ဘာလို႔လဲ....ဆိုတာကို ေမးခ်င္ေပမယ့္လည္း....
ကြၽန္ေတာ္ မသိခ်င္ေသာ အေၾကာင္းကိစၥမ်ားကိုပါ
သိလာရမည္ကို မလိုလားေသာေၾကာင့္
ဘာမွဆက္မေျပာမိ.....
ႏွစ္ေယာက္ၾကားတိတ္ဆိတ္မႈက အတန္ၾကာ ႀကီးစိုးၿပီးေနာက္....
သူထမင္း၀ိုင္းမွ ထသြားသည္.....
''ကိုယ္ အလုပ္ျပန္သြားရေတာ့မယ္Lu.....''
''ထမင္းစားသြားဦးေလ.....''
''ေတာ္ပါၿပီ...ကိုယ္ရင္ျပည့္ေနလို႔.....''
ေျပာရင္းဆိုရင္း ထြက္သြားေသာ သူ႔ေၾကာင့္
ဘာမွေတာင္ဆက္ေျပာခြင့္မရလိုက္.......
သူမပါ႐ွိေသာ ထမင္း၀ိုင္းကို ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း...ဘယ္လိုမွ စားမ၀င္......
စားခ်င္စိတ္မ႐ွိေတာ့သည့္အဆံုး ပန္းကန္မ်ားအား
ေဆးေၾကာလိုက္သည္......
ခုနကထိ တိတ္ေနေသာ မိုးသည္...
ယခုမွ သည္းသည္းမည္းမည္းရြာလာသည္......
Aww...မိုး...ဆိုလို႔.....
Hun..ထီးလည္းပါမသြားဘူးပဲ.....
ကားစီးႏိုင္ေသာ အေျခအေနမဟုတ္ေလေတာ့
အခုလို မိုးရာသီအတြက္ ထီးသည္သာ အားကိုးရာမဟုတ္ေပေလာ....
ေတာ္ၾကာအျပင္ထြက္လို႔
မိုးမိၿပီး ဖ်ားကုန္မွျဖင့္.....
ဟင္း.....မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ......
အိမ္နဲ႔ Hunအလုပ္လုပ္ေသာ စားေသာက္ဆိုင္က
၁၀မိနစ္ေလာက္သာ ေလွ်ာက္ရသည္မို႔ လက္ထဲ ထီးတစ္ေခ်ာင္းကိုင္....တစ္ေခ်ာင္းကို ေဆာင္းကာ
ခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္လာလိုက္သည္......
''Sehun႐ွိလား....Chanyeol....''
ဆိုင္အ၀င္၀နားမွာေတြ႔ရေသာ Chanyeolကို ေမးလိုက္ေတာ့ သူက..အံ့ၾသေသာမ်က္၀န္းမ်ားျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္သည္.....
''Sehunခြင့္တင္ထားတယ္ေလLuhan...
မင္းမသိဘူးလား......''
သူ............
ညာျပန္ၿပီ.......
သူခြင့္တင္ထားတဲ့ကိစၥ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာျပသင့္တယ္ေလ......မဟုတ္ဘူးလား.....
YOU ARE READING
^^PAIN^^
Fanfiction''နိဒါန္းကတည္းက မေသ သပ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အတြက္... နိဂံုးဆိုတာ လွပႏိုင္ပါ့မလား.... ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ဆိုတာေလးသာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္႐ွိေနေသးရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ လွပတဲ့နိဂံုးေလးတစ္ခုကိုူဖန္တီးခ်င္မိပါရဲ႕...... ...
~~6~~
Start from the beginning
