot kijkt ongemakkelijk. "Weet mnr. Taher dit?" Ik kijk hun dodelijk aan. "Als jullie me niet brengen, worden jullie vroeg of laat ontslagen. Is dat wat jullie willen? Vergeet niet wie ik ben", laat ik duidelijk weten. Beide mannen knikken en lopen naar hun plaatsen. Ik kijk nog even achterom. "Sorry Taher, maar je liet me geen keus", fluister ik. Als de vliegtuig opstijgt, houd ik me goed vast en probeer niet te denken aan alle dingen die mis zouden kunnen gaan. Ik bedoel ja, we zouden kunnen instorten... maar dat zijn juist de gedachten die ik probeer te vergeten.
"Meneer, word wakker", hoor ik een stem. Slaperig open ik mijn ogen. "We zijn aangekomen", zegt de piloot. Ik knik. Nog nooit heb ik me zo eenzaam als vandaag gevoeld. "Dank u wel", zeg ik en sta op. Met mijn koffer loop ik het privé-jet uit. Buiten staat tot mijn verassing mijn auto. "De heer Taher heeft ervoor gezorgd dat uw auto klaar zou liggen wanneer jullie terug zouden aankomen", zegt de copiloot die me ziet staren naar mijn auto. "Ah oké." Ik bedank hun nog een allerlaatste keer en stap dan mijn auto uit. Ik vraag me af wat de andere jongens gaan zeggen als ze erachter komen dat ik weg ben. Taher gaat heel boos zijn, zonder twijfel. Brede Fouad gaat blij zijn en Dalila... . Ik kijk op mijn telefoon. Geen enkele gemiste oproep. Niemand heeft moeite gedaan om me te contacteren. Dalila heeft me niet eens een bericht gestuurd om me te vragen waarom ik weg ben. Dan besef ik wat er door Dalila heen gaat. Het kan haar niks schelen dat ik weg ben, want nu ziet ze in dat Brede Fouad gelijk heeft. Niet dat het me iets kan schelen, ik moet haar vergeten. Vroeg of laat ben ik uit TheStreets. Wat Dalila en Fouad ook van plan zijn om hier te doen, het kan me niet meer schelen. Zelfs al wilt Taher niet meer weg uit TheStreets... ik zal vertrekken en nooit meer terugkomen. Ik glimlach droevig. Vertrekken en nooit meer terugkomen... net als mijn vader.
