Niet veel later na mijn terugkeer naar TheStreets, hoor ik iemand mijn huis binnenkomen. Omdat niemand anders dan Taher mijn sleutels heeft, weet ik dat hij het moet zijn. Ik hou me vast voor de preek die gaat volgen. "JIJ WOESHOEMM! Hoe durf je zomaar weg te gaan??!!! Ik doe dit allemaal voor jou en dit is hoe je me terugbetaalt???"vraagt Taher. Ik haal mijn schouders op terwijl ik doe alsof ik geen idee heb waarover hij het heeft. Hij kijkt me zuchtend aan. "Khalid... ik weet dat je niet wilde dat ik met Dalila ging praten..". "Ja en toch deed je het." "Nee, ik heb met Brede Fouad gepraat", zegt hij. Ik kijk hem verbaasd aan. "Je hebt wat?? Wat heb je dan gezegd?"vraag ik. Taher zoekt een stoel en laat me zo nieuwsgierig achter. "Kijk, ik heb hem gezegd dat ik hem enkel had uitgenodigd voor Dalila. Ik zei tegen hem dat als het aan mij lag, ik hem allang in elkaar had geslagen", zegt Taher. Ik knik en onderdruk een glimlach. "Jij hebt goed gesproken", zeg ik. "Dat is niet alles", zegt Taher terwijl hij me recht aankijkt. "Ik zei ook dat als hij mijn broer iets aandoet, hij niet lang meer te leven heeft. Niemand komt aan mijn familie." Ik lach en trek Taher in een mannelijke knuffel. "Ja ja, is genoeg zo, zemmer", zegt hij die me wegtrekt, waardoor ik moet grijnzen.
We hebben besloten om met de jongens een voetbalmatch bij te wonen. Het is voor het eerst dat we eens iets rustig hebben gedaan zonder elkaar kapot te maken. "Je hebt een kapot chille huis", zegt Rare Nauwfel als hij met de chips de woonkamer inkomt. "Ja,waarom mag Taher hier logeren en wij niet. Tfoe man, had ik echt niet achter jou gezocht", zegt Gucci-Tariq. "Ik heb het betaald, dus is ook logisch", vertelt Taher. Al snel ontstaat er een discussie en ik volg lachend de domme argumenten die de jongens geven. "Het begint!"zeg ik als ze beginnen te spelen. "Voor wie zijn we eigenlijk?"vraagt Bekende Ilyas. "Ik heb gehoord dat Real Madrid niet zo slecht is", zeg ik. "Mijn vader is voor fc Barcelona", zegt Taher. "Dus voor wie zijn we nu?"wilt Mo de automonteur weten. "We kijken gewoon de hele match en we kiezen voor degene die wint", stel ik voor.
Tijdens de pauze, loop ik naar de keuken. Daar check ik mijn telefoon die aan het laden is. "Nog steeds geen berichten?"vraagt er iemand achter me. Taher loopt naar me toe. "Nee... doet er toch niet toe. Ik wil dit zelf ook zo", zeg ik. Ik had ook gehoopt dat Dalila iets van zich zou laten horen, maar blijkbaar gelooft ze Brede Fouad. Waarom zou ze hem ook niet geloven? Ik bewijs keer op keer dat ik haar niet verdien. "Weet je", begint hij. "Toen je weg was, leek ze er echt kapot van. Ze wilde niet eens iets leuks doen toen Brede Fouad dat voorstelde." Ik weet niet waarom Taher dat zegt, maar ik weet wel dat ik haar uit mijn hoofd moet zetten. "Kom op man, match begint zo", zeg ik en trek hem de keuken uit.
Als de match gedaan is, zegt Bekende Ilyas dat hij een nieuwtje heeft. "Het is hier heel rustig in TheStreets de laatste tijd. Alle drugsbendes zijn verhuisd." Taher fronst zijn wenkbrauwen. "Waarom zouden ze zomaar weggaan? De plaats verlaten waar ze zijn opgegroeid? Hun business gaat hier heel goed", zegt hij. Bekende Ilyas haalt zijn schouders op. "Ik weet alleen dat er velen zijn die hun spullen pakken en vertrekken." "Denk je dat de politie hier controle gaat doen?"vraag ik. Taher schudt zijn hoofd. "Ik denk het niet, maar het kan dat De Grote stad politieagenten op ons af stuurt." Iedereen is stil. "Nee, ik heb iets anders gehoord", horen we Rare Nauwfel zeggen. "Ik heb gehoord dat er een nieuwe bende op komst is. De bende genaamd 'shot guns', blijkbaar vindt iedereen hun zo gevaarlijk dat de shot guns hun automatisch verjagen." Als ik naar Taher kijk, zie ik dat het hem helemaal niet bevalt. "Hoe durven ze zich zomaar hier te nestelen? Ze komen hier niet eens vandaan." "Misschien hebben ze gehoord dat mensen hier hun gang gaan", opper ik. Taher zegt geen woord, staat woedend op en loopt weg.
Als de jongens afscheid van ons nemen, wil ik rustig met Taher kunnen praten, want hij heeft de rest van de avond niks gezegd. "Ben je gefrustreerd vanwege de Shot guns?"vraag ik. Taher grijnst terwijl hij zijn sigaret uitdooft. Dat is al de derde deze avond. Hij moet echt wel heel gefrustreerd zijn. "Nee, ik ben niet gefrustreerd. Maar zodra die Shot Guns zich op mijn land begeven, zullen ze zien dat ik niet bang ben voor hun. Wat ze iedereen ook wijsmaken. Ik ben niet voor niets Taher", zegt hij. Hij loopt bij me weg, trekt zijn jas aan en loopt de nacht in. Ik geloof Taher. Hij is een harde, hij kan hun aan. Maar waarom is er iets in me dat me waarschuwt? Een voorgevoel dat er iets niet goed zit.
