"Wat moet ik nu doen?"vraag ik. "Wyww doe snel, ga woedoe doen! Gebed begint zo", zegt Taher in paniek. "Taheer, doe rustig! Ik wilde nog thuis woedoe doen, maar jij deed zo moeilijk omdat we anders te laat gingen komen", zeg ik. Hij negeert mijn opmerking en gaat alvast naar binnen om een plek te zoeken. Ik doe woedoe en als ik klaar ben, voel ik me properder dan ooit. Waarom heb ik dit niet eerder gedaan? Binnen zie ik dat Taher al een plaats vooraan heeft gevonde, op de eerste. Als ik naar hem toe wil lopen, houdt een oude man me tegen. "De plaatsen daar zijn allemaal bezet, kom maar hier naast me staan", zegt hij. Hij houdt me stevig vast en niet veel later komen zijn oude vrienden erbij.
Na het gebed herinner ik me opeens waarom naar de moskee gaan altijd moeilijk was. Ik zat tussen twee oude mannen en ze hebben mijn rug helemaal kapot gemaakt, ik had amper plaats om te bidden. "Kom, tijd om naar huis te gaan", zegt Taher. "Die oude man heeft me kapot gemaakt, volgende keer ga ik naast je bidden", zeg ik. Hij grijnst slechts en samen lopen we naar onze auto's.
In de villa zien we dat Fatima klaar is met haar spullen in te pakken om te vertrekken. Dalila heeft eten gemaakt en is vertrokken om met Brede Fouad te werken. "Wat jammer dat je weggaat", lieg ik. Taher grijnst naar me. "Kom, ik pak je spullen naar de auto", zegt Taher. "Oh Taher, niet zo snel! We zullen haar toch zo missen", zeg ik op een dramatische toon. "Oké, ik wacht wel een uur of twee", hoor ik Taher zeggen. Meteen kijk ik Taher aan met de waag-het-niet-blik, waardoor hij moet lachen en Fatima's bagage naar buiten brengt. "Ik zal je missen", zegt Fatima als Taher weg is. "En ik vergeef het je", voegt ze eraan toe. Ik lach spottend. "Mij vergeven? Wat heb ik dan gedaan?" "Ehmm, hoe kon je zo met me spelen terwijl je een vriendin hebt??!"vraagt ze. Ik zucht. "Wat met jou spelen?! AWILIII, de reden dat ik ehm.. je zal missen", zeg ik snel met een fake lach.
"Ik ben blij dat je bij Taher bent", hoor ik haar uit het niets zeggen. "Jaa, waarom zou ik anders niet bij hem zijn?"vraag ik. "Het is gewoon zo... heeft Taher je vertelt hoe hij hier terecht is gekomen? In TheStreets?"vraagt Fatima. Automatisch moet ik denken aan het verhaal achter Taher. "Jaa, hij was met slechte zaken bezig met jullie neef en je moeder bracht hem naar een soort weeshuis en toen kwam jullie neef en bracht hem naar hier", zeg ik. "Jaa, nou dat is deels waar, maar ik denk dat Taher de echte reden niet kent", zegt Fatima. Met gefronste wenkbrauwen kijk ik haar aan. "Wat is dan de echte reden?" "Het is zo dat onze familie rijk is, door de erfenis van onze grotouders die een hoge status hadden. Alleen was het zo dat wij arm begonnen te worden. Op de één of andere manier raakten we heel veel geld kwijt en mijn ouders moesten ofwel mij of mijn broer laten adopteren. Het zou een schande voor ons familie zijn geweest als de rest van de familie erachter zou komen dat we al het geld kwijtwaren. Dat Taher op de slechte pad raakte, was een goede manier om hem kwijt te raken. Je merkt het misschien niet maar kinderen kunnen erg duur zijn. Zodra Taher weg was, kregen we het beter. Veel beter. Ik weet nu wel dat hij alleen is, maar het was toen beter voor onze familie. Ik hoop dat je bij hem zult blijven", vertelt Fatima. Bij het horen van de echte reden valt mijn mond open van verbazing. Dit zal Tahers hart breken. "Taher zal niet blij zijn om dit te horen", zeg ik. Fatima kijkt me geschokt aan en zegt:"Het is niet de bedoeling dat hij er ooit achterkomt. Je mag het hem niet vertellen, Khalid! Hij heeft het al moeilijk genoeg aangezien hij degene werd die weggegeven werd. Vertel het hem niet!"
Na Fatima's vertrek volg ik Taher met mijn ogen. Elke handeling dat hij doet, neem ik in me op. Ik had moeten weten dat er meer achter zat dan zomaar op het slechte pad. Ouders geven hun kinderen nooit op om zoiets achterlijks. En ik had ook moeten weten dat zijn familie rijk is. Kijk maar naar zijn oom Rachid de afrokapsel. Hij heeft een hele eiland voor zichzelf om er mensen te ontvangen en nog meer te verdienen! "Nog even en ik ga denken dat je mijn hand wilt komen vragen", zegt Taher. Als ik naar hem kijk, zie ik hem glimlachen, maar in zijn ogen lees ik pure ernst. "Ja, misschien doe ik dat nog wel", zeg ik lachend. Vanbinnen word ik gemarteld door het idee dat ik hem niet mag vertellen wat Fatima me gezegd heeft. Als ik mijn mond open om iets te zeggen, zie ik dat hij me voor is. "Wat Fatima je gezegd heeft, ik heb het gehoord. Khalid, ik weet dat je een goede vriend probeert te zijn, maar het is beter als we er niet over beginnen", zegt Taher. Verbaasd kijk ik hem zwijgend aan. "Dus je....?", wil ik vragen tot ik hem met zijn hoofd zie schudden alsof hij al weet wat ik wil vragen. "Nee, het doet me niks meer. Ooit deed het me iets, maar het feit dat ik nu een echte broer heb, zorgt ervoor dat het me koud laat."
